Busy days[Northernfaith]

Hij wist niet hoe ze op zijn vraag zou reageren en ergens wilde hij dat hij deze vraag nu niet gesteld had, want wie weet kwam hier weer een discussie uit voort. Echter haar antwoord deed een kleine glimlach om zijn lippen verschijnen. Als hij ze wilde zou zij ze ook willen. Dat leek misschien meer dat de keuze aan hem lag, maar hij wilde ze wel. Ook al had hij geen idee wat voor een vader hij zou zijn. "Ik zou ze wel willen." Antwoordde hij dan ook. Het was tenslotte wat hij erover dacht. "Maar je moet het zelf ook willen." Gaf hij er nog wel extra bij aan. Als zij ze echt niet wilde, dan wilde hij haar ook niet forceren.

Het leek er toch op dat ze het zelf wel wilde. Bij haar vraag bleef hij kort stil. Natuurlijk zou hij een zoon willen die op hem leek, dat wilde iedereen wel, ook al was een dochter ook niet verkeerd, ook al zou hij dan wel alle katers bij haar weg willen houden. "Een zoon zou zeker mooi zijn." Zei hij. "Ook al zou een dochter ook niet erg zijn, maar een zoon die op me lijkt zou ik zeker wel mooi vinden." Gaf hij eerlijk toe. Hij hoopte echter niet dat als het zover was een van de kittens niet rebels zou zijn, want dat zou lastig worden. Maar dat was iets waar hij niet nu al over na zou moeten denken.

De vraag die nu kwam was iets dat hij had kunnen voorspellen. Wanneer wilde hij kittens? Hij wist dat hoe langer ze zouden wachten er meer risico's aan zouden zitten, ook al wilde hij haar ook weer niet haasten, maar hij wist dat hijzelf ook alleen maar ouder zou worden. "Ergens zou ik niet te lang willen wachten." Gaf hij dan ook eerlijk toe. Hij zou natuurlijk nog kittens kunnen krijgen als hij ouder was, maar dan zou het niet altijd even gemakkelijk meer gaan. Nu was hij zelf nog niet al te oud, ook al was hij dat wel vergeleken met Northernfaith. "Dat is natuurlijk als jij dat ook wilt." Als ze nog even wilde wachten, was dat ook goed als het aan hem lag.

Het leek erop dat Northernfaith er even over moest denken en dat vond hij totaal niet erg. Het was tenslotte iets dat je niet zomaar moest besluiten. Daarom als ze tijd nodig had zou hij het ook echt niet erg vinden. Het was tenslotte iets dat hij misschien al vaker over nagedacht had en zij misschien helemaal niet. Toch kwam haar antwoord uiteindelijk dat ze het zo snel mogelijk wilde. "Zo snel mogelijk dus." Bevestigde hij. Dat zou betekenen dat ze er binnenkort een poging toe zouden moeten doen. Hij stapte weer wat dichter naar haar toe en probeerde zijn vacht tegen die van haar te drukken. Hoe snel ze met snel bedoelde wist hij niet, maar voor nu wilde hij eigenlijk ook wat contact met haar hebben.

Ze stapte weg van hem, maar hij nam dat niet meteen als een afwijzing, het was duidelijk dat ze er nog niet helemaal zeker over was. Wat als ze het niet kon? En wat als ze niet zwanger kon raken? Dan hoefde het nog niet aan haar te liggen, de kans was ook altijd dat het dan aan hem zou liggen. Het was iets waar hij zich ook zorgen om maakte, maar zolang ze het niet probeerden zouden ze er ook niet achter kunnen komen. "Dat kun je niet weten." Zei hij dan ook. "En dan zou het ook nog aan mij kunnen liggen, mocht het niet gebeuren." Hij vond het echter niet iets dat ze tegen zou moeten houden, maar dat was zijn mening. "Maar we kunnen er niet achter komen zonder te proberen." Beter kon hij haar niet geruststellen, want het waren gegronde zorgen, maar niet zolang ze niks probeerden. Hij hield voor nu zijn afstand en wachtte haar reactie af.

Het was begrijpelijk dat ze zich er zorgen om maakte. Het was namelijk niet alsof hij ze niet had. Er was namelijk nooit garantie dat alles goed zou gaan, ook al hoopte hij daar wel op natuurlijk. "Het komt inderdaad vast allemaal wel goed." Bevestigde hij dan ook nog maar eens, niet alleen voor haar, maar ook voor hemzelf. Hij moest niet gaan denken aan alles dat er mis kon gaan. Er waren altijd risico's aan dit soort dingen verbonden, echter was het niet verstandig om bij alles stil te staan. Hij liet zijn blik naar die van haar gaan, deze keer toestemming vragend voor hij weer naar haar toe zou gaan. De vorige keer had ze tenslotte weggetrokken van hem.

Geduldig wachtte hij op het signaal van de poes dat hem toestemming gaf om dichterbij te komen. Dit kwam al snel genoeg in de vorm van een knik, waarna hij weer dichter naar haar toeliep en zijn vacht weer tegen die van haar drukte. Als ze dit echt zouden doen, zou hij snel genoeg een waarschijnlijk een vader worden als alles goed ging. Hij had geen idee hoe hij zich erbij zou voelen, maar hij hoopte dat het een beetje vanzelf zou komen. Ook al zou hij het zeker niet erg vinden om een paar kittens te hebben die naar hem op zouden kijken als hun vader.