ITS SWEEPING TIME GOTTA SWEEP SWEEP SWEEP

Vuile blikken en hatende gesis werd haar kant op gegooid maar de grote she-cat hield zichzelf gedeisd. Ze wist dat dit zou gebeuren, daar was geen ontkomen aan maar als ze geaccepteerd wou worden moest ze ook laten zien wat ze wel niet kon. Ze moest doen alsof er niks aan de hand was en met de dagen bewijzen dat ze aan hun kant stond. Ze had al een gevecht gehad, met een witte tom die gedacht had om haar weg te jagen maar het was mislukt. Ze had voor der zelf opgekomen en hem overmeesterd. Al was dat niet het makkelijkste geweest. Ze was nog steeds verwond en zwak door de brandwonden maar ze liet zichzelf niet bespelen. Ze was, met geluk, er met een paar kleine krasjes vanaf gekomen maar de witte tom had nu wel een behoorlijke wond op zijn witte rattenkoppie. Gelukkig had dat hem al afgedeinsd anders was de kans groot geweest dat ze verloren had door haar verbandings wonden. 'Mon chérie Ze draaide zich met een ruk om. Haar klauwen al uitgeklapt om der zelf te beschermen maar toen herkende ze de stem en de knappe gezicht van Brat. Lethal zuchtte opgelucht en keek naar de rode kattin. Haar blauwe ogen maakte haar hart sneller kloppen. Ze was blij dat Brat net zo gelukkig was met de keuze dat de Elite gejoind had zoals zij. Haar keuze om eenmaal echt naar Bloodclan te gaan was door haar. Zij was de laatste zet die ze nodig gehad had. "Mon petit amour" Mauwde ze terug met dezelfde charmante franse accent.

Brat kwam naast haar zitten nadat ze de rode tabby terug begroet had en vroeg hoe ze voelde. Lethal hield haar brede schouders kort op maar verbrak hun oogcontact niet. Ze was gek op die cyaan blauwe kijkers, daar was geen twijfel aan mogelijk. "Naast de pijn en haat van iedereen, voel ik me best goed." Ze gaf Brat een kleine lik over haar oor. "Credits naar jouw" Voegde ze eraan toe. Brat maakte haar op elke wijze weer gelukkig. Iets wat ze allang niet meer was geweest.

Lethal moest haar lach onderdrukken toen Brat mauwde dat andere moesten oppassen want anders zouden hun nekje verbrijzeld worden. De grote she-cat drukte haar neus kort tegen haar wang aan als bedankje en mauwde toen (een stuk minder luid als Brat) "Ik laat me niet zomaar wegjagen schat. Als ze me weg willen zullen ze me lijk moeten wegslepen want op een andere manier zal niet ik weggaan. Niet nu ik hier ben samen met jou" Sprak ze. Haar verschillend gekleurde ogen voor even op de rode she-cat gericht voor ze weer met een koude glans maar een stel andere kat keek die mee zaten te gluren.

Ze lette niet op wat Brat deed maar het schrikte de katten die zaten te pottenkijken wel af ze begonnen namelijk weg te gaan en met een koude blik keek ze hen kort na. Haar staart zwiepte kort terwijl haar nagels kort in uit trekte. Ze kon goed haar emoties verbergen maar haar irritaties kalmeren was altijd nog wel iets waar ze aan moest werken. Ze keek Brat aan en wiebelde met het kleine stukje oor wat ze nog over had. "Zullen we weggaan?" Vroeg ze. "Even onze poten strekken en misschien wat jagen" Stelde de grote she-cat voor en keek naar de kamp uitgang. Ze had nog niet gegeten en een verse maaltijd klonk wel als muziek in haar oren. "Dan kan je me een beetje rondleiden, bedoel ik ben hier nou niet echt bekend met alles" Ze gaf een zetje met haar schouder om Brat wat aan te sporen.

Er was niet veel te zien mompelde Brat maar dat maakte haar niet uit. Ze wou gewoon even weg. Haar poten streken. De ex Windclanner volgde Brat toen ze voor haar het kamp uit sjokte en bleef de rode kattin volgen totdat ze een afstand van Elite kamp verwijderd waren. Ze snoof de lucht op. Ze moest wennen dat ze nu voor der zelf moest jagen, in de clans was er altijd een stapel met vers gevangen prooien als je zelf geen tijd had om iets te vangen of gewoonweg slecht was zoals haar. Niet dat ze echt niet kon jagen maar ze was er nou niet bepaald goed in. Haar bouw padte ook nou niet echt voor een jaagster. Ze was groot, massief, gespierd en sterk. Alles behalve een lenige slanke vlugge Windclanner die achter de konijnen aan kon rennen. Lethal likte haar lippen af toen ze een bepaalde geur rook. Ze had het nog nooit geroken maar het liet haar watertanden. Sappig snoof ze nog een keer de lucht op en keek waar het vandaan kwam. Uit een twolegtuin was een duidelijk rookwolk te zien die blijkbaar al deze heerlijke nieuwe geuren door de lucht heen liet waaien. Ze keek naar Brat met een frons. "Wat is dat?" Je kon der niet kwalijk nemen ze had gewoon nooit zulke dingen gezien dat kreeg je nou eenmaal als je hele leven op een Windclan gebiedje moest leven. 

note+ het is een barbecue btw

Brat legde uit wat het was en geïnteresseerd zwiepte ze met haar staart. Vlees. Dat klonk wel goed in haar half afgefikte oren. Watertanden van de geur likte ze haar lippen nogmaals. Het geknor van haar lege maag duidelijk te horen. Ze keek naar Brat. Een sneaky grimas op haar lippen gekruld. "Zin om wat te stelen van de dwazen?" Mauwde ze met een uitdagende blik in haar ogen. Hoewel ze nog gewond was kon ze dit wel aan. Die twolegs zouden zich kapot schrikken als ze haar zagen samen met haar amour. Brat had een grove litteken en een halsband vol hondentanden en zij was gewoon een afschuwelijk monster om te zien door de vlammen.

Brat kon al snel zien dat Lethal veel interesse in het hele gebeuren had, en ze vermoedde ook ze niet langer van een afstandje bleef kijken. Een vermoedde die al snel bevestigd werd door de grimas van de poes en de volgende woorden. Was ze helemaal gek geworden? ze was nog gewond, en ze wilde een groep van tweebenen bestelen? Nee dat kon niet, dat was te gevaarlijk. Als ze gespot zouden worden, dan zwaait er wat. Tweebenen houden niet van bestolen worden, wat als ze ook gevangen genomen werden zoals bij vele andere gebeurde? Sommige hadden geluk en kwamen terug, andere niet. 'Geen denken aan' sprak ze streng, terwijl ze de poes strak aankeek. 'Lethal het is te gevaarlijk'

Hm. Lethal drukte haar wenkbrauwen samen. Brat was weer een partypooper, het was zogenaamd te gevaarlijk. Niks was te gevaarlijk voor de gloednieuwe Elite member maar ze snapte dat Brat haar niet in gevaarlijke situatie wou brengen, helemaal niet gewond. De grote kattin bromde even binnemonds voor ze de heerlijke geuren uit haar neus probeerde te blokkeren. Dan werd het maar weer een taaie rat als avondmaal. Lethal drukte haar neus kort tegen het puntje van Brats oor om te laten merken dat ze naar de rode kattin luisterde en begon toen weer in beweging te komen. "Fine" zuchte teleurgesteld. "Waar kan je dan veilig en lekker prooi vinden?" Vroeg ze dan maar nadruk op de veilig terwijl ze langzaam voortbewoog.

Brat liet een luide zucht horen. Duidelijk dat ze geen zin had. Een beetje verward zwiepte de grote ex Windclanner met haar staart. Haar blik weer een koude glans langzaam in haar verschillend gekleurde ogen terug komend. Wat in Starclan naam was er met Brat? Ze keek de rode kattin aan met een kille blik zoals iedereen gewend was bij Lethal. "Als je geen zin heb mon amour mag je terug naar het kamp. Dan vang ik wel wat voor ons en dan zie ik je later terug in het kamp." Sprak ze. Haar blik was gericht in de verte.

Wow Brat werd boos. Ze keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Als ze haar snorharen op het moment nog gehad hadden waren deze nu aan het trillen. Ze zwiepte met haar dikke staart en trok met het beetje oor wat ze nog had. De rode kattin gromde en zei dat haar zin kreeg. Iets wat ze altijd kreeg awel ze zich nu hier een beetje vreemd bij voelde. Het maakte haar echt niks uit op welk manier ze het kreeg, met geweld of verleiding maar nu wou ze het anders. Ze wou Brat niet dwingen om iets te doen met tegenzin. Ze wou het goed doen met de rode kattin maar elke keer leek ze het te verprutsen. Zuchtend keek ze toe hoe Brat boos op de hek sprong dat de twolegnest omgaf. Ze liep er naar toe en keek naar boven met twijfel. Zou ze het doen of Brat toch maar terug roepen? Ze koos voor het eerste. Lethal spande haar spieren aan en sprong naast de andere kattin en keek toe op de groep twolegs wat bleek dat het er aardig veel waren. Hm.

In stilte volgde ze de rode kattin. Haar verschillend gekleurde ogen kijkend naar de twolegs die allemaal in de ronde stonden, de heerlijke vlees wat ze geroken had naar binnenwerkend. Ze moest haar best dien om niet te kwijlen, het rook overheerlijk. Maar ondanks dat het er zo lekker uitzag zag de massieve ex Windclanner ook in dat dit geen makkie werd. Ze keek Brat even aan. De blik die ze gaf droegen de woorden: Van zullen we hiermee doorgaan of toch maar weer terugkeren? De keus lag bij Brat.