Poef

Onderwerp: Poef do 19 jul 2018 - 14:56

"Vanonderen!" En dan maar hopen dat katten zouden begrijpen dat dit zoiets betekende als 'maak dat je wegkomt onder deze boom vandaan want er komt iets zwaars naar beneden vallen'. Anders waren ze haaienhapjes, wat op zich een goede aanvulling voor de prooistapel zou zijn maar precies iets waar hij geen zin in had. Toch gooide Tall de gevangen eekhoorn de boom uit om vervolgens gespannen te luisteren of deze een doffe 'plof' maakte of meer een 'auw' geluid. Erg belangrijk om te weten vóór hij naar beneden kwam, anders bleef hij gewoon nog even boven. Zijn kop stak hij dan ook voorzichtig om de tak uit om een blik op de grond te werpen. Het leek veilig, al zei dat niet zoveel.

@Venompaw.

Onderwerp: Re: Poef zo 22 jul 2018 - 14:44

Het ene moment was hij geconcentreerd bezig om op een prooi te jagen en het volgende moment hoorde hij opeens zijn leader iets roepen en belandde er met een zacht plofje een eekhoorn vlak voor zijn neus. Venompaw bewoog kort met zijn oortje en keek naar de eekhoorn die hem nu aankeek met zijn glazige ogen en richtte daarna pas zijn kopje naar boven. Hij had de stem van zijn leader heus wel herkend en was er dan ook niet verbaasd over dat de tabby zich boven hem in de boom bevond. Eigenlijk leken ze wel een beetje op elkaar, met die tabbyvacht. Het zou zomaar verre familie van hem kunnen zijn, al zou hij dat best een vreemde gedachte vinden. Voor zover hij wist waren zijn ouders echt weldegelijk zijn ouders en hadden ze het nooit gehad over Tallstar als familie. Venompaw kon zich ook moeilijk voorstellen dat iemand in zijn familie als leader zijnde zo’n los karakter zou hebben. Niet dat hij Tallstar en zijn leaderschap niet apprecieerde, maar… kon hij soms niet iets serieuzer zijn? Op dat vlak lag Acorndust hem wel meer, als hij eerlijk was. Hij begreep dat je niet altijd even serieus kon zijn, maar zoals bijvoorbeeld die vragen over yoga tijdens een sharing tongues… Nee, hij hoopte dat Tallstar dat niet deed katten uit andere Clans, want dan zou ShadowClan binnen no time niet meer serieus genomen worden. “Ik zie dat je een succesvolle jacht hebt gehad,” merkte hij fijntjes op. Hij besloot dat ze het maar niet over hun laatste gesprek in zijn den konden hebben. Hoewel Venompaw van mening was dat je beter met een wijze, kalme houding door het leven kon gaan, was het nu ook weer niet zo dat hij echt bij àlles serieus als de pest was, ook al kwam dat wel vaak zo over. Op zijn arrogante uitspattingen na dan, maar die waren meer gereserveerd voor de katten die niet in zijn Clan waren. “Je mag gerust naar beneden komen, hoor.” Nu grinnikte hij wel even en deed een stap opzij zodat zijn leader naar beneden kon komen. “Wel een fraai exemplaar moet ik zeggen.” Hij keek bewonderend naar de eekhoorn die voor hem lag. Die leader van hem was lang zo slecht nog niet, ook al kon hij dan naar Venompaw’s mening wel iets minder losjes door het leven gaan.