Should have give you all my hours, when I had the chance.

De tom keek toe met verdriet in zijn blik. Onder zijn poten zag hij een witte vacht die met geweld vastgenageld op de grond lag door een zwarte kat. Zijn hart zat in zijn keel. Hij wist wat er gebeuren zal gaan maar het was moeilijk om toe te kijken. De tom had geprobeerd om haar tijd te verlengen maar hij stond machteloos. Het was tijd voor Cloverblossom om zich bij hen toevoegen en hoewel hij hoopte dat ze nog lang zou leven en gelukkig zou worden was hij ook blij dat ze kwam. Rustscar was al vanaf dat hij voor het eerst in haar prachtig blauwe ogen gekeken zo diep verliefd op haar geworden. Ze hadden zelfs twee kittens samen gekregen maar tot slot was de oud Shadowclan she-cat uit de clan vetrokken om bij iemand anders te zijn. Het had zijn hart gebroken. De verdriet had hem zo in de put getrokken dat het zijn leven gekost had. Aangevallen door honden toen hij niet oplette, te diep in gedachtens gezeten over Clover. De tom zuchtte. Zijn ogen dichtknijpend toen hij zag hoe de Elite kat de keel van zijn grote liefde doorbeet. Toen ging het allemaal heel snel. Zijn blauwe ogen waren weer geopend en het beeld van Cloverblossom die brut vermoord werd vervaagde. Haar geest was hier, samen met de zijne. Met de sterren in zijn vacht stond hij zachtjes op. De blauwe ogen die bij hem eerst dof en vol verdriet hadden gestaan toen hij nog geleefd had waren nu weer warm en vol liefde. Hij keek de witte she-cat aan. Zijn vacht lichtjes overeind. "Cloverblossom" Hij stapte maar voren en drukte gerustellend zijn warme neus tegen de hare aan. "Welkom in Starclan, ik heb je gemist" Sprak hij.

- Cloverblossom ♡

Weg. De pijn was weg. Ze voelde niks behalve het zachte gras dat plots onder haar bevond. Haar blauwe ogen keken neer naar het lichaam dat op de grond lag, levensloos. Haar lichaam. De zwarte kat leek er trots op te zijn. En even kwam er een gevoel van verdriet over haar heen. Haar leven, zomaar weg. Langzaam keek ze naar voren. Nu was ze bij haar familie, Moonpaw, haar zussen. Rustscar. Haar ogen werden groot toen ze de ragdoll voor haar zag. "Cloverblossom." Hij drukte zijn neus tegen de hare aan. "Welkom in Starclan, ik heb je gemist." Ze deed haar best haar tranen in te houden. Wat had ze de kater gemist. Er was altijd wel een stuk geweest van haar hart dat bij Rustscar hoorde. Ze bleef even versteld staan, een verdrietige glimlach op haar gezicht terwijl ze eventueel haar kop op zijn schouder legde. Ze wou hem voor even daar dichtbij haar hebben. Na al die manen. Ze kon niet ontkennen dat ze hem gemist had. Elke dag had ze aan de kater gedacht, en haar kinderen. Iedereen die ze achtergelaten had. Maar nu was ze hier, weer met hem. Een kleine snik ontsnapte terwijl ze haar gezicht in zijn vacht verstopte. Wat had ze de warmte gemist, de vertrouwde geur. Rustscar.