Aw, Rats [Open]

Lexa gaapte een keer en rekte zich uit waarna ze om zich heen keek. Een groot weiland vol met schapen lag voor haar neus en al snel was ze.die kant op gelopen, want zeg nou zelf, wie zou het niet proberen om op zo'n pluizig beest te gaan liggen? Langzaam liep ze naar één vam de schapen die in het gras lag en klom er zonder al te veel problemen bovenop. Zacht spinnend ging ze liggen en verbaasde zich er over dat het schaap het geen enkel probleem vond dat ze er bovenop was gaan liggen. Lexa haalde haar schoulders op en krulde zich op op het schaap waar ze al snel in slaap viel.

De she-cat werdt wakker toen haar nest ineens begon te bewegen en snel opende ze haar ogen voor het geval dat er ratten zaten. Ze realiseerde zich al snel dat het gewoon het schaap was waar ze op was gaan liggen en gaapte. Het was redelijk laat geworden en ze moest ook nog wat eten dus sprong ze van het wandelende wolkje af en liep naar de schuur die daar in de buurt stond. Ze stopte toen ze een nieuwe geur rook en kneep haar ogen samen terwijl ze her gebied afspeurde. Niks te zien. Nogmaals ademde ze een keer diep in om de geuren beter te ruiken en haar blik gleed naar de kleine stapel muizen. Met een opgetrokken wenkbrauw liep ze er naartoe en zwiepte gespannen met haar staart. De pakte een muis in haar bek en keek op toen ze een andere kat hoorde. "Hey!" ze wiebelde met een oortje terwijl ze naar de andere she-cat keek. "Dat is windclan prooi, blijf er met je tengels van af." Lexa liet de dode muis op de grond vallen en keek haar aan. "Windclan prooi?" Mauwde ze. "Dit is rogue gebied" bromde ze en stond op waardoor haar brede bouw nog beter zichtbaar werd. "En dit," ging ze verder terwijl ze naar de muizen knikte "is dus niet van Windclan." Bromde ze verder met haar redelijk rasperige stem welke klonk alsof ze deze niet vaak gebruikte.

Ze had de muis laten vallen en plaatste haar poot erop. Had ze het maar niet buiten moeten leggen. Lexa rolde met haar ogen naar de clankat toen ze haar mond opende om te praten. "Rogue gebied ja, precies. Van niemand dus." De rogue grinnikte en trok ongeduldig met haar oor. "Ik heb dit gevangen om mijn clan te voeden. Als je als rogue toch voor bestaan alleen koos, mag je ook zelf jagen." Dus ze wilde het zo spelen? Lexa liep dichter naar haar toe en kneep haar gifgroene ogen samen. "Als het van niemand is is het ook niet van jou," Bromde ze. "En zeker niet van die achterlijke clan." Ging ze verder en zwiepte met het puntje van haar staart heen en weer. "En voor zover ik kan zien ben je in je eentje niet de beste warrior, so hit me with your best shot princess." Gromde ze en trok haar bovenlip op. Ze had geen zin in bijdehante clankatjes, zeker niet vandaag en zeker niet nadat ze net heerlijk had geslapen op een schaap.

De rogue deed een stap dichterbij, en Rabbits haren rezen iets meer overeind. "Als het van niemand is is het ook niet van jou," Begon de ander. Geirriteerd verbeet ze een opmerking. Duh, het was wel van haar, ze had het toch verdomme gevangen met haar eigen klauwen? "En zeker niet van die achterlijke clan." De calico trok haar lip op, maar zij voor nu nog niks. Haar achterpoot prikte, en ze wist nu al dat ze een medicine cat moest zien bij thuiskomt. "En voor zover ik kan zien ben je in je eentje niet de beste warrior, so hit me with your best shot princess." Deze poes had wel overal een weerwoord op, en ze ergerde zich er mateloos aan, maar ze was geen idioot. Hoewel ze een sterke, grote poes, was ze nu verzwakt door d'r achterpoot. Niemand zou wat aan haar hebben als ze dood lag te bloeden ergens op een rogue veld. "Ik heb die prooi gevangen om katten te voeden waar ik om geef. Ik kan me enkel voorstellen dat jij hetzelfde doet." Het kostte haar een poot en een been om niet te snauwen. "Laat mijn prooi los, vang je eigen, en dan scheiden onze wegen." Ze versmalde haar ogen. Wat voor een baat had deze kattin bij een windclanner aanvallen? Drie lullige muizen? Psh, tuurlijk.

Ze had de beweding die de kattin maakte kunnen verwachten en klemde dan ook haar kaken nog strakker op elkaar toen ze zich vergat schrap te zetten voor de scherpe bocht. Helaas verloor ze de grip op de andere kattin haar staart en rolde even over de grond voordat ze opstond en zand en bladeren van haar lichaam geschud had. Lexa had haar groene ogen samengeknepen en rende zo snel als ze kon weer achter de andere kat aan. Haar spieren begonnen weer te zeuren van de snelheid en kracht die ze achter haar sprongen moest zetten, maar al snel kwam ze weer in de buurt van de windclan kat. Ze gooide haar schouder tegen de kattin aan en koopte maar dat dit haar in ieder geval liet wankelen, wat ze daarna deed zag ze wel weer.