{Avidpaw - Training} Brick by Brick

Avidpaw had zo snel mogelijk willen beginnen met de training. Minnowspots kon hier niets tegenin brengen en glimlachte rustig naar de poes. "Ik kan niks dan trots zijn op zulk enthousiasme," grijnsde ze, "laten we dan maar meteen gaan als je uitgepraat bent, dan wacht ik buiten op je. Zie je zo!" De poes wuifde met haar staart naar de apprentice en wandelde met sierlijke passen in de richting van de doornentunnel.

De doornen gleden lichtjes langs haar pels heen terwijl ze de tunnel doorliep. Ze had nooit veel problemen gehad met de doornen met haar korte pels en kleine gestalte. Ze hoefde hier nooit heel erg op te letten. Dit gaf haar de kans om even goed te overdenken wat ze nou met Avidpaw moest doen. Eerst in kaart brengen in ieder geval wat de apprentice al wist. Had Avidpaw überhaupt het territorium al een keer gezien? Was ze niet nog een kitten toen ze het achter zich lieten? Of juist net apprentice? Ach.. Dat kon Minnow wel vragen. De poes had een mond gekregen immers. Vlak buiten het kamp liet Minnow zich op haar achterste vallen. Ze had geen idee of Avidpaw meteen achter haar aan zou komen of nou even door ging praten. Het maakte Minnowspots op zich niet veel uit. Het was heerlijk weer immers.. De poes sloot haar ogen en genoot van de zon die op haar pels neerregende.

_{Haar gloednieuwe mentor vertelde al vrijwel meteen dat ze trots was op haar, en dat deed Avid toch wel goed voelen. Ze had zich eerst nutteloos gevoeld toen ze ziek was geweest, dus deze woorden namen de schuld hiervan deels weg. Minnowspots vertelde haar om even de tijd te nemen om te praten met anderen over de ceremonie, en dat ze daarna naar haar toe kon komen om de training te beginnen. "Tot zo," miauwde Avid snel terug, en draaide zich toen om om met haar moeder en Cedar kort te vieren dat ze eindelijk weer kon beginnen met haar training. Kort wenste ze dat haar vader er ook was, maar dat schudde ze snel van zich af. Die was vast nog in de bergen. Hij had in ieder geval afscheid genomen.
Na ongeveer tien minuutjes kletsen wilde Avid toch echt wel weer weg. Ze had zin in haar training en ongeduldig wachtte ze tot één van de warriors die haar vertelde over hoe goede mentor Minnow was was uitgepraat. Dat had ze namelijk zelf ook wel door. Toen de warrior adem haalde om aan een ander verhaal te beginnen, stopte ze hem snel. "Sorry, ik moet nu echt gaan, trainingen en zo," grijnsde ze schaapachtig en maakte snel een 180 graden draai. Ook weer afgeschud. Toen ze buiten het kamp kwam zag ze de andere she-cat zitten en snel liep ze naar haar toe. "Ik ben er!" kondigde ze aan toen ze op ongeveer vijf meter afstand was, en ging naast de ander zitten toen ze dichtbij genoeg was. Ze had veel zin in haar trainingen; dit zou immers ook haar eerste deftige keer in het territorium zijn. Ze was erdoor heen gelopen op de terugweg van de journey, maar veel kon ze zich er niet van herinneren want ze was vooral gedragen door andere katten omdat ze ziek was toen.}

Het duurde niet lang of Minnowspots hoorde enthousiaste pootstapjes in de verte. De lapjespoes draaide haar oren naar het geluid wat vanuit de doorntunnel kwam. Enkele pootstappen, dus geen mentor en apprentice paar. Dat zou dan wel goed zitten. Dat zou Avidpaw wel zijn. Ze opende haar goudkleurige ogen naar de pluizige kattin toen deze enthousiast aankondigde aanwezig te zijn voor de eerste training. Minnowspots glimlachte vriendelijk naar de poes. Ze had al veel meegemaakt op haar jonge leeftijd. Om dan nog zo te kunnen zijn qua enthousiasme was een gave. Minnowspots zou er alles aan doen wat ze kon om in ieder geval dit deel van haar leven probleemloos te maken.
"Ik zie het," grijnsde de kattin Avidpaw toe, "En ik hoorde je pootjes al in de doorntunnel." Ze hoopte ergens dat Avidpaw niet zo zou jagen, maar dat geloofde ze ook niet. Op 11 manen had ze al wel wat gejaagd waarschijnlijk. "Ik denk dat vandaag vooral een dag wordt van het territorium doorlopen en ook uitpluizen wat we nog te doen hebben." Vertelde Minnowspots. Als Avidpaw het allemaal al gezien had, dan zou ze haar wel verbeteren. "Ik ben immers je mentor hiervoor niet geweest en weet niet wat we nog allemaal te doen hebben." Minnowspots rekte zich even kort uit. "En," voegde ze eraan toe, "het is prachtig weer voor een wandeling. Dus wat zeg je ervan?"

_{Een grijns werd haar kant opgestuurd toen ze zichzelf aankondigde en vrolijk deed Avid dit terug. Ze had zoveel zin in haar training, haar teentjes kriebelden ervan. Ze stak haar nageltjes een paar keer in het zand als afleiding van het gevoel. Ze knikte op de uitleg van wat ze vandaag zouden gaan doen, klonk logisch en als een goed plan (zelfs al had ze liever echt een jacht- of vechttraining gehad, maar waarschijnlijk was haar conditie daar toch nog niet goed genoeg voor). Ze knikte toen haar mening gevraagd werd. "Lijkt me goed! Ik ben nog nooit echt in het originele territorium geweest dus ik ben benieuwd. Mijn moeder, Redpetal, heeft er wel veel over verteld," miauwde ze en tikte een paar keer met haar staart. "Het is inderdaad lekker weer, hopelijk blijft het zo," Ze zag verder op wel een paar kleine donkere wolken, maar het kon prima zo zijn dat die gewoon overtrokken.}

Avidpaw leek er duidelijk helemaal klaar voor en Minnowspots kon dit enthousiasme zeer zeker waarderen. De poes werd er zelf ook vrolijk van. Ze had hiervoor nog maar één leerling gehad dus ze vond het een eer om Avidpaw's training af te maken. "Het territorium is best heel mooi," vertelde de lapjespoes op warme toon, "we kunnen gelijk dan even kijken naar de beste plekken om te jagen en ik kan je dan laten zien waar we vechten gaan trainen." Ze draaide haar kop evne naar de donkere wolken en trok even lichtjes met een oor. "Vast wel, en anders zitten we nog altijd onder de bomen," miauwde Minnow luchtig, waarna ze begon te lopen. "Kom, ik zal je eerst de Sunningrocks laten zien."