To dust

Onderwerp: To dust zo 29 jul 2018 - 19:28

De grote grijze kattin liep aan hoge snelheid met haar ogen gesloten. Niet het slimste dat je kon doen - maar het was een weddenschap die ze met zichzelf gesloten had. gewoon lopen en je intuïtie volgen om nergens tegenaan te botsen. Het verbaasde haar ergens dat het zo goed ging, dat ze nog niet met een grote knal tegen een boom was aangebotst. Ze raasde zo door, tot ze plotseling niet alleen het ruisen van wind in haar oren hoorde, maar ook het geruis van water - van een rivier. Meteen kwam ze tot stilstand, nog even doorschuivend door haar snelheid. Snakesong durfde eerst haar ogen nog niet te openen, dus bleef ze even staan; toen ze haar groene ogen eindelijk opendeed en om zich heen durfde te kijken, zag ze dat ze praktisch net naast het water stond. Toen ze naar de andere keek echter, met haar rug naar het water, stond ze oog in oog met een Riverclan warrior. Géweldig. De grote poes zette zich in een verdedigende houding, goed wetend dat ze de warriorcode overtrad door hier op Riverclan gebied te staan - maar haar vacht stond niet rechtomhoog van agressie, zoals de poes voor haar dat misschien kon opvatten, maar voor een bijna verlammende angst voor het water vlak achter haar.

+Chillybreath (misschien andere riverclanners? idk) & Acefray

Onderwerp: Re: To dust di 31 jul 2018 - 17:42

Wat eerst leek wat een goede dag zou worden, zou snel genoeg veranderen. De Clans waren allemaal bezig met het terug settelen in het oude gebied, om aan te sterken en de Clan weer goed te laten functioneren zoals het altijd had gedaan. Ook aansterken van het gevecht met BloodClan, dat was ook erg belangrijk, maar al met al waren de clans bezig met het verbeteren van de Clan en het herstellen. Het was daarom dan ook best raar voor haar geweest om een kat die ze niet echt goed herkende, dus zeker weten van een andere Clan, het territorium op te zien rennen. En natuurlijk, zelfs al was ze maar in der eentje, moest ze de andere clan kat vragen om van het territorium te vertrekken, voordat ze dat met geweld moest gaan doen. Toen de andere poes haar echter leek te zien, ging haar vacht hoog, verdedigende houding. No way, ShadowClan, de geur die haar neus bereikte, kón toch niet zó idioot zijn dat ze maar één warrior zouden sturen? Hoe dan ook, deze kat moest van het territorium af. Haar vacht schoot zelf ook omhoog, haar oren naar de zijkant maar toch nog redelijk omhoog om te laten zien dat ze niet bang was, haar snorharen naar voren om haar agressie duidelijk te maken naar de kat, offensief zijnde. Haar pupillen smal, in verhouding met angstige katten die grote pupillen hadden. En daarom sprong ze ook naar voren, naar de kat toe, normaliter zou ze proberen te praten met de kat om deze weg te jagen zonder een gevecht, maar als een kat zich al zó vijandig en agressief vertoonde op andermans territorium, dan was er geen praten nodig, dan was het tijd om zo snel mogelijk te vertrekken, om het territorium te verdedigen.

Ɓσ

Onderwerp: Re: To dust di 31 jul 2018 - 18:00

De point die voor haar stond had schijnbaar geen zin in onderhandelen; haar houding was agressief, maar niet zo angstig als ze zelf stond. De Riverclanner sprong naar voren, waardoor Snakesong naar achteren sprong. Haar achterpoot raakte het water aan en ondanks haar dikke grijze vacht voelde ze de nattigheid. Het deed haar schrikken en ze zette een pas naar voren, haar kopje angstig omdraaiend om te kijken naar haar arme achterpootje. Ze ademde snel en oppervlakkig en haar grote lichaam beefde. Ze bleef niet lang kijken naar het kolkende water want ze besefte zich ook dat de Riverclanner waarschijnlijk geen moment zou wachten. Ze sloeg haar klauwen uit maar maakte geen beweging om eerst aan te vallen. Zij was hier in de fout, en in een andere situatie was ze gewoon terug gelopen naar haar eigen gebied - maar nu zat ze vast in een hoekje, en hoe graag ze ook wou, ze kon niet weg tenzij ze achteruit zou gaan. Maar van water was ze doodsbenauwd, dus dat was ook geen optie..

Onderwerp: Re: To dust do 9 aug 2018 - 18:11

De poes had een sprong naar achteren gemaakt, waardoor de achterpoot in het water belandde en de poes angstig naar het pootje keek. Het drong Chilly binnen wat dit was en ergens, ergens ontwaakte er iets in haar waar ze al tijden niet meer aan had gedacht. Wie zou Chillybreath nou verdenken, het was overduidelijk een territorium gevecht waarmee ze een Warrior uit een andere clan ht territorium uit jaagde. Als ze het een beetje goed uitspeelde.. Gedachten zoals deze waren al tijden niet meer opgekomen, verdoezeld onder de ogen van Smokegaze, die haar normaal liet voelen, maar aan de andere kant deze kant van haar verborgen hield. Maar dit zicht, bracht haar kant enigszins terug, een kant die aangewakkerd was door Mazelock, die niets om haar gaf, wie zou nou een katje missen? Dus ze sprong recht op de kat tin af, in de hoop haar de rivier in te krijgen, zelfs als ze er zelf in zou vallen zou dat haar niks uit maken, zij kon immers zwemmen en was totaal niet bang voor het water wat bij haar territorium hoorde, de andere poes wel. En dat maskeerde ook meteen de geur op beide vachten, iets wat ze kon afmaken voor nu. Ze zou er iets omheen kunnen praten, maar zelfs iedere kat die dit zou zien, zou kunnen zien dat de andere Warrior haar klauwen uit haar hoezen had, een vijandige Warrior in hun gebied met klauwen uit haar hoezen, ze zou geen kans krijgen. Het was hun woord tegen het hare.

Ɓσ

Onderwerp: Re: To dust za 11 aug 2018 - 16:08

De bik in de ogen van de Riverclan warrior maakte haar bijna even bang als het water achter haar. Snakesong schrok toen de poes op haar af sprong en sprong uit instinct ook naar achteren - een foute zet. Haar poten gleden over de gladde ondergrond van de rivier tot het plotseling heel diep was en ze compleet kopje onder ging. De grote poes opende haar snuit om te schreeuwen maar kreeg enkel een mondvol water binnen. Ze trappelde hulpeloos met haar poten, maar ze wist niet wat te doen en ze wist niet eens meer welke kant boven was. Haar ogen waren toe omdat het water erin prikte. Ze zag niets, ze hoorde niets behalve het bruisen van het water en het kloppen van haar hart aan een moordend tempo. Ze werd duizelig van paniek en van ademtekort en ze wou kuchen om het water uit haar longen te krijgen, maar dat hielp niet. Ze bewoog hard met haar poten om naar boven te raken maar dat had niet het gewenste effect. Snakesong smakte hard haar hoofd tegen de bodem van de rivier en dat, samen met de paniek, zorgde ervoor dat ze al snel buiten westen was.

(Ace mag der komen redden als ie wil lol)

Onderwerp: Re: To dust za 11 aug 2018 - 16:44

De grijze medicine cat liep op een drafje door de grens over. Hij was het gewend de grenzen over te steken, niet alleen door zijn apprentice jaren maar ook door zijn tijd als medicine cat. Hij was toegestaan om in andermans gebied te komen zolang het maar respectvol was of om hun zorgen uit te spreken. En zorgen had hij, want hij was hier niet voor zijn plezier. De tabby kat had de geur van Snakesong geroken en deze achterna gegaan. Riverclan was geen plek voor hun twee, beiden een enorme angst voor water sinds hun moeder zelfmoord erin gepleegd had. Ergens had hij de onrealistische angst dat hij weer hetzelfde zou aantreffen. Weer een verdronken lichaam. Weer een graf meer naast die van zijn ouders, vrienden en kittens. Hij wist niet eens of hij ooit Starclan zou meemaken ... hij wilde dit niet. Niet nog meer verliezen. Zijn pas werd sneller toen hij rook dat Snake dichterbij kwam... met een angstgeur. Hij schold zacht en kwam dichterbij, ziend hoe een Riverclan warrior zijn zus intimideerde en hierna het water in duwde. Een dierlijke woede die hij had ontwikkeld door Rowanflame borrelde op. Oh hij zal die Riverclanner kapot maken, spijt laten krijgen dat hij ooit aan haar tweeling had gezeten. Met een diepe grom kwam hij dan ook dichterbij en haalde uit naar haar kop, volle kracht zonder terug te houden, al waren zijn klauwen nog in hun hulzen. "Hoe durf je mijn zus aan te vallen jij stuk vossenstrong. Ze was BANG van jou. Van het water." Hoewel ze van uiterlijk evenbeelden waren waren ze van houding niet verder van elkaar af. Ace had een pure dominantie en kracht over zich heen hangen, een die een warrior toebehoorde, de warrior die hij nooit had kunnen bewijzen te zijn. Maar nog veel belangrijker dit was een vader, een grote broer en clanmate die er alles aan zal doen zijn geliefde te beschermen. Nogmaals zette hij zijn formaat in de strijd en probeerde de ander met zijn grote poot tegen de grond aan te duwen, een positie waarin ze kwetsbaar was. Een positie waarin hij haar kon doodbijten. Echter liet hij het niet zo ver komen, enkel een dreiging dat hij hier tot toe in staat was. Hoewel zijn lichaam de ander wilde misvormen lag zijn hart bij zijn zus, waardoor hij de Riverclanner los liet en zich naar het water draaide. Hij zag haar gespetter en een koude angst drong hem aan. Hij was al bang van de kleine rivier in hun eigen territorium, dit was zijn nachtmerrie. Maar zonder over zijn eigen angst of leven na te denken sprong hij het water in. Zijn zware lichaam en dikke pels maakte het vermoeiend, maar ook stabieler. Het koude water drong zich in ieder hoekje van zijn lichaam, zijn ogen, zijn mond. Drong alles uit. Hij hoorde enkel zijn eigen op hol geslaagde hartslag en zijn zorgen. Nee. Nee hij zal haar niet laten sterven. Gedreven door zijn woede dook hij onder en beet in de dikke pels van zijn zus, die stilletjes op de bodem dreef. Hij klemde hard aan waarna hij zich afzette en zo weer naar boven kwam, om met onhandige slagen terug op de kant te komen. De enorme kater hijgde van adrenaline, angst en vermoeing, al stopte hij niet tot Snake veilig aan de kant lag. Zijn gegrom nam weer een, als een vos die zijn jong beschermde terwijl hij om zich heen keek, hopende dat zijn zusje nog leefde. Niemand zal in de buurt komen van Snakesong. Niemand.

Onderwerp: Re: To dust ma 13 aug 2018 - 19:42

Het lukte, de poes belandde in de rivier en zij zelf bleef aan de kant. Iets in haar gilde overwinning, adrenaline die door haar aderen gierde. Lang had ze echter niet, voordat een pets tegen haar kop kwam en ze verward en geschokt op keek. Niet eens door hebbende dat er een nieuwe kat op het territorium was gekomen- en al helemaal niet de shadowclan medicine cat, Acefray. "Hoe durf je mijn zus aan te vallen jij stuk vossenstrong. Ze was BANG van jou. Van het water.” klonk er van de kater af, waardoor ze een grom tegen hield. De poes had überhaupt niet op het territorium mogen zijn, in Starclan’s naam. Echter pinde de kater haar neer en ze keek de kater gewoon koppig terug aan. Ze zou de kater niet aanvallen, natuurlijk niet, maar haar blik sprak al genoeg woorden. Ze had er geen spijt van. Nog niet tenminste. De kater leek al snel afgeleid te zijn en liep naar de rivier toe, om niet lang daarna erin te springen om de poes eruit te halen. Haar lichaam raakte inmiddels uit haar adrenaline waas, begon weer helderder te denken omdat de adrenaline eruit was. En het drong tot haar binnen. Het was zo lang goed gegaan. Zolang had ze zich kunnen gedragen, had ze niet van zulke gedachtes gehad maar nu… Ze slikte moeilijk en keek weg. Ze was nog steeds niet geheeld, zoals ze dacht dat ze was. Ze was nog net zo erg als dat ze eerst was, ze was verpest door haar moeder. Verpest door alles in haar leven. Ze was niet beter dan haar vader- iets waar ze liever niet over wilde praten. Ze nam een diepe adem teug, proberende kalm te blijven, maar hoe kon ze ooit kalm blijven in zo’n situatie? Dit gaf alleen maar aan, hoe ongeschikt ze was voor zoveel dingen. Voor Smokegaze. Ze slikte, moeilijk en hard, voordat ze zich omdraaide en weg begon te gaan. Weg gaan van de plek die haar weer zo had aangepakt, met haar kaken op elkaar geklemd.

-Chilly is het topic uit!

Ɓσ

Onderwerp: Re: To dust wo 29 aug 2018 - 17:14

De bewusteloze poes had geen besef van tijd. Haar hele lichaam was ontspannen, zwevend in het water. Haar dikke vacht was doorweekt en maakte haar zwaar, waardoor ze niet dreef maar juist naar de bodem zakte. Voor ze daar echter tot rust kon komen, was er iets dat haar terug naar boven trok, met al zijn wilskracht. Snakesong had zich hier geen besef van. Zij dreef gewoon mee, haar geest zwart; alsof ze aan het slapen was. Nog iets langer zonder zuurstof en ze had voor altijd geslapen. Uiteindelijk kwamen ze terug boven, gered door haar tweelingbroer - of anders had ze hetzelfde lot moeten ondergaan als haar moeder. Maar de grote pluizige poes kwam niet meteen weer tot leven aan de oppervlakte. Ze bleef liggen, niet ademend, water in haar longen en haar neus. Maar haar hart klopte nog - traag, maar gestaag. Ze was koppiger dan dat. Zo snel zou ze niet sterven; al was het nog niet in te schatten wat het effect van al die tijd zonder zuurstof zou zijn.

Onderwerp: Re: To dust za 22 sep 2018 - 14:32

De grijze kater kwam zelf ook weer het droge op, zijn ademhaling zwaar van adrenaline en angst. Angst voor het water wat zich aan zijn lijf vastklampte en bang om zijn zus te verliezen. De boosdoener was al verdwenen, misschien maar beter ook, de volgende keer zou hij haar niet levend achterlaten. Maar nu de vijand weg was leek zijn aandacht wel compleet op Snakesong te vallen. Zijn kleine zusje, zijn evenbeeld. Ze was de wereld voor hem en hij kon het niet voorstellen om haar te moeten verliezen. Oh hij gunde haar de wereld. Ze hadden zoveel mee moeten maken samen en hij had altijd zijn best gedaan haar voor de verschrikkelijke harde levenslessen te redden die hij zelf had moeten meemaken. En nu lag ze daar, zonder beweging. Tranen vulde zijn ogen en een kou groeide van binnen uit. "Nee Snake. Nee je kan niet. Je mag niet. Je kan niet doodgaan Snake" een pure angst was hoorbaar in zijn stem, al vielen zijn woorden op dove oren. Alle woede die hij gevoeld had weg en vervangen door angst. Het koste hem uiterste moeite zijn kop helder genoeg te krijgen om te realiseren wat hij moest doen, zich afsluiten. Ondanks dat hij huilde zoals een hij had gedaan toen hij hoorde dat zijn moeder niet meer wakker werd duwde hij zijn kop tegen de borst van de ander. Haar hart klopte. Hij drukte zijn poten tegen haar borstkast aan en begon te duwen. Eerst voorzichtig, daarna harder en harder. "Kom aan Snake. Word wakker. Je moet nu wakker worden. NU" Hij gromde, een gevuld vol angst en vechtlust om haar in deze wereld te houden, terwijl hij nogmaals met flink wat kracht op haar borst neerkwam.

Onderwerp: Re: To dust