At least we have nothing.

Onderwerp: At least we have nothing. vr 22 jun 2018 - 21:20

Heh, dat had hij eigenlijk amper gedaan. De kater keek met zijn olijf groene ogen op naar de boom die voor hem uit torende. Klimmen, wie had daar normaal gesproken ook tijd voor. Katten waren geen vogels nog apen, liever had hij zijn vier voetjes strak op de grond. Toch.. hij was best benieuwd naar het uitzicht. Daarbij was het een soort garantie dat hij alleen gelaten zou worden, want like, welke gek zou een pikzwarte kater die afkeurend neerkeek vanuit een boom nog aan durven te spreken? Niemand, hopelijk. Met dat idee in zijn achterhoofd zette de kater zijn klauwen in het schors en niet al te charmant wist hij zich een weg naar boven te banen. Eenmaal boven keek hij snel rond. Oh, mooi, niemand had dat hoeven te zien. Jackdaw likte dan ook snel zijn vacht weer plat en zette zich neer op de tak, waarvandaan hij een mooi uitzicht had op het park. Een grimas bedekte zijn gelaat. Dit was niet het bos waar zijn vader voor gestorven was.

[&Yu]

Klimmen was iets wat ze al sinds kits af aan gedaan had. Ze was er door de moons heen goed in geworden, haar lichte bouw en haakse nagels maakte het makkelijk voor haar. Zelfs nu sliep Yu vaak nog in bomen omdat er een permanente spanning leek te hangen in de barns. Nee, dan was je toch beter af op de rogue manier: op een dikke tak. Goed, de bast kriebelde en erg comfortabel was het niet, maar je raakte er aan gewend. Nadenkend over dit alles kreeg ze een vreemde zweem van nostalgie en heimwee. Zou ze het nog kunnen? Aangespoord door haar nieuwsgierigheid trippelde de poes naar de dichtstbijzijnde bomen die ze kenden: Dat rare nieuwe parkje van de two-legs. Toen ze richting een grote beuk liep, zag ze echter dat iemand haar al voor was; ze hield halt. Een zwarte kater krabbelde de boom in op een kneuterige manier, en voor een moment dacht ze dat het Chawl was. Ze realiseerde zich al snel dat het niet haar ene broertje was, maar haar andere, Jackdaw. Veel had ze niet met hem gesproken, voornamelijk omdat ze de benen had genomen. Maar ooit moest het er van komen, niet? Dit was gewoon familie. Ze wachtte tot hij eenmaal de boom in was, en liep toen naar de stam. Yu haalde diep adem, en sprong omhoog. Haar nagels haakte in de stam, ze zette haar achterpoten hard af tegen de bast en maakte weer een sprong. Soepel klom ze de boom in, tot ze op een redelijke tak kwam te zitten. Een typische Yu grijns, eentje die er in tijden niet had opgestaan, vormde zich op haar snuit. Still got it. Ze draaide haar kop om naar de kater te kijken. "Hey, kleine broer," Ze wist niet of hij haar had geroken, of hij haar had gezien, maar zij had hem in elk geval zien ploeteren.

Die hoop van eerder dat hij alleen kon zijn? Zelf na kon denken? Yeah, well, daar kwam niets van terecht. Voordat hij het wist klonk er een hoop geritsel achter hem. Hij trok zijn meest neutrale, intimiderende gezicht naar wie het ook was die zich véél te soepel de boom in hees. Helaas helaas, het was Yu. Yu zijn grote zus, die zich dus echt niet door zijn chagrijnige kop zou weg laten jagen. Jackdaw, die erg gesteld was op zijn familie, zou normaal nooit een gelegenheid ontwijken om met zijn oudere zuster te praten, maar gewoon.. Nu niet. Hij had zijn teenage alleen sulk momentje nodig, ok. De grijns op haar gelaat maakte het niet veel beter, toch kon hij het niet laten iets van humor in deze situatie te zien. Stiekem vond hij haar hartstikke cool en was hij heel blij dat ze terug was maar pfft, like hell dat hij dat ooit tegen haar zou toe geven. "Hey, kleine broer," Oké, not cool. Had hij nu al die moeite en training gedaan om zo gespierd en groot te worden, enkel om alsnog gekleineerd te worden door haar? Jackdaw snoof overdreven beledigd. "Excuse Yu, het is grote broer Jackdaw nu," haha, Yu klonk als You. Hij hief zijn kop wat op, waardoor ze zijn halsband kon zien. Hij verachtte het ding, omdat het betekende dat hij een kat om het leven had gebracht. Toch, hij wist dat de anderen en trots uit haalden, dus, dat moest hij ook doen. Het was niet anders. Goed toneel spelen kon hij toch al. De kater wendde zijn blik wat af, niet precies wetend wat hij haar moest zeggen. De poes had altijd een betere band gehad met zijn broertje Chawl, hij en zij hadden nooit veel gesproken, voor welke reden dan ook. Big deal. Hoe dan ook, hij wilde het onderwerp van dode ouders zo veel mogelijk vermijden. Als hij er niet over sprak, hoefde hij er niet aan te denken en kon hij het verder weg proppen. Goed plan, right? "Soooo, wat voor gekke dingen heb jij uitgespookt tussen de rogues? Wilde verhalen om me mee te vermaken, big sis?" Come on, ze moest wel iets leuks hebben gedaan daar. Ze was vast niet zo lang weggebleven voor een uit de hand gelopen yoga sessie.

Haar broer leek alles behalve gevleid, en snoof quasi beledigd. "Excuse Yu, het is grote broer Jackdaw nu," Een geamuseerde lach vormde zich op haar snuit. Dat woordgrapje was zelf te flauw voor haar, en zij had er poezen mee versierd. "Oh, jij bent vast zo trots op jezelf," Zei ze terwijl ze haar ogen rolde. "En grote broer? Je mag dan misschien meer vet hebben, maar ik ben toch echt ouder!" Op sommige, vluchtige momenten had ze zich afgevraagd of Moonwhite en Claw echt van elkaar gehouden hadden. Ze had haar vader er nooit naar gevraagd, Moon evenmin. Ze wilde er op wedden dat de kits van Howl niet eens wist waar zij vandaan kwamen. Maar ja, zij was en bleef de og uit de mislukte relatie. Top that. "Soooo, wat voor gekke dingen heb jij uitgespookt tussen de rogues? Wilde verhalen om me mee te vermaken, big sis?" Aahh, een nieuwsgierig aagje. Of een avontuurlijk aagje. "Alsof ik jou dat aan je neus ga hangen," Grapte ze. "Top secret rogue dingen, dude." Even keek ze om zich heen, alsof ze keek of er iemand aankwam. Geheimzinnig boog ze voorover, zodat ze vlakbij Jackdaw was."Wist je dat," begon ze samenzweerderig, "Er een hele clan van mol-katten is? Ze leven onder de grond en kunnen niet tegen licht." Yu grijnsde. Vroeger was haar toneelspel behoorlijk overtuigend geweest, en ze was benieuwd of dit nog steeds zo was. De waarheid over de rogues was veel saaier dan men dacht. De meeste waren op zichzelf, negeerde elkaar, of bikkelde een beetje. Sommige katers waren vervelend aanhankelijk, maar veel problemen had ze nooit gehad. Haar meest spannende verhalen kwamen van haar jeugd als rogue, toen ze onbezonnen er op uit trok.

Hehe, trots was hij zeker. En groot ook, of ze dat nu wilde of niet. Immers was hij vrij groot voor zijn leeftijd, terwijl Yu, well, niet zo onwijs lang was. Top that. "Alsof ik jou dat aan je neus ga hangen," Grapte ze. "Top secret rogue dingen, dude." hij rolde melodramatisch met zijn geel-groene ogen. "Oh come on," Ja sure, zo geheim. Waarschijnlijk was ze gewoon verdwaald geraakt in het rogue gebied en was ze te gegeneerd om dat toe te geven. Zijn aandacht was weer getrokken toen de poes echter geheimzinnig om zich heen keek, als om te checken of er niet iemand aan kwam. Oh? Toch nog wel wat leuke shenanigens te vertellen? Hij trok nieuwsgierig met zijn oortjes toen ze haar kop dicht bij zijn hoofd bracht."Wist je dat," begon ze uiterst geheimzinnig. Oh boy. "Er een hele clan van mol-katten is? Ze leven onder de grond en kunnen niet tegen licht." even keek hij haar met een heel diepe frons aan en om eerlijk te zijn, ze was pretty goed in toneel spelen. Still, Jackdaw was hier de échte drama king en hij was nog nét niet goedgelovig genoeg om hier in te trappen. Hij zou haar terug pakken ook, waardoor hij een verbaasde blik trok. "Oh! Dus dát is waar jij vandaan komt!" hij grinnikte en gaf haar een plagende por. Claw had nooit verteld wiens dochter Yu was. Gezien Howl en hij pas veel later een relatie, en dus hem, kregen, wist hij dat het wel een andere poes moest zijn. Misschien zo'n leuke mol poes?

Haar broertje was mooi dramatisch, dat was zeker. Tja, wat wou je ook als familie! Hieruit kon ze maar een conclusie trekken: Ergens diep in Claw had een ontzettende dramaqueen gezeten, hoe kon hij het anders doorgeven aan twee generaties? Toen Yu begon, leek ze Jackdaw even binnen te hebben. Yes, hooked. De kater fronste diep, en ze deed haar uiterste best om het niet uit te proesten. Toen keek hij naar haar, een verbaasde blik in zijn ogen. "Oh! Dus dát is waar jij vandaan komt!" De poes was beledigd, maar moest te hard lachen om dat duidelijk te maken. Toen ze een pot ontving, gaf ze hem echter net zo hard terug. "Jep! Zo uit de grond, Claw heeft mij aan m'n oren naar boven getrokken!" Bracht ze uit, toen ze iets meer bedaard was. Wat een verhaal man. "Nee, was het maar zo. Ik kom van een rogue vandaan." Vertelde ze toen, haar staart zwiepte even. Zou ze Moonwhite ooit nog zien? Ergens voelde het als een soort plicht om haar in te lichten van de... gebeurtenissen, maar aan de andere kant wist ze niet of haar eigen moeder haar niet onmiddellijk zou aanvallen. Het liefst had ze niet dat hij doorvroeg, dus begon ze maar snel over een ander onderwerp. "Jij hebt trouwens wel een reputatie, zeg!" Ze gaf een schuine blik naar hem. "Ik denk dat ik vlooien van 4 verschillende poezen oploop puur door naast je te zitten." Een ondeugende twinkeling was te vinden in haar ogen. Was het gemeen? Misschien een beetje. Was het grappig? Ab-so-luut.

Yu liet niet met zich sarren, meteen krijg hij een goede duw terug. Jackdaw grinnikte schaapachtig, geamuseerd door zijn oudere zus. Zij was de leukste van de twee, Cobra was zo'n zielige zuurpruim. Niets voor hem."Jep! Zo uit de grond, Claw heeft mij aan m'n oren naar boven getrokken!" een schaapachtige grijns lag op zijn lippen. "Hm, dat is niet het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes dat ik me herinner," hij gunde zijn zus een vette knipoog, waarmee hij al de ladies kilde. Niet zijn zus though, dat zou fout zijn. Ew."Nee, was het maar zo. Ik kom van een rogue vandaan." de kater deed misschien wel zijn uiterste best om zich zo achteloos en stom mogelijk voor te doen, hij had toch wel wat hersencelletjes rond ratelen in zijn mooie koppie. Genoeg om te weten dat dit een niet zo fijn onderwerp was voor zijn zusje, waardoor hij er graag nog even op door bleef porren. "Een half bloedje! Dus daarom hing je zo lang rond in rogue gebied," plaagde hij haar, als de jackass dat hij was. Haha, Jack-ass. Get it. "Jij hebt trouwens wel een reputatie, zeg!" hij trok charmant één wenkbrauw op en keek haar met een zwoele blik aan. Damn right he did. "Ik denk dat ik vlooien van 4 verschillende poezen oploop puur door naast je te zitten." hij haalde onbekommerd zijn schouders op. "I mean, at least I got game," grinnikte hij plagend. "Ik ben toch bang dat de helft van onze familie als maagden zullen sterven; Cobra is een zuurpruim, het jongste nest bestaat uit kleine duiveltjes en oh boy, Chawl is veels te lief. Hij is hardstikke verliefd op een vriendinnetje van hem but let's face it, hij zou nooit een move durven te maken," Haha hij dus wel. En kijk wat daarvan zou komen. Jackdaw zuchtte zeer melodramatisch. "Oh wat moet er van de Claw familielijn worden? Ik vrees dat aan mij het zware lot is toegelegd om deze voort te zetten..." wat een zwaar leven, damn. Jackdaw sloeg zijn poot om Yu heen, zodat al deze zogenaamde vlooien lekker bij haar konden gaan huisvesten. "What about you, big sis?"

Deze is echt heel laat I'm so sorry ;; dit speelt zich trouwens nog af voordat Shallow zwanger raakt hehe

Ze begon te merken dat Jackdaw het jolige had wat hun vader scheen te missen. "Een half bloedje! Dus daarom hing je zo lang rond in rogue gebied," Yu rolde met haar ogen. "Goed gevonden, Sherlock." Ze gaf hem een plagende por. Haar broertje leek zich niet zo'n zorgen te maken over zijn reputatie. Bescheiden was hij in elk geval zeker niet. "I mean, at least I got game," De poes liet een schamperende lach horen. "Ik ben toch bang dat de helft van onze familie als maagden zullen sterven; Cobra is een zuurpruim, het jongste nest bestaat uit kleine duiveltjes en oh boy, Chawl is veels te lief. Hij is hardstikke verliefd op een vriendinnetje van hem but let's face it, hij zou nooit een move durven te maken," Ze knikte. "Goed, Cobra is missch- Wacht even, wat?" Haar ogen schitterde toen ze Jack aankeek. "Chawl is verlieft?" Dit was nieuws voor haar. En wat een nieuws! Haar lieve, schattige kleine broertje! Verlieft! . "Oh wat moet er van de Claw familielijn worden? Ik vrees dat aan mij het zware lot is toegelegd om deze voort te zetten..." Opnieuw, in zeer korte tijd, rolde de kattin met haar ogen. "Zeg, ego, even rustig. Ik ben er ook nog." Sprak ze grappend. "What about you, big sis?" Hij ging lekker tegen haar aan zitten, en ze stak haar tong naar hem uit. "Ik? Ik brak al harten voordat jij geboren was." Plaagde ze. "Zeg, van wie denk je dat je het hebt? Je zus heeft best wat verhalen..." Ze keek zo genaamd bedenkelijk naar haar sib. "Hmm, maar misschien ben je nog te jong. Die verhalen kunnen... expliciet zijn." Ze overdreef natuurlijk wat, maar flirten had ze altijd leuk gevonden. Ze negeerde de pijnlijke steek in haar hart. Niet denken aan fox, die was verleden tijd.

Onderwerp: Re: At least we have nothing.