Alphabet Boy ll Acorndust

"Laten we dat doen," mooi- nu alleen nog een geschikte plek vinden "Waar zullen we gaan liggen?" en blijkbaar had hij de zelfde gedachtes als zij. De warrior wees naar het midden van het open plek- de maan scheen door de bomen dus was het redelijk verlicht. 'Hier' sprak ze zachtjes terwijl haar ogen zochten naar spullen die ze kon gebruiken om een snelle nest te maken. Zonder iets te liep de poes van hem weg en verdween in een struik- Maar ze wist dat hier ergens moest wat mos te vinden moest zijn, de poes hoefde niet lang te zoeken. Echter was het niet veel; hmm beter dan niks toch? Northern liep weer terug naar waar ze de kater had achter gelaten- nu zou hij wel door hebben wat ze aan het doen was. En legde het mos bij hem neer. 'Help me met zoeken' commandeerde ze bijna terwijl ze weer tussen een struik verdween.

Het midden van de open plek was inderdaad een goede plek. Maanlicht scheen naar daar naar beneden, wat de plek verlichtte. Het zou de ideale plek zijn om naar de sterren en de maan te kunnen kijken. Northernfaith verdween voor een moment, hij had geen idee waarom, maar dat zou snel wel blijken. Hij wist ook dat ze materiaal moesten vinden om een nest te maken en dat bleek ook te zijn wat Northernfaith aan het doen geweest was. Ze kwamterug met een beetje mos en commandeerde hem om te helpen zoeken. Niet dat hij het erg vond om te helpen. Hij kreeg geen kans om te antwoorden, dus verdween hij zelf ook de struiken in, op zoek naar een paar bomen waar hij wist dat mos aan zou groeien. Eenmaal hij er een paar gevonden had, begon hij het mos eraf te halen met zijn poten voor hij het oprolde en tussen zijn kin en borst drukte, waarna hij weer terug liep naar de open plek. Daar legde hij de mos neer en keek even om hem heen of Northernfaith al terug was. Hij wilde weten of ze al genoeg mos hadden.

Toen ze weer terug kwam met wat stokjes en ander materiaal vond ze Acorn die wat mos bij zich had. Nou meer dan zij eerst had- ze dacht even na. En knikte toen, ja dit moest wel genoeg zijn. Northern begon aan het opmaak van het nest en gebaarde naar Acorn dat hij het zelfde moest doen. De poes keek niet op toen haar bloem van haar hoofd viel- ze had het wel door maar, zin om het op te pakken had ze niet. Ze kon altijd een nadere pakken. En misschien kon ze de bloemen wel gebruiken als een zacht onderbed. Hmmm, nee dat zou ze zonde vinden. Ze had materiaal dat ook prima daar voor was, er was dus geen reden om perfecte bloemen te gaan verpesten voor een nacht. De poes deed een stap naar achter- ze had echter wel wat meer stokjes nodig. 'Ik ben zo terug' mompelde ze terwijl ze weer weg liep.

Northernfaith kwam al snel terug en knikte dat het genoeg was, hij zag dat ze zelf nog wat ander materiaal bij zich had, wat hielp met het nest te bouwen. Hij zag hoe ze aan de opmaak van het nest begon en besloot zelf mee te helpen. Hij trok de mos wat uit elkaar en legde de takjes neer voor de stevigheid. Ondertussen merkte hij op dat Northernfaith haar bloem was verloren, ook al had hij geen idee waar die was gevallen. "Je bent de bloem verloren." Zei hij dan ook. Met zijn eigen voorpoot wijzend naar zijn oor, waar de rode bloem als het goed is nog steeds zat, anders was hij hem net in de struiken kwijt geraakt. Hij merkte aan het nest dat er nog wat stokjes ontbraken, mos leek er in ieder geval wel genoeg te zijn en blijkbaar had Northernfaith het ook in de gaten, want ze was alweer weg om waarschijnlijk stokjes te zoeken. Nu was de vraag of hij achter haar aan moest gaan of dat het beter was om hier te wachten. Hij besloot uiteindelijk dat het toch beter was om hier te wachten tot ze terug zou zijn. Ondertussen bekeek hij het nest, het zag er al aardig goed en aantrekkelijk uit, hij wachtte echter met erin te gaan liggen tot Northernfaith terug was.

"Je bent de bloem verloren." sprak hij en wees naar zijn oor; waar de rode bloem nog was. Northern haalde haar schouders op, ze zal straks wel een andere pakken. Het was geen probleem er waren genoeg andere gelen bloemen. Haar eerste zorg was het nest afmaken. Daarom liep ze ook weg om wat extra stokjes te zoeken. Die ze ook snel vond- en tussen haar kaken klemde. Acorn volgde haar niet; maar dat was ook niet nodig. Ze had maar een beetje nodig, dat kon makkelijk alleen. Met sierlijke stappen liep ze terug en legde de stokjes neer; snel maakte ze het nest af, met het houd dat ze gevonden had. Zo prima; voor een nacht. Een kleine glimlach vormde rond haar lippen. Een koude wind waaide door haar vacht, de poes keek weer om naar de kater en gebaarde dat hij zich comfortabel moest gaan maken in het nest, en dat zij er zo aankwam. Snel maakte ze haar weg naar het bloemen bank en plukte bijna de zelfde bloem de ze eerst had ; echter was deze iets kleiner dan de vorige. Maar dat maakte niet uit, ze draaide ze zich om op Acorn weer te vergezellen.

Hij wachtte geduldig totdat ze terug was met de stokjes en het nest had afgemaakt. Hij reageerde vrij snel toen het gebaar kwam dat hij in het nest kon gaan liggen. Hij zette de paar stappen tot hij in het nest was en legde zich erin neer, een paar keer verschuivend tot hij comfortabel lag. Nu was het alleen nog wachten tot Northernfaith terug zou zijn. Hij zag dat ze weer bij de bloemen was, dus mogelijk was ze een nieuwe aan het plukken in plaats van degene die ze verloren had. Hij voelde snel met zijn poot of die van hem er nog zat en merkte dat hij er inderdaad nog zat. Hij legde zijn poot weer neer toen hij merkte dat Northernfaith terug kwam en klopte met zijn staart op de plek naast hem, gebarend dat ze naast hem moest komen liggen.

Toen ze terug kwam lag hij al in het nest- en net zoals hij gebaarde nam ze plaats naast hem. Haar staart om hem heen en rustig legde ze haar kop tegen hem aan. Het was stil; enkel het geritsel van bladeren was te horen. Ze zuchtte, en begon toen te grijzen. Het was haar nu pas opgevallen dat de hele tijd dat ze hier waren; hij geen enkele keer geniest had. Het lag dus toch aan de lucht. Ze gaf de kater een por 'Ik denk niet dat we zo ver gekomen waren als je elke keer bleef niezen' de poes grinnikte iets wat duivels- plagen was leuk. 'En al helemaal niet als je weer op me had geniest' ze kon er nu wel om lachen- enkel omdat hij het was. Een andere kat had ze noot vergeven.

Northernfaith kwam al snel naast hem liggen en hij sloeg ook zijn staart om haar heen, terwijl hij zijn blik naar de sterren boven liet gaan. Echter werd zijn aandacht al snel getrokken door de woorden die ze zei. Ze begon weer over het niezen, hij had er inderdaad geen last van gehad in de tijd dat ze hier waren. "Ik zei toch dat het aan de lucht lag." Zei hij dan ook, terwijl hij zijn blik op haar richtte. "En ik ben zeker niet van plan om nog een keer op je te niezen." Dat was in ieder geval niet zijn plan. Ook al was het de laatste keer ook niet express geweest. Hij drukte zijn snuit in haar vacht en snoof haar lucht naar binnen. Dit voelde nu al vertrouwd aan, ondanks dat hij nog niet eerder met iemand zo had gelegen voelde het een stuk prettiger dan hij zich ooit had kunnen voorstellen.

"Ik zei toch dat het aan de lucht lag." wel vreemd; ze had nooit zoiets eerder gezien. Maar goed; soms was het leven ook vreemd. "En ik ben zeker niet van plan om nog een keer op je te niezen." de poes grinnikte en wilde iets terug zeggen; maar wachtte daar even mee toen ze voelde dat hij zich tegen haar vacht drukte. Ze spinde zachtjes 'Dat hoop ik maar voor je' haar stem flirterig. Langzaam boog ze haar hoofd naar zijn oor toe en blies zachtjes. 'I dont think I could forgive you a second time' ze lachte en trok haar hoofd weer weg. Oh wat genoot ze hier van.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht bij haar woorden, dat was tot ze in zijn oor blies. Zijn oor trok iets en hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dus nu gaan we het zo spelen?" Vroeg hij, terwijl er een grijns om zijn snuit verscheen en een twinkeling in zijn ogen. Hij gaf haar een plagerig duwtje met zijn schouder, terwijl hij haar aan bleef kijken. Hij had niet gedacht dat hij ooit deze gevoelens weer voor een kat zou voelen en hij was er ook zeker blij mee. Het belangrijkste was nu dat hij haar nooit kwijt zou willen, niet zoals zovele anderen die hij al had verloren. Echter was het niet iets waar hij nu aan wilde denken. Het maanlicht scheen nog steeds naar beneden, naar de plek waar ze lagen, waardoor alles leek op te lichten. "Je bent mooi in het maanlicht." Het compliment was er al uit voor hij er erg in had.

"Dus nu gaan we het zo spelen?"vroeg de kater grijzend, en gaf haat niet veel later een duwtje. Northern greens en hield haar kop schuin. Ze had wel vaker met katers geflirt maar nooit met de gevoel er achter dat ze voor hem had, voor nu. Wie weet zouden die gevoelens vervagen, niet dat iets voor haar uitmaakte. Zolang zijn gevoelens voor haar maar niet vervaagde was alles goed. Was ze daar bang voor? als ze zag hoe snel hij voor haar viel; een andere kattin kon gemakkelijk het zelfde doen. Snel drukte ze die gedachtes weg; nee dat zou hij niet doen. "Je bent mooi in het maanlicht." De warrior trok grijzend haar neus op; 'Oh?' sprak ze met een opgetrokken wenkbrauw- 'Alleen in het maanlicht?' en hier was zij; denken dat ze altijd mooi was.

"Niet alleen in het maanlicht." Gaf hij haar als antwoord. "Je bent altijd mooi." Voegde hij er nog aan toe. Hij wist niet waar hij haar aan verdiend had, ergens had hij gedacht dat hij nooit meer de liefde zou mogen vinden en hier was hij dan, samen met degene waarvan hij was gaan houden. Hij hoopte dat er nooit iemand zou komen die haar van hem af zou nemen, want hij had geen idee wat er dan zou gebeuren. Hij wist tenslotte al hoe het voelde om iemand te verliezen en hij zou het niet graag nog een keer meemaken. Hij stelde zich echter nog steeds open en dat betekende dan ook dat hij zichzelf hieraan blootstelde. Echter was het niet een beslissing waar hij spijt van had.

De poes was licht in spanning; hij vond haar werkelijk toch niet alleen mooi in het maanlicht? nee natuurlijk niet; anders had hij haar toch niet als partner genomen? Of hij moest wel heel hopeloos zijn. "Niet alleen in het maanlicht." opgelucht haalde ze adem- . "Je bent altijd mooi." ah zie je wel, ze moest zich niet zo druk maken over wat hij dacht. Zolang ze zijn liefde maar had. Northern greens en dacht na over haar antwoord. 'Dat dacht ik al'sprak ze. 'Wat vind je het mooiste aan me?' vroeg ze toen met een nieuwsgierige glans in haar ogen. Zij zelf vond haar bouw; het was perfect symmetrisch en sierlijk. Al kwamen haar ogen als een close second.

De kater wachtte ligt gespannen af op haar reactie en liet zijn adem ontsnappen toen ze begon te grijnzen. Echter wist hij dat dit ook kon betekenen dat er een vraag terug kwam en dan was het de vraag of hij die fatsoenlijk zou kunnen beantwoorden. De vraag kwam al snel en even bleef hij stil. Hij vond vele dingen mooi aan haar, alleen welke was het mooist? Haar ogen waren zeker mooi en ook haar sierlijkheid. "Je ogen zijn zeker mooi," besloot hij dan ook te zeggen. "Wat trok je tot mij aan?" besloot hij terug te vragen.

Onderwerp: Re: Alphabet Boy ll Acorndust