Truce? [Smokebreath]

Hailstorm wist niet hoe snel ze naar de andere kater toe moest lopen. Dat hij duizelig was, kon ze aan hem aflezen. Toch luchtte zijn reactie haar wat op. "Alsjeblieft zeg, onkruid vergaat niet," bromde hij haar toe, waarna hij zijn ogen dichtkneep. Duidelijk ging het niet goed met hem, ze was geen Medicine Cat, iets dat de andere kater wel was geweest dus hopelijk kon hij nog voldoende nadenken, om haar te vertellen wat hij nodig had. "Heb te weinig gegeten, trekt wel weer weg," Vervolgde hij waarop Hailstorm de duif voor zijn poten legde. "Eet," Mauwde ze op een duistere toon. Ze zou geen, nee accepteren. "Anders sleep ik je naar Acefray toe," Vervolgde ze met een gespannen stem. Ze benijdde het hem niet, dat hij een Medicine Cat was geweest. "Je bent wel knap voor onkruid, trouwens," mompelde ze binnenmonds. In de hoop zichzelf wat van haar groeiende zorgen af te leidden.

De kater wendde zijn kop met een brom af. "Een warrior eet niet voordat zijn clan gegeten heeft," gromde hij tussen zijn tanden door. "Daaronder vallen zieke en zwakke katten, en op dit moment ben jij daar een van. Starclan sta mij bij," Mauwde de kattin rustig en kalm. Als het moest zou ze hem aan zijn nekvel meeslepen, hij mocht zwaar zijn maar ze was koppig. Smokebreath deed een poging weer op te staan, hij leek de ergste duizeling van zich af te werken. "Het is alweer weggetrokken, dus ook geen noodzaak om Acefray lastig te vallen." Verklaarde de kater koppig, al leek hij weer duizelig te worden. "Ik heb nog niet gegeten al heb ik al drie prooien voor de Clan gevangen. Eet, ik vang vandaag desnoods ook meer voor jou," Mauwde ze met tranen van ongemak in haar ogen waarna ze haar kop in de vacht van de kater drukte om haar emoties te verbergen.

Ironisch gezien verklaarde zijzelf dat de ander zwak was om dan vervolgens haar kop in zijn vacht te moeten verbergen omdat zijn duizelingen haar bang maakten. De kater had hardop bij haar woorden gesnoven, hij was het vast niet met haar eens, maar wat als er nu iets met hem gebeurde. Dan bleef ze alleen acter in een Clan met vele Warriors die vele malen jonger waren dan haar en als gevolg als kippen zonder koppen rondliepen. Om nog maar te zwijgen over Tallshadow af en toe. "Gaat het wel?" Vroeg de kater een tikkeltje ongemakkelijk waardoor ze haar kop nog dieper ziijn vacht in drukte en schudde. "Als jij straks neervalt ben ik een van de oudere Warriors in een Clan die zich soms nog erger dan een kippenhok gedraagd. Dat trek ik niet," Mompelde ze half lachend, half huilend. "Daarbij, Smoke alsjeblieft eet wat. Ik krijg je nooit in mijn eentje in het kamp," Mauwde ze eerlijk. Ze mocht sterk zijn maar hij was ook een aardige pluisenbol.

De kater mocht een getraind Medicine Cat zijn en als zo'n kat veel meegemaakt hebben en kennis van zaken verkregen hebben; maar dat was niet het geval voor Hailstorm. De licht gestreepte kattin was enkel Warrior geweest haar hele leven. "Oké, oké ik eeg al wat," Mauwde de kater waardoor ze dankbaar een oortje wiebelde. Hij mocht brommen wat hij wou, zolang hij maar wat at. De kater boog zich over de duif heen en nam een hap. "Nu tevreden?" Mopperde de kater waardoor de kattin knikte en een neus tegen zijn schouder aan drukte, zachter dit keer. "Beloof me het op te eten, zodat we verder kunnen jagen," Mauwde ze zachtjes, ze wou niet nog iemand verliezen. Ook al was de kater af en toe net een irritante kitten.

Als de kater met zijn ogen had kunnen rollen; had hij dat vast gedaan. Nukkig richtte hij zijn gele blik op de iets jongere Senior Warrior die onschuldig haar neus in zijn vacht drukte. Dankbaar met het feit dat hij luisterde, immers was ze als de dood dat ze een kat zo zwaar als hem mee moest slepen. Ze was echt niet bang haar poten vuil te maken, maar dat ging wel erg ver. "De hele duif?" Klonk er ongelovig, waardoor ze enkel een wenkbrauw iets hief en geamuseerd met haar snorharen trok. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl ze met een matig glimlachje haar kop schudde. "Zoveel heb je vast niet nodig, toch? Ik ben geen Medicine Cat; je weet het vast beter zelf. Misschien een kwart?" Mauwde ze droogjes maar toch bezorgd, waarna ze naast hem neer plofte. Dat klonk al beter toch? Wie had er ooit gedacht dat ze een zorgzame kat was...

De afgunst op het gezicht van Smokebreath was misschien wel een tikkeltje amusant. Iets dat ervoor zorgde dat de gestreepte kattin, met haar snorharen trok en hem quasi zorgelijk en wellicht streng aan keek. Niemand zou hopelijk te weten komem dat ze werkelijk een zachtaardige kattin was met een sterk hart en scherpe nagels. Ze had een imago op te houden. Toch kon ze het niet laten enige zorgen te voelen voor de grote kater. Zorgen die diep in haar ogen weerspeigelden. Ook al hield ze haar blik zo neutraal mogelijk. Ieder ander zou gedacht hebben dat ze hem met zijn kop in een prooi vol maden had gedrukt; hetgeen niet het geval was. Hij gedroeg zich gewoon als een kitten; wat best schattig was. Ze had niet verwacht dat hij zo nukkig kon zijn. Hailstorm vertrouwde dat hij zelf wel wist hoe hij voor zichzelf kon en moest zorgen. Ook al deed hij dat niet. "Kwart, nou goed dan," Bromde de kater nadat hij haar een wrange glimlach had gegeven. Hailstorm knikte enkel waarna ze geduldig wachtte tot hij nog een hap nam. Haar oortjes bewogen kort en alert heen en weer. Oude brompot zou toch echt voor zichzelf moeten zorgen. Anders zou ze hem aan zijn oor naar Acefray toe brengen. Misschien dat die hem vol kon proppen met wat Medicine Cats dan ook deden. Misschien wijsheid? Nee de ander was zeker niet dom. "Ik mag er nu misschien vriendelijk uitzien. Maar als je tijdens het jagen nog eens bijna omvalt dan sleur ik je aan je oor mee naar Acefray. Dan mag hij uitzoeken wat hij met je doet." Mauwde ze half dreigend half lachend van de spanning.

De grijze grote kitten; kater snoof hard toen hij doorhad dat de iets jongere Senior Warrior geamusseerd was. Een spoor van een halve glimlach zat dan ook op haar gezicht en haar snorharen trilden lichtjes. Hoewel ze haar best deed zo serieus mogelijk te blijven; iets dat duidelijk mislukte. Een kat kon het proberen... Na nog een mopperige brom; immers was de oude kater net een kleine treuzelende kit; trok de kater nog een reepje vlees van de duif en kauwde daar als een grote mopperende kitten op. Alsof het een grote straf werd; hoezo respect naar Starclan doen. Geen eens een bedankje voor het goede prooi? Quasi serieus dreigde ze de kater dan ook aan zijn oor mee te slepen naar Acefray. Iets wat niet heel indrukwekkend was, Starclan wist dat de vetzak gewoon te zwaar was voor haar. Zo vet was hij overigend niet; hij was gewoon te groot. Half lachend probeerde ze gegrinnik in te houden. Starclan, katers waren rare wezens. Smokebreath trok lichtjes met zijn oor waardoor ze stil viel en de kater met een serieuze blik aan probeerde te kijken. Hij ging plat op de grond liggen en even maakte ze zich zorgen om zijn gestel; echter schoof de kater de duif naar haar toe met een redelijk krachtige beweging waardoor ze zichtbaar ontspande. "Kom maar op dan, ik ben toch te zwaar om te tillen," Mauwde de kater wellicht een tikkeltje speels; waarna hij als een zware zak aardappels op de grond ging liggen. Een grijns speelde om zijn lippen waardoor de Senior Warrior zonder ook maar een woord te zeggen zacht in zijn oor beet en met haar staart zwiepte. "Ik wist niet dat katers echt zoals kits waren," Mauwde ze terwijl ze zijn oor kort los liet. "Maar zoals je wenst, Smokebreath," Mauwde ze droog waarna ze kort met haar staart zwiepte en zijn nekvel beet pakte en zachtjes sjorde. Starclan, misschien was hij toch te dik.

Hailstorm had nooit in kunnen denken dat een stuk pluis als dit zo zwaar kon zijn. Ala de kater kleiner was geweest; zoals een kit of misschien een Apprentice had ze hem nog wel mee gesleept. Dit was echter gewoon te zwaar voor een Warrior; in goede gezondheid of niet; dat maakte geen verschil. Het deed haar goed om te merken dat de grijze brombeer wat opknapte. Aan een zieke Senior Warrior had de Clan niets; zeker niet nu de meeste Warriors ook nog een aantal Moons jonger waren. Met een lichte twinkeling in zijn gele ogen keek de kater haar dan ook aan waardoor ze zonder ook maar een woord er aan vuil te maken de kater in zijn oor beet. "Je bent zo jong als je je voelt," Mauwde de kater vrolijk waardoor de kattin zowaar grinnikte. Dat betekende dus dat katers zich altijd; permanent kittens voelde. Al hoewel ze moest eerlijk toegeven dat ze het stiekem ook nog wel leuk vond. "Ik denk dat we het idee van naar Acefray dragen wel kunnen afschrijven nu," Mauwde hij waarna hij overeind kwam en een plagerig zetje gaf tegen de iets kleinere kattin; met bijna evenveel pluis in haar vacht. "Maar leuk geprobeerd," Vervolgde de kater waarop de kattin hem een speels tikje op zijn neus gaf."Als het moet haal ik enkele Warriors erbij om je mee te krijgen, onderschat nooit de wraak van een kattin," Klonk er met een lichte humor in haar stem. Hoewel ze vriendelijk klonk; was het duidelijk dat ze hem met haar ogen kort onderzocht om er zeker van te zijn dat de kater niet wankelde.

Smokebreath schudde zijn bevuilde pels eens een keer goed uit. Niet dat het erg veel hielp, overal hingen nog takjes in zijn lange vacht geknoopt. Dat was het nadeel van al dat pluis. Een vage glimlach stond dan ook nog op de snoet van de iets kleinere kattin. Een regen van stof en kleine takjes viel echter ook naast hem op de grond en even kuchtte de kattin. Was dat echt nodig geweest? Haar vacht was nog relatief net en ze wou niet als een modderpoel het kamp binnen komen. De kater wierp een scheve blik op de duif; waarschijnlijk voelde hij de honger nu wel knagen. Bedenkelijk verschoof zijn blik weer naar de knappe kattin om vervolgens weer naar de duif te verschuiven. Hailstorm negeerde dit wijselijk. Terwijl ze met een lichte humor de kater erop attenderen nooit een kattin te onderschatten. Wraak van katinnen was vaak zoet; mierzoet. De kater lachte kort. "Dat doe ik zeker niet, katinnen, vuile, maar prachtige wezens," Kaatste de kater terug met een glimlachje waardoor de kattin zacht en schamper lachte. "Je kiest er zelf voor om met ze om te gaan," Klonk er droogjes; immers had hij ook altijd 'nee' kunnen zeggen. "Maar bedankt voor het compliment," Grijnsde ze plagerig. "Maar als je jongere warriors erbij haalt moet je weer luisteren naar hun gezwets. Ik denk dat je mij liever laat creperen." Vervolgde de kater waardoor de kattin bedenkelijk opkeek. "Liever een dag gezwets dan de rest van mijn leven," Bromde ze op een heldere en grappende toon. Ze overleefde het gezwets wel voor een dagje of wat maar helemaal zonder andere Senior Warriors. Daar moest ze niet aan denken.

De grijzige kater lachte schamper bij haar woorden waardoor de kattkn uiteindelijk ook grinnikte. Het deed haar goed hem wat vrolijkee te zien; niet de brombeer die hij zo vaak leek te zijn. "Misschien maak ik die keuze wel bewust," Reageerde hij dan ook met een rustige glimlach; Hailstorm keek hem een tikkeltje vragend aan. Welke kater ging nu bewust zoveel mogelijk met katinnen toe; er waren genoeg krengen. Al hoewel waarschijnlijk viel ze voor de gemiddelde kat ook onder dat kopje. Terwijl de kater zich in het zonnetje uitrekte, sloeg de iets jongere Senior Warrior haar kop op naar de hemel. Langzaam verstreek de tijd zonder dat ze er echt erg in had. Ze zouden vast niet de hele dag hier staan ook al was het wel mooi rustig op deze manier. "Ik kan ook wel zwetsen als een jongere Warrior hoor." Bood hij haar aan met een ondeugend grijnsje waardoor de kattin hem een zachte por in zijn flank gaf en snoof. Nou ja zeg, moest dat nu. Echter kon ze het niet laten geïnteresseerd te kijken. Welllicht had hij wel ander gezwets aangehoord dan zijzelf dat deed. "Wat vind je van dit, en dat? En het is mooi weer vandaag toch? Wat vindt je de fijnste jaagplekken? Is het niet fijn weer terug te zijn in Shadowclan gebied? Oh, wat ik vanochtend gegeten heb.." Begon de kater waardoor de kattin met haar staart zwiepte. Zover ze wist had hij nog niet gegeten maar voordat ze daarop in kon gaan sprak de kater al weer verder. "Oh nee wacht, ik had nog niks gegeten." Mauwde de kater terwijl hij in de rust weer een hap van de duif nam. Hailstorm sloot genietend van de zon haar ogen waarna ze sprak. "Of hoeveel Apprentices heb je getrained. Wat kan je over de vroegere Leaders vertellen. Moet wel zeggen dat zelfs kittens nog minder erg zijn. Al laten ze mij wel erg oud voelen. " Mompelde de kattin waarna ze in gedachten verzonken haar poot hief en er een lik overheen gaf. "Vroeger wou ik kittens; maar ik heb nooit een kater gehad waarmee ik het wou. Ik weet niet of je de relatie van mijn ouders nog herinnerd?" Mauwde ze zacht en eerlijk. Beide katten hadden een leven gehad waarin de liefde er nog niet was geweest. Ondanks hun leeftijd.