First things first. [TRAINING 1/WISHPAW]

Een kleine glimlach gleed om zijn lippen bij het idee dat hij weer een apprentice had gekregen. Blijkbaar hadden Routpaw en Lizardpath aan Oceanstar groen licht gegeven om hem weer terug een apprentice te geven, iets wat hij enorm apprecieerde. Nu kon er tenminste ook voor Oceanstar geen twijfel meer over bestaan dat hij zijn dagelijkse taken weer kon hervatten. Zijn wond was inmiddels helemaal dicht en het enige wat zou blijven resteren, was een groot litteken. Hij zou dat litteken met trots dragen, want het wilde zeggen dat hij zijn Clan had verdedigd op het moment dat dat er het meeste toe deed. En het was in elk geval een pluspunt dat Crowcall zich zodanig had gekalmeerd dat ze niet meer in paniek uitbarstte telkens als ze het litteken zag. Maar goed, nu werd het dus tijd om zichzelf op Wishpaw’s training te focussen. Ze was al een iets oudere apprentice, dus hij vermoedde dat hij haar niet meer al te veel nieuwe dingen moest leren en ze vooral moesten werken naar haar final assesment. Zijn hart sloeg in zijn keel bij het idee dat hij het deze keer wel goed wilde doen en dat hij haar training deze keer wel fatsoenlijk wilde beëindigen. Met Cinderpaw, Webpaw en Mistpaw was hem dat niet gelukt en hij voelde zich nog steeds een waardeloze mentor daardoor, al wist hij dat het niet altijd aan hem hoefde te liggen. Zijn wond was gewoon pure pech geweest en Mistpaw… Hij beet op de binnenkanten van zijn wangen. Misschien moest hij daar nu maar even niet meer bij stilstaan. Hij liep op de apprentices den af en keek naar binnen. “Wishpaw,” sprak hij zachtjes. “Zorg dat je binnen vijf minuten aan de uitgang van het kamp staat.” Nadat hij die woorden had gesproken, draaide hij zich om en liep op zijn gemakje in de richting van de afgesproken plek. Hij zou eerst maar overlopen wat ze al wist. Daarna kon hij zijn training altijd nog inplannen zoals hij het wilde.

Wishpaw had zich verheugd op haar eerste training. Amberstorm was een geweldige mentor geweest en Willowbreeze ook, maarja zij konden haar nu niet trainen. Inplaats van hen had ze Crowfur als Mentor. Ze was nu al wat meer gewend aan wisseling van mentoren, maar bij alle nieuwe moest ze soms toch eerst even slikken. vaak zat ze Met grote ogen te kijken hoe andere Apprentices stoeide voor de Apprentice den. Zij was echt niet zo! laatst hadden ze gevraagd of ze mee wou doen maar daar hoefde ze niet van te weten. En vandaag zou ze gaan trainen met Crowfur! Althans, Als Crowfur nog kwam. Alsof Hij haar gedachten kon horen kwam er ineens een hoofd door de ingang van de Apprentice den kijken. "Wishpaw, Zorg dat je binnen vijf minuten aan de uitgang van het kamp staat" Ze Knikte hevig maar wist niet of hij het nog gezien had. Voorzichtig kwam ze overeind om de anderen Apprentices niet te storen. We zijn vroeg.Ze trippelde, Wel uitkijkend Voor haar Den-Genootjes De Apprentice den uit. en liet haar blik over het kamp glijden. Verschillende Warriors hadden zich op de open plek verzameld en ze kon net nog een goud gekleurde staart van een Warrior door de kampuitgang zien gaan. Ze trippelde Ook naar de kampuitgang springend van enthousiasme. In gedachten zegde ze een rijtje zinnen op. Val niet over je staart. Doe niks doms. Doe niks wat je niet kan. Die had ze bedacht bij momenten waarop ze niet wist wat ze moest doen. Handig in een gevecht als een Mega Grote Warrior tegenover je staat. ze werd wakker geschud toen ze letterlijk tegen een steen aanliep. daar lagen er wel meerdere van in het Windclan kamp om de katten tegen de Wind te beschermen. Maar wel jammer dat ze uitgerekend terwijl iedereen net z"n Den uitkomt tegen zo'n steen aanloopt. Pijnlijk hoorde ze een paar Warriors lachen Terwijl se opstond en zich naar de kampuitgang haastte. Te laat! En ook nog eens tegen een steen aan gelopen! M'n Dag begint goed!