Two birds with one stone.

Taken dit, taken dat. Oké dan, als iedereen zo nodig moest zeiken dan zou ze eens laten zien waar ze toe in staat was. Na een opmerking van een chagrijnige elder over de magere rat die ze hem gevangen had, was ze er stampvoetend weer vandoor gegaan. De enige rat hier, dat was die vervelende elder. Wolfpaw snoof kwaad, maar ook om de geuren te checken. Ah, ze had geluk, er was nog prooi aanwezig. De poes liep al een behoorlijke tijd voor als het aankwam op vecht trainingen, immers had Lionpaw haar al de kneepjes van het vak bij geprobeerd te brengen sinds ze een kit was. Het jagen echter, tja, daar moest nog wat aan gespijkerd worden. Niet alleen was Wolfpaw erg ongeduldig van zichzelf, ook was ze van mentor naar mentor gehopt waardoor haar trainingen overal een bende waren geworden. Eerst Nightspark voor slechts 1 moon, dan een tijdje Snakesong, die volgens haar toch volledig incapabel was en dan nu eindelijk had ze weer een nieuwe mentor, de enige echte Tall boy. Hij zou nog behoorlijk wat werk aan haar hebben, want dat langdradige wachten en sluipen was niets voor haar. Met grof geweld ging ze dan ook achter een kauwtje aan, die ze met heel veel geluk de lucht nog uit wist te meppen en toen rommelig tot een einde bracht, zwarte veren overal en alle andere prooien in de weide omgeving ver weg gevlucht. Ach, het was haar gelukt. Daar ging het om.

[Chickenpaw eerst!]

Hij was maar rustig aan het rondlopen. Hij was al langzaamaan gewend geraakt aan het territorium. En wist al ondertussen waar de grens was tussen de rest van de andere Clans. Dat had hij zeker geleerd nadat hij Mindpaw tegen het lijf gelopen had. Was het maar goed ook. Als het een BloodClanner was zou hij zeker meer problemen gekregen hebben. Misschien had hij hier niet eens gestaan. Zin vacht tintelde bij die gedachte. Hij had gehoopt dat hij snel Apprentice zou worden. Maar nu had hij niet meer die leuke privileges die hij als kitten had. Nu moest hij elke ochtend vroeg op om vervolgens moeilijke dingen en technieken te leren. En dat in zes manen. Als volgt zou hij wel moeten meevechten als zoiets zou gebeuren, en als hij dat niet deed mocht hij zijn warriornaam wel op zijn buik schrijven.
Hij liep langzamer door de Pinewoods. Zijn poten brachten hem dieper het territorium in. Zo verveeld als hij kon zijn, gaapte hij voor kort terwijl hij nog steeds voort liep. Alleen kreeg hij een vogel bijna tegen zijn gezicht aan terwijl het snel wegvloog. En dan, geen vossenlengte van hem vandaan, was Wolfpaw. Hij had de kattin nooit gesproken. Maar aan de verhalen en haar gezicht te zien leek het alsof ze hem zo met een hap kon verslinden. Net als een wolf. Oh nee, waarom werd hij juist naar een kip vernoemd? Nogal licht in schok keek hij van afstand toe hoe de bruine kattin een kauw rommelig om het leven bracht. Hij moest het zó vermoorden? Hij slikte nerveus en probeerde zich zo voorzichtig mogelijk om de oudere Apprentice heen te lopen. Hopelijk dat ze hem dan niet zo ging opmerken.

Ze spuugde geïrriteerd de veren uit die vast zaten in haar bek. Gadver, bah, wat een rot vogel ook. Zij had veel liever een lekkere, dikke waterrat ofzo. Of desnoods nog een eekhoorn, zonder staart. Al die veren irriteerden haar mateloos. Maar goed, ze had iniedergeval prooi gevangen, dus de clan mocht ook weer eens tevreden zijn. De poes snoof wat geërgerd maar merkte daardoor ook de geur op van een bekende. Althans, wat je een bekende noemde; Chickenpaw. Ze kende de kater niet bepaald goed, ze deelde nu pas kort hun den. De kater leek haar te vermijden, ook nu leek heel erg zijn best te doen om stilletjes weg te sluipen. Wolfpaw was dan wel vrij lomp, maar haar zintuigen waren nog scherp genoeg om hem op te merken. "Hey, jij daar!" riep ze hem toe, alvorens op te staan. "Kippenkop, waarom zo lichtvoetig?" sprak ze nors. Een klein fronsje sierde haar gelaat, was hij bang voor haar? Pff, wat een chicken.

Blijkbaar had StarClan hem geen langer leven gegund. Want voor hij kon kiezen om opgelucht te zijn, leek de kattin hem precies net op te merken. "Hey, jij daar!" Riep ze als volgt terwijl ze al op stond. Chickenpaw spande zijn spieren voor kort aan terwijl hij naar de kattin keek. Die duidelijk groter was dan hem. "Kippenkop, waarom zo lichtvoetig?" Hij zwiepte voor kort met zijn dikke staart voor hij een stap naar rechts deed. Alsof hij haast had in plaats van haar wou vermijden. "Luister, ik zoek voor geen problemen." Probeerde hij het maar te onderhandelen. Maar algauw besloot hij via een andere uitgang weg te komen. En keek naar de prooi dat ze gevangen had. "Mooie kraai- kauw! Mooie kauw, hele mooie vangst. Mooi, mooi." Oh great, nu liep zijn brein vast. Hij hoopte maar dat ze niet dacht dat hij haar aan het treiteren was.

De kater deed net alsof hij haast had. Wolfpaw snoof. "Luister, ik zoek voor geen problemen." Ze haalde haar schouders luchtig op. ”Yeah so? Ik ook niet,” maar als hij graag een potje wilde worstelen wilde dat ook bes wel proberen, hoor. Misschien moest ze deze kater wel eens leren om geen lafaard te zijn. Wanneer ze haar warriornaam had en de clan zou leiden, zou ze sterke warriors nodig moeten hebben. Dit figuren zoals.. Hem. "Mooie kraai- kauw! Mooie kauw, hele mooie vangst. Mooi, haar blik gleed af naar de kraai, die half ontdaan van van veren en er alles behalve mooi uit zag. Gelukkig was Wolfpaw makkelijk te vleien. “Zeker is dat een mooie kauw,” beamde ze tevreden over zichzelf, maar toen kwam er een wat gemene grijns op haar lippen. “Alleen ik denk dat ik een mals kippetje toch lekkerder vind,” Ach een beetje plagen kon best, daar werd je hard van.


[telefoon postje!]

Hij keek haar twijfelend aan. Alsof hij verwacht had dat ze hem gelijk de keel kon doorbijten. Maar het enige wat hij kreeg was een, ”Yeah so? Ik ook niet,” Waardoor zijn spieren wat ontspanden. Toch hield hij afstand. Want hij en Wolfpaw waren niet echt best friends, om te zeggen. Chickenpaw kon bijdehand zijn. Maar dom was hij echter niet. Gelukkig was het hem gelukt haar wat te vleien. Een stap dichter bij de vrijheid, kennelijk. “Zeker is dat een mooie kauw,” Hij knikte dramatisch snel, yup. Ja, zeker. 'Laat me nou gaan,' dacht hij lichtelijk gefrustreerd. Hij kantelde zijn kopje toen er plots een grijns op haar gelaat ontstond. “Alleen ik denk dat ik een mals kippetje toch lekkerder vind,” zijn ogen werden groot van de schok. Bedoelde ze nou hem? Gelijk deed de bruine kater een stap naar achteren. "Weet je het zeker? Kippen zijn echt niet lekker, geloof me maar. Ik... heb er een geproefd. Het is echt goor, doe maar een muis." Ratelde hij aan een stuk door. Waardoor hij even een lach uitperste. Haha, grappig?

Wolfpaw had ook wel door dat de ander heel eager was om weg te komen. Waarom wilde iedereen altijd zo snel mogelijk weg komen van haar? Ze maakte maar een stom grapje zeg, niet haar schuld dat de ander zo’n pluisje was. Dan zou ze hem maar wat harder moeten maken, later zou hij haar dankbaar zijn ervoor. Natuurlijk. Bij haar opmerking deed de ander echter een stapje naar achteren, duidelijk geschrokken. Oh come on."Weet je het zeker? Kippen zijn echt niet lekker, geloof me maar. Ik... heb er een geproefd. Het is echt goor, doe maar een muis." ratelde Chickenpaw aan één stuk door. De goed gelovige poes fronsde en stapte wat dichterbij, blind voor het feit dat Chickenpaw eruit zag alsof hij in zijn broek kon schijten. ”Jij bent naar twoleg gebied geweest, én hebt een kip gevangen?” ze plofte haar kont op de grond vlak naast hem, neer kijkend op de jongere apprentice. ”Hoe heb je dat dan gedaan, Kippenkop?”vroeg ze wantrouwend, haar ogen wat vernauwd. [/size]

Toen hij in een wanhopige poging vertelde dat een kip niet lekker smaakte, leek de bruine poes niet veel van dat te geloven. Waarschijnlijk omdat hij net apprentice was en nooit echt wat gevangen had behalve een blaadje van een boom. Maar ze was al gestopt met haar plagerijen tegenover zijn naam. ”Jij bent naar twoleg gebied geweest, én hebt een kip gevangen?” Ze zat neer op de grond, vlak naast hem. Toch probeerde hij overal behalve naar haar te kijken, voor het geval dat ze dat als een belediging zag of zoiets. Zulke katten waren ook zo onvoorspelbaar. ”Hoe heb je dat dan gedaan, Kippenkop?” Hij kon de wantrouw in haar stem horen. En voor kort trok hij zijn oren naar achteren bij de bijnaam. Dat was niet eens de ergste bijnaam, in de geschiedenis van hoeveel katten hem daarmee bekogelden. "Nou uh... Zoals iedereen dat doet. Erop afsluipen en de keel doorbijten." Legde hij uit. "Of zijn rug. Hangt er vanaf wat het makkelijkste is." Eerlijk? De kater had nooit een kip in het echt gezien. Dus de grootte kon hij niet schatten. Maar iedereen probeerden hem ermee te kleineren. Dus waarschijnlijk was dat vogelsoort ook niet echt van nut. "Ze zijn heel sloom, hoor. Dus moeilijk is het niet." Zo, overtuigend genoeg?

Wolfpaw was goedgelovig, alright. Behoorlijk goedgelovig, maar niet genoeg om blindelings aan te nemen dat de goedzak Chickenpaw helemaal naar Twoleg gebied was gegaan en daar in zijn eentje een kip had geslacht. "Nou uh... Zoals iedereen dat doet. Erop afsluipen en de keel doorbijten." Legde de kater uit. Hm, of had hij het misschien wel echt gedaan? Ze bestuurde hem met ene strak gezicht. "Of zijn rug. Hangt er vanaf wat het makkelijkste is."ze dacht na, hij leek wel te weten waar hij het over had, dat was vreemd. Het feit dat hij volledig uit zijn nek aan het lullen was kwam niet echt bij haar op. "Ze zijn heel sloom, hoor. Dus moeilijk is het niet." yep, overtuigend genoeg. Wolfpaw stond op, een grijns op haar gelaat terwijl ze naar Chickenpaw toe stapte en hem een vrij lompe maar goed bedoelde klop op zijn rug gaf. "Kijk, je bent helemaal niet zo'n erg watje als ik dacht!" ze was bijna trots op hem. "Oh, ik heb een geweldig plan Kippenkop. Jij, ik, wij samen," ze bouwde de spanning op en een ondeugende twinkeling in haar ogen. Wat er ook zou komen, er was geen twijfel aan dat de gestreepte apprentice zich behoorlijk diep in de penarie had gewerkt. "-gaan naar Twoleg gebied en dan mag je me precies laten zien hoe je een kip doodt," Kijk haar nou, ze was gewoon vrienden aan het maken!

Het leek wel te werken, want tenminste had Wolfpaw het wel geloofd. "Kijk, je bent helemaal niet zo'n erg watje als ik dacht!" Zelfs hij kon daar trots op zijn. Een kleine glimlach kwam op zijn gelaat tevoorschijn tot ze verder besloot te praten. "Oh, ik heb een geweldig plan Kippenkop. Jij, ik, wij samen," ze pauzeerde even, en de twinkeling in haar ogen vertelde genoeg dat hij dit hoe dan ook niet leuk zal vinden. "-gaan naar Twoleg gebied en dan mag je me precies laten zien hoe je een kip doodt," zijn groene ogen werden groot en Chickenpaw voelde zijn hart sneller kloppen. Verdomme, dit is wat je kreeg als je ging liegen. Hij moest echt leren alles eerlijk te houden. “Weet je het zeker?” Sprak hij met een nerveus lachje. “Ik bedoel... mogen we daar wel naartoe? Is het niet dichtbij de BloodClan?” Wat erger kon was dat ze betrapt werden door BloodClanners, en dat ze hun de keel doorsneden. Maar Chickenpaw nam het besluit dat vermoord worden door een BloodClanner minder erg was dan vermoord worden door Wolfpaw.

De ander z'n groene ogen werden zo groot als schaaltjes en Wolfpaw keek hem strak aan, ging hij nu terug krabbelen? Pff. “Weet je het zeker?” zijn nerveuze lachje had een dead give awaty kunnen zijn, alleen Wolfpaw was vrij oblivious en hij had haar nu al helemaal lekker gemaakt met dit avontuur. “Ik bedoel... mogen we daar wel naartoe? Is het niet dichtbij de BloodClan?” ze trok één wenkbrauw op en gaf hem een vriendelijk bedoelde stomp, die allicht wat hard aan kwam. "Misschien, maar je bent er al een keertje geweest, toch?" een grijnsje sierde haar snuit. "Komop man, wees geen pluisje. Dit is leuk," leuk? Chickenpaw zag eruit alsof hij veel liever per direct door de grond zou zakken dan met haar een stel kippen op te jagen. Alleen Wolfpaw was er heilig van overtuigd dat ze vrienden aan het maken was. Gezellige roadtrip!

De stomp die hij vervolgens kreeg deed hem wel wat naar de zijkant stappen, om te zorgen dat hij niet om viel. "Misschien, maar je bent er al een keertje geweest, toch?" Vroeg ze met een grijns. Zou ze het al weten? Dat hij juist geen kip had gevangen? Waren er überhaupt kippen bij de Twoleg Place? "Komop man, wees geen pluisje. Dit is leuk," ze klonk veel te enthousiast voor iemand die op BloodClan gebied wou stappen. Straks was hij de kip die gevangen werd. "Oké, vooruit dan maar." Hij wou niet de grap van de Clan zijn. En Wolfpaw klonk alsof ze wel de macht had over alle apprentices. Hij wou immers niet door de hele apprentice den horen dat hij te kip was om een kip te vangen. Een zucht ontsnapte zijn mond voor hij terug naar de oudere kattin keek. "Maar jij gaat voor." Voegde hij toe. Een pauze volgde voor hij zich realiseerde hoe bang dat klonk. "Want jij weet de weg beter dan ik, jij bent ouder." Nice save, Chicken.

Oké dan, het moment van de waarheid. Ze staarde de ander doordringen in zijn groene ogen, alsof ze hem zo kon forceren 'ja' te zeggen op haar aanbod. "Oké, vooruit dan maar." haar ogen klaarden op en een grijns sierde haar gelaat. Hell yeah, ze gingen op avontuur. Het feit dat er allemaal Bloodclan katjes rondliepen deerde haar niet zo, het was vast niets dat ze niet aan kon. "Maar jij gaat voor." even fronste ze, waarom zou zij voor moeten gaan als hij zogenaamd de weg al wist? Gelukkig volgde er een uitleg. "Want jij weet de weg beter dan ik, jij bent ouder." ze rolde met haar ogen maar haalde haar schouders op. "Prima," als hij daar zo nodig blij van werd, wilde ze hem wel een rondleiding geven hoor. Inmiddels kende ze het gebied wel een beetje goed genoeg om op z'n minst de Twoleg place te vinden. "Loop door, kippenkop!" met een stevige tred begon ze weg te stappen, een grote grijns op haar gelaat. Dit zou leuk worden!

[Topic uit?]