A quiet place { birth }

HERONDULCET

Lift ourselves up from the ground. Let wings grow into our backs as if we're angels.
In the cold air of heaven we fall down.

Het was 8 weken geleden dat de witte poes had gevraagd of Swallowflight haar mate mocht zijn. Daarna was er de verrassende vraag gekomen, van de witte poes haar kant of ze misschien kittens wouden samen. Het slachtoffer werd uitgekozen en gevraagd en hij zei meteen ja. De keuze was apart, maar niet moeilijk. Het was een vriend van de zwarte vrouw, maar het stond de witte niet aan. Ze moest overhaald worden, maar de drang naar een gezin was groter.

De negentigste wee kwam naar boven. Ze had ze allemaal geteld, inclusief de pauze's ertussen. Eenennegentig. De witte poes droeg de naam Herondulcet. Ze was echter niet zo zoet als haar naam zou zeggen. Ze was een harde tante. Net zoals ze nu door de pijn beet, helemaal alleen. Redpetal was weg en Swallowflight zat normaliter niet veel in de Nursery, ze hield te veel van haar vrijheid. Meadowsight ging haar kittens de Elders Den laten zien en Blacktears kittens waren waarschijnlijk ergens buiten aan het ravotten, zoals elke kitten zou doen. Alles om later op te blijven, want Sharing Tongues ging snel komen, wat dus betekende dat het valavond was. Achtennegentig. Ze kneep haar helder blauwe ogen dicht. Het mosbed was nat van het vruchtwater en het bloed. Ze beet hard op haar kiezen toen de honderdste wee niet veel later kwam. Een, twee, drie, honderd en een. De weeën trokken door haar buik. De drie tellen werden twee en daarna een. Er zat nu amper tijd tussen, wat de toekomstige moeder uitputte. Haar lichaam was vertrokken in een krampachtige houding en haar gezicht deed pijn van de verstrakte kaken. Ze ademde luid in en uit.

Het werd stil, oorverdovend stil. Iemand gilde, het was een afschuwelijk doordringend geluid. Het kon alleen maar rampen met zich meebrengen. Heron wou er naartoe, ze wou de kat die dit vreselijke geluid uitbracht maar wat graag helpen, zodat die kon zwijgen misschien want haar oren deden pijn. Uiteindelijk zweeg de stem toen er helemaal geen stem meer was. Haar keel deed pijn en met het geluid van gepiep in haar oren besefte ze dat zijzelf zo had gegild.

De witte poes lag plat tegen het mosbed, zweet liep in stroompjes tussen haar haren door. Ze duwde haar bovenlichaam recht en keek om naar waar het gepiep tevoorschijn kwam. Twee kittens lagen bij haar achterpoten. Een rood met wit katertje en een klein bruin met wit poesje. Haar gedachten waren uitgeschakeld toen het moederinstinct naar boven kwam. Er zaten wolken in haar hoofd of zoemende bijen toen ze zich nog verder moest optrekken om ze droog te likken. Haar tong bracht warmte en veiligheid en haar tanden brachten ze naar de bron van voeding. Ze neusde de twee kleintjes bij elkaar. Haar hoofd vol wolken bedacht een naam voor de tweeling. Haar lippen bewogen, maar er kwam geen geluid. Heron zuchtte en liet haar hoofd weer op het mosbed zakken. Ze fronste gepijnigd. Waterkit en Hastykit.

{ Voor Waterkit, Hastykit, Swallowflight, Med hulp en bezoekers }

Tension hidden in the question underneath the dreams I hold,
I can see rejection in my own reflection,
I can feel my dreams grow cold

Manen. Het waren manen geleden toen de kitten nog net niet bestond. Nog net niet een ‘work in progress’ was. En net zo onverwachts als de toekomst begonnen er twee te vormen. Een poesje en een kater. Er was genoeg ruimte voor de twee om verder te groeien . En voor je het wist waren al die manen voorbij. En had het katertje, na dagenlang ongeduldig schoppen, gevonden dat het tijd was om de wereld te verkennen. Te zien wat er buiten was. Hij had na een maan of een anderhalf de mogelijkheid gekregen te horen. Hij had stemmen gehoord. Maar ze hadden zo ver geleken. Hij had mama’s stem gehoord. En een andere vrouwlijke stem. Hij had ze zo vaak gehoord dat hij besloten had die stemmen te volgen zodra hij hieruit was. Als hij hieruit kwam. Hij zou hier zeker niet meer voor lang willen blijven. Hij was genoeg uitgerust!
De kitten was wat aan het bewegen en had ergens per ongeluk zijn zusje een duw geveven terwijl hij zich vrij probeerde te schudden. Dat was echter niet gelukt, maar voor hij het wist kwam er toch wel beweging in de muren dat hem zo vast liet voelen. Ze leken wat smaller te worden. En voor eventjes drong er paniek door hem heen. Al snel was dat voorbij. Maar de uitkomst was voor hem zeker niet plazant.
Hij voelde zich niet meer vast, en het was zeker kouder dan hij gewend was in de veilige plek. En waar was zijn zusje? Een klein, alarmerend piepje verliet zijn bekje nadat zijn longen zich voor het eerst openden en lucht in en uit liet gaan. Al klonk het nogal wat zwaarder voor de kitten. Nee, ademen was voor hem al geen pretje. En het zou zeker met de manen zo blijven. Zijn eerste piepje terwijl hij wat begon te kronkelen. Hij wou terug. Terug naar de warme plek en terug naar zijn zusje. Gelukkig werd het laatste snel geen probleem meer. Hij voelde nog een natte vacht naast hem en aan de geur te herkennen was het zijn zusje. Die hij maar een paar maantjes kende, maar al snel had besloten te vertrouwen. Hij wou wat dichter naar haar toe gaan, totdat een tong plotseling over zijn natte vacht ging. Nog een piepje kwam tevoorschijn. Maar hij was al snel gerust gesteld door de warmte dat het met zich mee bracht. Alles was nog donker. De onbekende tong veranderde in tanden terwijl de onbekende kat hem richting de sterke geur van melk bracht. En gelijk besloot de rode kitten te gaan drinken. De start van een nieuwe toekomst.

_{Swallow had spijt gekregen van haar beslissing die ze een paar manen geleden met Heron genomen had. Nu zou ze daar 6 moons lang opgescheept mee zitten, en waarschijnlijk ook wel langer, gezien die mormels dan wel haar kinderen zouden zijn. En Swallow wist heus wel dat ze zich open moest stellen voor de nieuwkomers, maar het was zo lastig. Ze wilde vooral haar warriortaken niet laten gaan. Ze had echt veel waarde gehecht aan het zijn van een warrior, de vrijheid die ze had. Zolang ze prooi meenam, en op patrouille ging, kon ze de hele dag door de natuur wandelen. Oké, ze had een apprentice te trainen, maar die trainde ook vaak met anderen mee zodat ze veel met haar sibs om kon gaan.

Ook al was de tijd bijna daar, was Swallow niet te vinden in de nursery. Ze was in haar favoriete boom aan het luieren. Hoewel het veel moeilijker voor haar werd vanwege haar steeds dikker wordende buik, had ze het voor elkaar gekregen om op de laagst hangende tak te komen en daar lag ze dus nu. Toen de zon begon te zakken besloot ze dat het tijd was om weer terug te gaan. Straks zou de Clan ongerust worden, gezien ze overduidelijk merkte dat iedereen opeens overprotective over haar was geworden. Bah, ze was geen kitten of apprentice! Ze kon heel goed voor zichzelf zorgen. Maar ja, gezien ze nu niet meer in haar eentje was, en de verantwoordelijkheid had voor twee, drie, vier, wist zij veel hoeveel mormels er in haar buik zaten. Ze klom voorzichtig weer naar beneden, en wandelde op een slome draf terug naar het camp.

Het leek wel alsof ze precies op tijd was gekomen, want zodra ze eenmaal het camp ingelopen was hoorde ze een gil die door merg en been ging. Haar haren gingen direct overeind staan, en ze rende naar de nursery. Toen er een paar katten achter haar aan liepen, draaide ze zich om en schreeuwde dat ze weg moesten, uit de buurt moesten blijven van de nursery, waarna ze zelf de ingang doorging en naar haar partner toeschoot. Twee haarballen lagen bij Heron's buik, en Swallow probeerde haar ademhaling wat langzamer te laten gaan. Het was goed, het was goed, Heron was weliswaar uitgeput, maar de bevalling was zo te zien goed verlopen. Swallow ging zitten, en keek Heron recht in de ogen waarna ze even knipperde. "Hoe heb je ze genoemd?" was het enige wat de zwarte poes tegen haar yin zei.}

Heron lag met gesloten ogen in haar nest. De bevalling had haar uitgeput. Haar achterpoten en staart waren donkerrood gekleurd van het bloed dat nog steeds vloeide. Een rilling kroop over haar hele lichaam. Meadowsight had haar meegedeeld dat ze nog een nageboorte moest baren, dus misschien dat daar al het bloed vandaan kwam? Haar angstige gedachten werden onderbroken door een bekende geur die ze kon onderscheidden. Haar oren, die plat lagen tegen haar kop, draaiden zich naar voren. "Hoe heb je ze genoemd?" De witte poes opende haar blauwe ogen. Swallowflight stond dubbel en ze wist niet wie de echte was. Ze klemde haar kiezen op elkaar en bracht een zachte grom uit. Haar yang moest dichter komen! "H-hastykit en Wat-terkit", fluisterde ze zachtjes. Het meisje werd Hastykit genoemd omdat de vader het zo wou, Swiftkit vond ze te standaard en dus werd het meer haar keuze. Waterkit... dat wist Swallowflight maar al te goed.

{ Hastykit nu posten }

_{Een ogenblikkelijke connectie was gemaakt met degene die haar beschermde het moment dat de combinatie van ongeteld veel cellen en een grote hoeveelheid liefde begon te ontwikkelen. Erg vroeg in het proces, realiseerde dat er nog een andere van haar was. Twee zielen die in het begin een geheel waren, afgesplitst in perfecte balans. Yin en Yang. Niemand anders dan de twee zal de immateriële connectie tussen de twee begrijpen. Ze groeiden knus en rustig op samen, pootjes zo nu en dan trappelend, totdat knus veranderde in onbehaaglijk. Je neemt mijn ruimte op, begone, was een gedachte die door haar heen schoot net voordat ze een stoot van hem kreeg en er opeens teveel ruimte was. In dat ene moment leek de tijd stil te staan, en de deur naar het begin werd opengemaakt. Ze hield nu al niet van het begin. Het was onplezierig, koud en nog nauwer dan daarvoor en dit was allemaal haar broers schuld. Altijd de rust verstorend! ik ga het tegen mama zeggen. Met een harde bons kwam ze neer, en een keten van handelingen kwam in actie waar ze later geen herinnering van over zou houden. Haar geboorte heeft de jonge poes misschien in een wereld gebracht waar het de neiging heeft om wreed te zijn, het is nu maar hopen dat ze nooit zal vergeten dat dit belangrijke moment ook een leven vol met liefde teweeg brengt.

moest ff inkomen yikes}

Time skip

Haar krachten waren iets versterkt doorheen de avond. Swallowflight zat naast haar, maar ze wist niet zeker of deze wakker was of niet. De dikke buik van de poes bewoog soms zachtjes wanneer haar kittens zachtjes schopten. De witte kattin keek naar haar eigen buik. Deze was nog niet zo mooi zoals het hoorde, maar de situatie was eigenlijk veel beter want er lagen twee wondertjes aan haar buikje. Een diep snorrend geluid kwam in haar op. Ze was de eerste uren te wazig geweest om de liefde die ze voelde ten volle te begrijpen. Heron duwde haar neusje tussen haar twee kleintjes en gaf een likje over de bruin met witte kitten. Haar dochtertje en haar zoontje, Yin en Yang, net zoals Swallow en haar. Hoe perfect kon haar leven nog zijn?

{ Einde topic }