Coming home

Harepaw had het gemist, het kamp. Ze had nog niet veel van het territorium gezien, gezien ze nog een kitten was toen ze vertrokken naar de bergen. Dit was dan ook de reden dat ze het territorium besloot te verkennen vandaag, het zou namelijk niet heel lang meer duren voor ze warrior zou worden en het leek haar dan ook verstandig om zo snel mogelijk te beginnen met het territorium te leren kennen en waar beter dan om naar de Outlook Rock te gaan waar ze uit zou kunnen kijken over een groot deel van het territorium. Of althans dat was hoe de verhalen gingen, want zelf was ze er nog niet eerder geweest. Ze begon in de richting te lopen, waarvan ze wist dat ze naartoe zou moeten gaan en het duurde gelukkig niet al te lang voor de grote rots al zag. Voor een moment bleef ze onderaan de rots staan, voordat ze dan toch besloot om erop te klimmen. Doordat ze in de bergen geweest was, had ze nu aardig wat ervaring met het klimmen op rotsen en de Outlook Rock was er dan ook niet veel bij. Het was dan ook dat ze zich al snel bovenop de rots vond en het uitzicht was veel beter dan ze had verwacht. Ze voelde hoe de wind in haar vacht blies en tegelijkertijd liet ze haar ogen rondgaan over het territorium. Dit was dus waar ze als het goed is de rest van haar leven zou doorbrengen, dit territorium.

[Oceanbreeze]

De wind voelde goed in haar vacht, het was zo anders dan in de bergen. Het voelde ook vertrouwder aan. Echter was het voor het grootste deel onbekend terrein voor haar en kon ze zich er ook niet heel veel meer van herinneren. Dat maakte het juist leuk om te verkennen. Nu had ze weer een nieuwe plek om uit te gaan zoeken en gezien ze al bijna een warrior was, zou ze er hopelijk ook aardig vrij in gelaten worden. Doordat ze zo gefocust was op het territorium had ze niet gemerkt dat er een andere kat bij was gekomen en bij het horen van haar naam, draaide ze zich dan ook van schrik om. Haar haren stonden lichtelijk overeind, maar gingen al weer snel liggen toen ze zag wie het was, Oceanbreeze. "Oceanbreeze" Begroette ze de kattin met een knikje. Ze was als een moeder voor haar geweest nadat haar eigen moeder was overleden en ze was dan ook zeker blij geweest voor haar toen ze leider was geworden.

Hoe ze het voor elkaar had gekregen om afgeleid genoeg te zijn om Oceanbreeze niet op te merken wist ze niet, maar daar viel niet veel meer aan te doen. Ze voelde hoe de leider haar kort met haar staart aanraakte en haar een vraag stelde. "Ik ben ergens blij dat ik hier terug ben." Gaf ze eerlijk toe. De bergen hadden niet als thuis gevoeld en dit voelde meteen weer als thuis toen ze terugkwam. Het was wel dat ze niet veel ervan had meegemaakt toen ze nog een kitten was, maar dat nam niet weg dat dit niet als thuis kon voelen. "Nu heb ik ook weer wat nieuws te verkennen." Gaf ze eerlijk toe. Het was tenslotte waar, ze had nu heel Windclan territorium om weer te gaan verkennen.

Het was zeker waar dat dit de plek was die als thuis beschouwd kon worden. De bergen waren namelijk totaal anders geweest en ze was toch blij dat het verschil zo duidelijk is. Harepaw zag in haar ooghoeken hoe de leidster haar wenkte en zei dat ze haar op een korte rondleiding zou meenemen. Ze wilde het natuurlijk ook zelf nog onderzoeken, maar het zou makkelijker zijn als ze op zijn minst wist waar alles zat. "Waar gaan we als eerste naartoe?" Vroeg ze terwijl ze van de rots afsprong en haar staart heen en weer zwiepte. Ze wilde graag weten waar ze eerst naartoe zouden gaan en waar daarna, want ze wist dat er veel te verkennen was van het territorium.

Heatherfields, dat was inderdaad een van de gebieden waar ze over gehoord had. Ze had ook gehoord dat er iets nieuws was, ook al zou ze niet weten wat het zou zijn of wat er verandert was. "Wat is er eigenlijk verandert aan het territorium sinds voor we weggingen?" Besloot ze dan ook te vragen. Ze kende de namen van alles wel, maar ze wilde weten wat er precies verandert was. Ook zou ze nu eindelijk beelden bij de namen gaan krijgen, zo veel verhalen had ze erover gehoord toen ze een kitten was en toen ze in de bergen was. Ze was een keer het kamp uitgeslopen toen ze jong was, maar ze had toen niet veel kunnen zien.

Had ze het niet moeten vragen over het nieuwe gebied? Het leek namelijk voor een moment dat Oceanbreeze er niet blij mee was dat ze het wist. Wist ze iets wat ze niet mocht weten? Kort schudde ze haar kop en luisterde naar de woorden van de leidster. Ze legde wel uit wat het was, dus misschien mocht ze het toch weten. Het was dus een veld met smalle lange stengels en er kon prooi te vinden zijn. Zou dus misschien nog een interessante plek zijn. Toch gingen ze nu ergens anders naartoe, namelijk de heatherfields. "Is er veel prooi te vinden bij de heatherfields?" Vroeg ze dan ook.

Het was dus een plek waar ze eventueel zou kunnen verdwalen als ze niet goed oplette, dan was het dus duidelijk dat ze haar omgeving goed in de gaten moest houden en ook moest proberen om de heatherfields goed te leren kennen. Muizen waren hier het meest te vinden. In de bergen waren ze er wel geweest en ze had er een paar gevangen, maar hier zou het jagen mogelijk weer anders gaan dan daar. Voornamelijk omdat hier veel plekken zouden zijn voor muizen om zich te verstoppen. "Zijn muizen hier anders dan in de bergen?" Het was iets dat ze moest weten om een muis op de juiste manier te kunnen vangen. Misschien stelde ze te veel vragen, maar ze wilde het gewoon weten.

Muizen waren hier dus iets anders, toch zou het verschil waarschijnlijk niet heel erg wezen. Het was toch ergens apart dat ze eigenlijk volledig in de bergen was getraind en nu moest ze hier weer het territorium leren kennen. Toch wist ze zelf wel dat als het om haar techniek ging ze vrij zeker van haar zaak kon zijn. Echter was de omgeving nog niet bekend en dat zou het iets moeilijker maken. Ze ging er echter vanuit dat het op de zelfde manier zou moeten gaan en ze kon er bijna niet op wachten tot ze een konijn zou vangen. Dan zou ze de kans krijgen om eventueel achter het dier aan te mogen rennen als het er tenminste vandoor ging en ze wist van verhalen dat het een geweldig gevoel mee kon brengen.

Ergens kon ze niet wachten tot ze elk gedeelte van het territorium had onderzocht en het volledig haar thuis had gemaakt. Ze zou hier de rest van haar leven hopelijk blijven en dan zou ze graag alles te weten komen van dit territorium. "Bij de moorlands kun je het beste konijnen vangen toch?" Besloot ze dan ook te vragen, dat was iets waar ze zeker naartoe zou gaan om zo'n dier een keer te kunnen vangen. Ze was wel benieuwd hoeveel moeite het zou nemen om er een te vangen en of het haar zou lukken, want dat was iets waar ze niet zeker van was.

Dat was dus inderdaad de beste plek om ze te vangen. Ze was er ook niet vanuit gegaan dat een konijn in je eentje vangen makkelijk was, maar het zou waarschijnlijk makkelijker met zijn tweeën of zelfs meer zijn. Dan kon één het konijn opjagen en de ander het dier vangen. Ergens kon ze niet wachten tot ze zelf de mogelijkheid zou krijgen om er een te vangen. Ze wilde het graag een keer meemaken, al was ze maar degene die het konijn zou opjagen. "Ik hoop dat ik snel de kans krijg om er een te vangen." Zei ze dan ook. Misschien was het niet het meest geschikt om het tegen haar leider te zeggen, maar het was er al uit voor ze er erg in had.