Mystery of love (Demonslayer)

Hij stond een beetje achter het warriors den. Verscholen voor de andere katten. Hij had even geen zin in een gesprek met het een of andere clanlid. Hij wilde geen afstand van ze doen, maar nu had hij meer zin in alleen zijn. Hoewel... het zou nog beter zijn geweest als hij Demonslayer hier was. De grote, grumpy kater die twee keer zo groot en oud was als hij. Amberhunt keek het kamp rond, maar hij kon de kater niet zien. Die was zeker weg op patrouille? Dacht hij somber.

Demon was opzoek naar Amber maar hij kon zijn partner nergens vinden dus besloot hij terug te keren naar het kamp. Nu zijn kittens leerlingen waren voelde hij zich anders. Ze waren natuurlijk nog beide vaders maar het leek alsof ze hun al niet meer nodig hadden.  Ze waren druk met het trainen en het ontdekken van de wereld. Dat maakte hem best wel verdrietig want de massieve tom was gewend om met zijn mate en kits savonds lekker knus te knuffelen in hun nest en leuke dingen doen maar nu waren ze allemaal weg. De grijze Shadowclan warrior stapte door, na dat hij eindelijk de kamp in zijn blikveld viel zag hij een rode vacht verborgen zitten achter de warriors den. Met een vragende blik hief hij zijn wenkbrauw op. Was er wat aan de hand met zijn liefje? Demonslayer besloot hem te verassen en plukte een mooie witte bloem die in de buurt groeide en besloop de ander tom geluidsloos. Toen hij in de buurt was sprong hij naar voren, boven op Amberhunt. "Boe" Lachte hij. Al klonk dat altijd een beetje vreemd met z'n zwarte brommende stem en nu ook nog eens een bloem tussen zijn tanden geklemd.

Nog steeds diep in gedachten verzonken voelde Amberhunt plotseling een zwaar gewicht op zijn rug, hij viel naar voren schreeuwde geschrokken. Welke sukkel had hem nou weer besprongen. Er was maar één kat die dat mocht doen "Boe" klonk er in zijn oor en Amber kreeg het voor elkaar om om te draaien onder de ander. Het was Demon, meteen verdween zijn boosheid als sneeuw voor de zon. Zeker toen hij zag dat de grote kater een prachtige bloem tussen zijn kaken had geklemd "gemenerd" zei Amberhunt met een glimlach, bij hij klonk allang niet meer boos "hai lieverd" zei hij liefkozend tegen de kat die twee keer zo oud was als hij.

De tom grinnikte toen hij uitgemaakt werd als 'gemenerd'. Een pruillip verscheen op zijn gelaat en zijn oren zakte zielig in zijn nek. Zijn partner aankijkend met de zieligste blik die hij kon voor hij de witte bloem aan de oranje tom gaf. "Maakt dit het goed?" Mauwde hij met zijn zware stem. Een brede glimlach op zijn lippen gekruld. Het was altijd een raar gezicht: z'n grote stoere brombeer die zo lief en verlegen kon glimlachen. Jup, hij werd vaak scheef aangekeken hierdoor maar met Amberhunt naast zijn zijde maakte het hem niks uit wat andere van hem vonden. Zelfs Starclan mocht hem oordelen maar zijn dag kon niet stuk als zijn partner er was. "Je zag er wat dipjes uit zonet, is er wat aan de poot?" Vroeg hij. Amberhunt met zijn blauwe ogen bezorgd aankijkend.

Wat was hij toch lief. En of dat het goed maakte... "Absoluut" glimlachte de jongere kat. Toen vroeg Demon of er misschien iets aan de hand was. Amber schudde zijn kop "Nee, ik had gewoon niet zo'n zin om met iemand anders te zijn... Jij bent natuurlijk een uitzondering." Miauwde hij gelukkig. Toen kreeg Amber een idee. Ze zaten hier namelijk nog steeds best wel in het zicht van de andere. "hey, we zouden nog meer privacy kunnen krijgen..." Fluisterde hij en knikte naar verder achter het den.

Nadat hij gevraagd had waarom Amberhunt nou zo sipjes was antwoorden hij dat hij niet zo veel zin had in clangenoten om hem heen, maar dat hij natuurlijk een uitzondering was. Demon glimlachte en stak zijn borstkas vooruit alsof hij een trotse pauw was. Hij voelde zich speciaal bij Amberhunt. De oranje tom telde ineens voor om wat meer naar achter te gaan in den zodat ze wat privacy hadden. Dat hoefde zijn partner geen tweede keer te vragen. De grote tom knikte en liep naar de plek die Amber aanwees. "Heb je wat speciaals in gedachten dat we wat privacy nodig hebben?" Snorde hij, al klonk het altijd alsof er een oude motor opgang gebracht werd wanneer hij dat deed. Beschamend wiebelde hij even met zijn oren. Hij deed zijn best om normaal te spinnen maar dat lukte nooit echt.

Of hij iets speciaals in gedachten had? Amberhunt volgde Demonslayer en kwam weer naast hem liggen "Ik weet het niet, weet jij iets?" vroeg hij, ondeugend grijnzend. Hij hoopte dat de ander de hint zou begrijpen, het was lang geleden sinds ze tijd voor elkaar hadden gehad. Maar nu de kinderen apprentices waren zou daar een eind aan komen. Amberhunt schoof rustig naar Demon toe en ging tegen hem aan liggen.

~kortigheid