Busy days[Northernfaith]

Acorndust had een plekje in de zon gevonden en was daar gaan liggen, waarna hij zijn blik rustig rond het kamp liet gaan. Hij kon nog steeds nauwelijks bevatten dat er in dit kamp een modderstroom geweest was die het leven van een paar katten had genomen. Zelf had hij geen idee hoe het geweest was voor de katten die in het kamp waren, want hij was erbuiten geweest toen het gebeurde. Alles leek nu echter weer redelijk op orde te zijn en langzaam maar zeker gingen dingen weer terug naar hoe het voorheen was. Voor hemzelf waren er echter wel dingen verandert. Hij had nu een partner en dat samen met zijn deputy taken was nog niet altijd even makkelijk te combineren. Hij deed dan ook zijn best om daar de juiste balans in te vinden. Hij had nou eenmaal verplichtingen die hij niet zomaar achter zich kon laten en dat moest hij nu combineren met aandacht voor zijn partner. Ook al hoopte hij dat Northernfaith het begreep als hij even geen tijd voor haar had, maar hij wist dat hij het niet volledig van haar kon verlangen elke keer.

[Northernfaith]

Hij merkte het al snel toen de zwartwitte poes zijn kant op kwam. Hij hief dan ook zijn kop op toen ze begon te spreken. Ze zei dat ze moesten praten. Een lichte frons verscheen op zijn gezicht, terwijk hij zichzelf overeind hees. Waarover zou ze willen praten? Hij kon zo snel niks bedenken, maar het was duidelijk dat ze ergens door van slag was en het was dus het beste om het aan te horen. "Volg me," Zei hij terwijl hij naar een plek liep waar ze meer privacie zouden hebben. Hij zette zich neer en draaide naar haar toe. "Waar wilde je over praten?" Besloot hij maar meteen te vragen.

Hij wist niet goed wat hij moest verwachten. Waar ze het over wilde hebben was voor hem namelijk een raadsel en bij haar woorden begreep hij het ook niet helemaal wat ze ermee bedoelde. Hij gaf haar misschien niet zo veel aandacht als hij zelf ook zou willen, maar dat kwam omdat hij andere verplichtingen had. "Ik ben nou eenmaal ook de deputy," Zei hij dan ook. "Ik moet nou eenmaal een balans gaan vinden tussen alles en dat is nog niet makkelijk, vooral omdat er nog veel dingen moeten gebeuren dat we terug zijn in ons eigen kamp." Ergens klonken dit misschien alleen maar als excusen, maar het was de waarheid, dit was nou eenmaal nieuw voor hem en een balans erin vinden was wat nodig was. Echter had hij dat blijkbaar nog niet gevonden, want Northernfaith was duidelijk ontevreden.

Blijkbaar had hij het niet goed begrepen wat ze ermee bedoelde, want haar volgende woorden waren duidelijker, maar deden hem wel fronzen. "Hoezo dacht je meer rechten te krijgen? Dat is iets dat ik je niet zomaar kan geven." Het was misschien hard, maar wel de waarheid. "Mijn partner zijn betekend dat ik beter naar je zal luisteren, maar ik kan je niet zomaar voortrekken." Dat zou hem geen goede deputy maken. Er zou nog steeds een goede reden moeten zijn voor hij zou handelen, ook al wist hij dat hij niet altijd zijn gevoelens aan de kant zou kunnen schuiven. Hij begon nu ergens wel te twijfelen hoe zij over hem dacht. Voelde ze wel hetzelfde dat hij voelde? Hij besloot het echter nog niet naar voren te brengen en af te wachten wat haar reactie hierop zou zijn.

Zijn hart deed pijn bij haar woorden. "Dat is het niet, natuurlijk vertrouw ik je." Zei hij, terwijl hij voorzichtig opstond en dichter naar haar toeliep. Echter wist hij beter dan haar aan te raken op dit moment. "Het heeft niets met vertrouwen te maken. Ik zou je zo een patrouille laten leiden of mijn leven aan je toevertrouwen. Je bent echter niet de enige die ik dat zou toevertrouwen." Probeerde hij zo goed mogelijk uit te leggen, terwijl hij probeerde haar aan te kijken, ondanks dat ze zich van hem weg had gedraaid. "Je bent echter zeker wel belangrijk voor me," Voegde hij er nog aan toe terwijl hij haar voorzichtig met zijn staart probeerde aan te raken.

Hij mocht haar dan wel vertrouwen, maar het leek erop dat zij juist geen vertrouwen in hem had. Dat bleek wel uit de woorden die volgden op die van hem. Dacht ze echt dat hij vreemd zou gaan? Dan kende ze hem niet goed genoeg, hij was loyaal en zou dat ook zeker zijn in een relatie. "Dat bedoelde ik niet," Zei hij dan ook met een gekwetste toon. "Dat zou ik nooit doen." Hij had het tenslotte over andere katten in de clan die hij kon vertrouwen en niet andere partners. "Waarom kun je me niet vertrouwen?" Dat leek tenminste het geval. Hij hoopte dat hij het mis had met alles dat hij dacht en dat ze hem wel vertrouwde en om meer in deze relatie zat dan zijn rang. Echter wilde hij het laatste niet vragen, bang om een bevestiging te krijgen.

Voor zijn gevoel bleven ze in cirkels gaan en werd alles verdraaid, zodat het leek dat hij geen vertrouwen in haar had. Hij kon het niet helpen dat er een kleine zucht uit zijn mond kwam, want het gevoel dat ze alleen met hem was om zijn positie werd groter, het was echter niet iets dat hij uit durfde te spreken, bang voor het antwoord op die vraag. "Zoals ik al zei, ik vertrouw je." Zei hij dan ook nogmaals. "En of ik je kan voortrekken ligt volledig aan de situatie." Dat was tenslotte de waarheid, hij kon niet toezeggen dat hij haar altijd zou voortrekken.

Hij kon haar niet veel beters dan dit beloven. Dat wist hij, echter wilde hij haar ook niet kwijt. Ze mocht dan misschien niks voor hem voelen, maar hij voelde wel wat voor haar. Hij stond dan ook op toen zij leek te vertrekken. "Wacht," Hij wist dat hij haar niet zo kon laten gaan. "Ik zal er meer rekening mee houden." Of hij het ook echt zou kunnen doen wist hij niet, dit was het meeste dat hij haar kon beloven, hij hoopte dan ook dat het genoeg was, maar ergens betwijfelde hij het.

Hij had blijkbaar het juiste gezegd deze keer, want Northernfaith had zich omgedraaid met een glimlach. Ergens voelde hij zich opgelucht dat de ruzie van net voorbij was. Hij was dan ook niet van plan om er nog een woord meer over te spreken en stapte nog wat voorzichtig naar voren toe en probeerde zijn neus tegen die van Northernfaith aan te drukken. Hij wist niet of de poes weg zou trekken of niet, maar hij hoopte dat alles weer goed was nu.

Ze trok niet weg, wat hopelijk een goed teken was. Toch leek de poes niet zijn ogen te willen ontmoeten en zei ze niks. Mogelijk wachtte ze tot hij over iets anders zou beginnne, wat misschien niet eens een slecht idee was. Echter waar over te beginnen? Misschien kon hij nu erachter komen of ze echt wat voor hem voelde en wat ze eigenlijk wilde. "Hey Norther," Begon hij tegen haar. "Wat is jouw gedachte trouwens over kittens?" Had hij nog rechter door zee kunnen zijn? Misschien wilde ze dit wel helemaal niet en had hij de verkeerde vraag gesteld. Hij zou ze ooit misschien wel willen, maar als zij er niet toe bereid was dan kon hij daar niet veel aan veranderen.