Julia
6308
Afwezig
The way surviving hard winters makes a tree grows stronger, the growth rings inside it tighter
| |
|  Onderwerp: Re: Nova  za 10 feb 2018 - 22:29 | |
| Duizenden sterren fonkelden in zijn crèmekleurige vacht. De blik in zijn lichtblauwe ogen was op Mousewish gericht. Hij kon zich voorstellen hoe pijnlijk het was als je iemand echt helemaal los moest laten. Het was al pijnlijk als iemand zich bij StarClan moest voegen, maar dan had je wel de kans diegene opnieuw in je hart te sluiten. Om diegene weer vast te kunnen houden. Die kans zou Mousewish bij Raptorecho niet krijgen. Dat hadden ze allebei geweten. Hij schudde droevig zijn kop terwijl hij opstond. Zodat toen ze terug naar hen keerde zijn vacht meteen langs die van haar streek. “Loslaten is nooit makkelijk en het zal ook nooit makkelijk worden, maar je bent sterk geweest Mousewish.” Sprak hij zachtjes terwijl er een waterig glimlachje om zijn lippen verscheen. “Soms is vrolijkheid niet de oplossing en maakt het je juist sterker om aan je verdriet toe te geven.” Hij duwde zijn kop tegen die van haar. “Gaat het?” Vroeg hij toen warm. |
|
☆ beertje
187
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Nova zo 11 feb 2018 - 0:00 | |
| Hij had helemaal niet nagedacht over de dood van de personen die hem zo hadden doen lijden. Zijn tanden knarste toen hij dat wel moest doen. Het bloed in zijn oren was luider dan de hartslag van Raptorecho. Hij lag met zijn neus tegen te wolken, kijkend in het gat naar de donkere grond. Het werd verlicht door een pels vol sterren, maar dat konden de anderen niet zien. Hij zag dat Oceanbreeze erbij was, maar het sterrenmeisje was hem veel dierbaarder. De kleine zwart-witte kat draaide zijn oren nu volledig naar voren. Zijn Sterrenclan gevoelige oren konden haar traan horen vallen en ook zijn hart horen kloppen. Magpie sloot zijn ogen voor de intense pijn die hij plots voelde. De leegte voor Raptor maakte hem niet triest, het was zijn medelijden voor het sterrenmeisje. Toen ze terug naar boven kwam bleef hij nog even liggen om te luisteren naar de wind van zijn vorige leven en naar de woorden die vielen van die van het heden. Hij stond op en voegde zich naar Creamyfrost. "Zelfs al heeft hij zo veel slechte dingen gedaan, jij hebt iets goed in hem gezien en dat doet pijn. Wij kunnen daar niet over oordelen," knikte hij met een warm glimlachje. Hij was nog steeds dezelfde, maar soms kwam er net iets meer zelfzekere, wijze raad uit zijn mond dan toen hij nog leefde.
|
|
