Found a way to cope (+Breakpaw)

Natuurlijk wist Thora niet meer beter. Ze was nu wie ze was, wat ze alleen niet besefte dat ze zo gemaakt was. Hoe zou de lichte flamepoint geweest zijn als de Elite nooit het Thunderclan kamp binnen gedrongen waren? Als haar moeder nog geleefd had? Waren zij en Firedance dan close geweest? Had ze dan opgekeken naar haar oude mentor, Rowanflight? Of had ze misschien in de zelfde pootstappen als haar zus, Mistgaze willen treden? Was ze dan zacht van karakter geweest? Dat waren vragen die nooit beantwoord konden worden en vragen waar Thora niet mee zat. Maar misschien haar familie wel. Werd ze gemist? Het maakte niet uit. Claw had haar zo gekregen dat ze nu een loyale member van de Elite was en daar was ze trots op. Ergens was het best wel ziek. Haar moeder, Brigtspots werd vermoord en vanaf dat moment was ze gebrainwashed tot het monster die ze nu was. En nu was Claw dood. Thora stapte door, over de grens met Thunderclan tot ze de verse geur van een clankat opmerkte. Een Thunderclan kat, om precies te zijn. Exact wat ze wilde. Ze grijnsde en hield zich schuil tot de ander in haar vizier zou treden.

- Breakpaw

Er zat een lichte sprong in zijn stap en hij hield zijn witte staart fier omhoog terwijl hij liep. Zijn kin hield Breakpaw geheven en zijn ogen schitterden van trots. Zijn mentor had hem gezegd dat hij klaar was om een warrior te worden. Hij had zijn assessment gehaald. En als er tijd voor was zou hij misschien voor de volle maan voorbij rolde zijn ceremonie hebben! Dat moest hij vertellen aan.. haar. Niemand had het gelukkig nog gezien van Thunderclan, maar hij sprak maar wat graag met een Shadowclan apprentice.. Ze konden zich bedwingen en alleen met elkaar spreken op gatherings, maar dit was wel nieuws dat hij graag wilde vertellen, persoonlijk, zonder iedereen eromheen... Hij was zo geabsorbeerd in alles wat er in zijn hoofd hing, dat hij ook helemaal niet oplette en ook niet zag wat er in de bosjes verborgen zat...

Het plan was duidelijk. De Elite moest weer gevreesd worden door alle katten die er niet bij hoorde. Één van de manieren om dat te bereiken was door dood en verderf te verspreiden. Dit was echter niet haar enige reden waarom ze zich nu schuil hield, wachtend op het perfecte moment om een onschuldige Thunderclan kat aan te vallen. Ze wilde de clan laten weten dat Thora nog niet klaar met ze was, met name Firedance en Rowanflight. Haar ijsblauwe vonden een witte kater, wie ze herkende als Breakkit, intussen van Breakpaw of een warrior. De kater leek in besla genomen te zijn door zijn eigen gedachten, waardoor hij niet oplette. Hij kwam steeds dichterbij. Hij liep recht op zijn eindbestemming af, besefte Thora. Ze wachtte en wachtte en toen schoot ze de struiken uit, meteen uithalend met haar klauwen. "Heeft je mentor je nooit geleerd om ten alle tijden op te letten?" Grauwde ze, waarbij ze haar slachtoffer recht in de ogen keek. Zou hij haar herkennen?

Geritsel in de struiken. Flitsende klauwen in zijn ooghoek, Breakpaw wist niet eens dat hij de reflexen had die hij had toen hij aan ed kant sprong en de nagels nog net in zijn pels voelde trekken. Door de adrenaline die door zijn aderen begon te razen klopte z'n hart hard in zijn borstkas en kwamen zijn nek en rugharen overeind te staan. Hij draaide op zijn plek en spuwde naar de kat die hem aangevallen was. Het was Whifflepaw. Zijn groene ogen vernauwden zich naar haar. "Op z'n minst wilde mijn mentor en familie me hebben en hoefde ik niet met m'n staart tussen de benen weg naar een clan vlooienbalen!" grauwde hij terug, woedend. Hij wist niet eens wat de band was tussen Whifflepaw en haar mentor, maar alles wat pijn deed was mooi meegenomen. "Als dat nog een clan is nu jullie leider morsdood is!" Geen Starclan, geen toekomst. Dood, dood dood dood. Misschien was het niet handig om zo driftig te worden nu. Maar tegelijkertijd, als hij haar over de zeik kreeg ging ze waarschijnlijk fouten maken.

Ze voelde hoe haar klauwen door de vacht van de Thunderclan kater heen schraapte en zo wat witte plukken uit zijn vacht trok. Thora boog haar voorpoten een beetje, klaar voor de volgende aanval. Breakpaw begon echter te spreken. "Mousebrain," siste ze, verder geen woorden vuil makend aan zijn opmerking. Hij wist overduidelijk niet waar hij over sprak. Toen hij echter over Claw begon ging hij te ver. "Oh, Shark heeft het prima overgenomen, en jullie boskatjes zijn nog niet van ons af," snauwde ze en vervolgens haalde ze weer fel uit met haar linker klauw naar zijn gezicht, hopend zijn oog te raken. Ze stond stevig op haar poten, klaar om elke terug aanval te ontwijken, als dit nodig was. Misschien was Thora toch wel de typische Elite kat geworden. Ze deed dit voor Claw en om haar voormalige clan angst aan te jagen. En ze mocht dan kleiner zijn dan de kater voor haar, ze was ouder en waarschijnlijk harder getraind dan hem.

De eerste opmerkingen leken haar niet zoveel te doen, maar de laatste was toch raak. De grijns verdween echter al vrij snel van zijn gezicht af toen ze haar klauw weer begon te heffen. Breakpaw dook naar voren, proberend onder haar klauwen langs te komen en onder haar buik te komen. Dit lukte, ook deels. Haar nagels misten zijn oog, maar gingen dwars door zijn oor heen. De kater klemde zijn kiezen op elkaar en siste lichtjes, omhoog bokkend om haar hopelijk uit balans te gooien. Geen idee waarom ze hem specifiek aanviel, maar het was duidelijk dat ze hier niet was om alleen te waarschuwen. "Shark zal vallen, net zoals Claw en Scourge hebben gedaan."

De kater dook naar voren en buikte haar zo omver. Ze landde op haar zij. Ze wist echter wel zijn oor te verwonden. Thora merkte dat haar schouder nog steeds pijn deed door het afgelopen gevecht. Ze uitte echter niet dat ze pijn had, iets waar ze hard voor had getraind met Hellhound. Zwakte moest je niet uiten. Na het gevecht was genoeg tijd om te klagen om de pijn die je eventueel voelde. Zo snel als Thora op de grond viel, wist ze zich ook weer om te draaien en op te springen. "Je vergeet Icy," grauwde ze, waarna ze direct afzette met haar achterpoten. Ze deed een poging om haar voorpoten om de kater heen te slaan, om zo vervolgens in zijn nek vel te bijten, zo hard als ze kon, hopend zijn huid te doorboren met haar scherpe tanden.

Een gevoel van triomf ging door hem heen toen de poes op de grond neerplofte, al kwam ze snel weer overeind. Breakpaw moest toegeven dat hij nooit fantastisch hard getraind had op vechten. Hij vond dat allemaal nog niet heel interessant en een klein beetje spijt had hij er nu wel van. Hij mocht dit niet verliezen. "Dan was die blijkbaar niet memorabel gen- Auw!" Grauwde de kater toen de poes haar tanden in zijn nekvel zette. "Rotmormel!" Grauwde hij, zijn gewicht inzettend in de strijd. De kater zette zich af en rolde op zijn rug, in de hoop de bloodclan poes te kunnen pletten met zijn gewicht. Ze was snel, maar kleiner. En daar kon hij hopelijk gebruik van maken.
[/b]

Op het moment dat de kater zijn gewicht probeerde in te zetten om haar van hem af te zetten, sprong ze zelf al van hem af, met haar poten hem een extra duw geven terwijl ze zich afzette. Ze liep een halve cirkel om hem heen, met haar felle blauwe ogen strak op hem gericht. "Vraag je je niet af; "waarom ik"?" Miauwde ze honend. Praten tijdens een gevecht kon er voor zorgen dat de ander voortdurend afgeleid zou zijn, niet scherp. Dit was een tactiek die Thora nu inzette om deze kater af te maken. Eerst moe maken, gedesoriënteerd, om hem vervolgens van het leven te beroven.

Ineens was het gewicht van zijn rug af, waardoor hij de controle verloor over zijn beweging. De kater landde hard op zijn rug en siste woedend, waarna hij meteen weer overeind kwam. Een steek ging door zijn rug heen en hij voelde paniek langzaam door zijn aderen stromen en deze tot ijs veranderen. Nee, niet in paniek raken. Rustig blijven. Als hij in paniek raakte was het over. Waarom hij? Wist hij veel. "Denk niet dat er een 'waarom' is bij achterlijke psychopaten zoals jullie," siste hij terug, waarna hij met een grauw op haar afsprong. Hij hief zijn klauwen en haalde uit naar haar ogen en neus. Hopelijk zou dat goed pijn doen als ze haar kop niet op tijd wegtrok.

De geur van angst en paniek vulde haar neusgaten. Ze trok haar lippen op tot een brede grijns en gaf de kater de kans om weer op te staan nadat hij gevallen wat door haar sprong van hem af. "Oh nee?" Ze trok haar wenkbrauwen op. De kater sprong op haar af en haalde naar haar uit, doordat Thora weg sprong, werd alleen haar zij wat geraakt, al werd haar huid niet beschadigd. "Ik heb jou gekozen omdat je een makkelijk doelwit bent," miauwde ze en keerde zich recht naar hem toe. "Ik ga je dood maken, om mijn zus te laten weten dat ze nog niet van me af is," ging ze verder, waarna ze direct afzette met haar achterpoten en in principe dezelfde aanval uitvoerde als die Breakpaw zelf net uitvoerde. Ze stak haar klauwen recht naar voren en haalde uit naar zijn gezicht, in de hoop deze flink te beschadigen.

Zijn scherpe nagels gleden door de lucht waar hij had gehoopt had huid en vacht mee te nemen. De sneeuwwitte kater siste in frustratie en legde zijn oren plat in zijn nek. "Dan had je het mooi mis," grauwde hij haar toe, maar hij wist dat hij een groot probleem had. Hij werd moe. Ze was te snel. En met elke mislukte poging verloor hij kans om te winnen en zijn eigen leven te redden. Maar terwijl hij zit dit bedacht was hij inderdaad te laat. Een lage brul verliet zijn mond toen haar klauwen over zijn gezicht trokken en één van zijn ogen open reten. Withete pijn verspreidde zich van zijn kop tot zijn staartpunt en hij dacht even dat hij neer zou gaan van de pijn zelf. Hij wankelde even terwijl zwarte vlekken zich hem al lieten duizelen, een slecht moment om concentratie te verliezen.

Thora bulderde het uit van het lachen toen haar nagels zijn oog open reten en het bijna leek alsof de kater zo zou flauwvallen voor haar snuit. Hij had nog gezegd dat ze het mooi mis had toen zij hem had verteld dat ze hem dood ging maken. Breakpaw wankelde en langzaam stapte Thora naar voren. Vervolgens schoot ze naar voren en plaatste ze haar voorpoten tegen zijn borst aan om hem zo op zijn rug te werpen. Ze keek op de witte kater neer, recht in zijn ogen. Één oog die nu helemaal rood kleurde van het bloed en de andere oog die pijn en paniek uitstraalde; doodsangst. "Ik denk niet dat ik het mis heb, Breakpaw," grauwde ze. Ze stak haar nagels in zijn schouderbladen. "Nog laatste enige woorden?" ging ze vervolgens verder, terwijl ze haar eigen snoet dichter naar de zijne bracht, klaar om haar tanden in zijn keel te plaatsen.

Zijn gedachten zwommen panisch in zijn hoofd en zijn oren rinkelden. De pijn die met elke hartslag door zijn kop klopte was overweldigend. Zijn tanden begonnen zeer te doen met hoe erg hij ze op elkaar klemde en zijn oren waren plat in zijn nek gedrukt. Zijn witte vacht was ondertussen rood van het bloed. Het zicht met zijn andere oog was wazig. De pijn was gewoon teveel, teveel om te negeren en teveel om gemaskeerd te worden door adrenaline. Het duizelde de witte kater, die binnen een week een warrior zou worden, wie het trots aan zijn crush wilde vertellen. Haar nagels drukten zich in zijn schouderbladen en hij zakte door zijn poten heen. De plof waarmee hij op zijn buik terecht kwam liet hem zachtjes piepen, alle trots en arrogantie meenemend die hij eerst droeg. "Niemand kan je meer redden in je eenzame leven, Whifflepaw," bracht hij er wat kortademig uit. Hij wist dat het te laat voor hem was. Maar hij zou naar Starclan gaan..

Oh wat was deze witte kater ineens van een arrogante, trotse kater veranderd in een miserabele witte kitten. Thora pinde de kater tegen de grond aan en luisterde naar zijn woorden. "De naam is Thora," siste ze in zijn oor. Ze hief haar kop op, bekeek zijn gezicht, zijn doorbloedde vacht en liet vervolgens haar kop zinken naar zijn keel. Dit zou haar tweede moord. Om een member te worden van de Elite had ze de kittypet Rina moeten vermoorden. Dat had er voor gezorgd dat haar gevoel voor genade was verdwenen. Het was de finishing touch geweest om haar een volwaardig lid van de Elite te maken. Deze moord was dan ook een stuk makkelijker voor haar om uit te voeren. Toch voelde ze haar maag bij elkaar knijpen, hoewel ze het niet bij haar gevoel liet komen, het zou haar niet beïnvloeden. Thora klemde haar kaken om zijn lucht pijp heen en zette kracht. Ze proefde zijn bloed en voelde hoe de kater steeds zwakker en zwakker werd over haar eigen lijf, tot deze stopte met ademen en helemaal slap werd. Ze liet de kater los en keek op hem neer. "May Starclan light your path, weakling," siste ze honend, terwijl ze naar hem bleef kijken.

Wat er ging gebeuren wist hij al toen hij door de waas van pijn haar kop neer zag gaan in de richting van zijn keel. De tanden die zijn luchtpijp afsneden voelde hij niet eens zo meer. Wat hij wel voelde was hoe zijn adem afgesneden werd door de druk die de poes uitoefende. Zijn bek ging open en dicht en verstikte geluiden ontsnapten uit zijn mond. Paniekerig probeerde de kater nog een paar keer adem de halen, piepende geluiden makend als er nog net een klein beetje zuurstof langs de blokkade kon komen. Hij voelde de kracht uit zijn ledematen wegsijpelen en zijn bewustzijn viel steeds dieper en dieper weg in een duister gat. Hij had zijn poten nog zwakjes tegen Whifflepaw aangedrukt in een poging haar weg te drukken, maar het mocht niet baten. Zijn kop viel neer op het zachte gras toen zijn bewustzijn wegviel, om uiteindelijk van bewusteloos naar starclan te glijden met de naam van zijn geliefde op zijn lippen. Haar zou hij niet meer zien..

x Breakpaw is dood! x

Daar lag hij dan. Het was best fascinerend hoe enkele moment de kater nog recht op had gestaan, had gesproken, geademd, bewogen en nu stil en dood in het zachte gras lag. Ze likte haar lippen af, het bloed daar weghalend. Vervolgens markeerde ze haar lucht duidelijk om het lijf van de kater heen, totaal geen respect voor de dode kater hebbend. Ze stond weer op en boog naar de kop van de kater toe en trok een tand van het slachtoffer uit zijn bek als bewijs dat ze hem vermoord had. Vervolgens nam ze afstand, verliet ze het terrein van Thunderclan en begon ze zo langs het Thunderpath terug te trekken naar de Twolegplace.

- Eerste post voor Firedance nu

Onderwerp: Re: Found a way to cope (+Breakpaw)