It's the age of aquarius

Onderwerp: It's the age of aquarius do 26 apr 2018 - 13:13

Haar lichaam schokte nog na, de kattin draaide zich om alsof er zojuist niets gebeurd was en probeerde nog uit te halen. Maar de zwarte schaduw voor haar verdween in mist en maakte plaats voor een uitgestrekte weide. Geschrokken knipperde de kattin en staarde omlaag. De half doorzichtige gloed van haar poten ziend terwijl er een jammerend geluid over haar lippen gleed. "Nee nee." Haar beslissing was zo snel geweeest. Met zo weinig gedachten aan wat er na zou kunnen komen. Nooit had ze verwacht dat het werkelijk zou kunnen gebeuren. Haar gehele lichaam trilde rondzoekend naar iemand die haar kon helpen. Dit was niet het einde. Dit mocht niet het einde zijn. Riverclan had haar nodig. Ze moest Tallshadow nog zoveel uitleggen. Haar kits.. Oh starclan haar kits..

-Creamy and the starcrew

Hij was prachtig. Hij was altijd al een knappe kater geweest, maar met de sparkels in zijn vacht schitterde hij echt. Die prachtige en gezonde uitstraling had alleen ook een keerzijde, het betekende dat hij niet meer onder de de levende was. Dat StarClan hem geroepen had, net zoals dat op het moment met zijn tante gebeurde. Zijn blik was ernstig en verdrietig. Om wat er voor hem afspeelde en wat hij straks zou moeten doen. Het zou de eerste keer zijn dat Butterstar hem weer zag en hij had gehoopt dat dat nog wat langer had geduurd. Of als het een keer nodig was geweest om haar te waarschuwen in haar dromen, maar deze manier was niet leuk. Toch was het noodzakelijk en hij had geweten dat het eraan had zitten komen. Hij had zich voor kunnen bereiden, zijn tante niet. Ze keek geschrokken, bijna verwilderd om haar heen. Dus ontstond de rust en de onvoorwaardelijke liefde die hij voor haar voelde in zijn lichtblauwe ogen. “Tante,” miauwde hij niet al te hard, maar wel krachtig. Hij moest tot haar doordringen Hij liep naar haar toe en streek zijn vacht langs de hare, terwijl haar geur zich als een deken om hem heen leek te leggen. Hij ging niet ontkennen dat hij haar miste. Hij miste de katten de hem zo dierbaar waren. Hij hield ze elke dag in de gaten, maar gewoon even naar ze toe gaan was er niet meer bij. Zijn kittens groeiden zonder vader op en ook dat deed hem verdriet, maar nu ging het om zijn tante. Zijn tante die haar leven opgeofferd had voor de ShadowClan leader.

Haar ogen stonden nog altijd wild. Alsof ze ieder moment terug kon springen in het gevecht. Haar flanken rezen en daalden gestaagd terwijl ze op adem probeerde te komen en tranen brandde in haar diep blauwe ogen van ongeloof. Ze kon het niet zo eindigen. Het kon niet zo achtergelaten worden. Ze waren eindelijk thuis. Hadden hun doel bereikt.. Haar kittens zouden de rivier zien maar zonder haar..

De stem van Creamyfrost liet haar opschrikken en direct kwam ze in beweging om zichzelf tegen de sterrenkater aan te drukken. Een duidelijke zucht over haar lippen glijdend terwijl ze zichzelf even in zijn vacht verstopte. "Ik moet ze helpen.. Ik moet daarheen, ik momet.. Creamy.." Fluisterde ze en slikte opkijkend naar de kater smekend om extra tijd.

Ze begon allemaal dingen te mompelen terwijl ze zichzelf tegen hem aandrukte. Even keek hij naar het grasveld onder hem, die langzaam begon te vervagen, en plaats maakte voor schreeuwende en vechtende katten. De blik in zijn lichtblauwe ogen ging naar het levenloze lichaam van Butterstar waar Tallshadow zich onder vandaan begon te wurmen. Toen keek hij naar de dochter van zijn tante die snikkend bij haar lag. “Je hebt het leven van de ShadowClan leader gered door een leven te geven.” Het grasveld kwam terug onder hun poten. “Je gaat terug Butterstar, maar je zult een leven in StarClan moeten laten.” Zijn stem klonk even verdrietig. “Het ga je goed tante. Wees dapper de komende tijd. Maak keuzes die goed zijn voor de Clan, maar doe dit wel met je hart. Vergeet dit nooit.” Miauwde hij zachtjes. Hij duwde kort zijn neus tegen die van Butterstar. “Nobele krachtige kattin. Je hebt zelf niet eens door hoe krachtig je bent.” Toen verscheen er een waterig glimlachje om zijn lippen en deed hij een stap achteruit bij haar vandaan.

Onderwerp: Re: It's the age of aquarius