Breathe

Met de tijd werd ze steeds zelfverzekerder en ze begon ook aardig een hoog petje van zichzelf te krijgen. Misschien maakte dit Thora wat arrogant, maar dat deerde haar niet. Thora was goed in het jagen en dan zeker in het woud. Ze deed het al vanaf haar zesde moon. Daarnaast had ze een periode alleen moeten overleven toen Thunderclan net het woud had verlaten en zij opzoek was gegaan naar de Elite. Hiermee had ze ook een hoop ervaring opgedaan. En nu leefde ze al zeker twee moons binnen de Elite en had ze aan Hellhound gevraagd haar hard te trainen. Dit wierp zijn vruchten af. Ook nu had ze weer een training achter haar rug en had ze gejaagd voor de Queens en liep ze nu langs de grenzen. Ze was nog steeds bezig met het verdere gebied leren kennen en ze wilde ook zien of er katten waren waarmee ze een spelletje kon spelen. Rustig liep ze door terwijl ze haar omgeving scande met haar ijsblauwe ogen.

- Jackdaw eerst

I mean, in het Twoleg gebied was het belachelijk makkelijk om die stomme, dikke duiven te vangen. Hier moest je er iets harder voor werken om iets tussen je klauwen te krijgen. Eerst had hij dat eigenlijk best wel pittig irritant gevonden -hij was liever lui dan moe- maar naarmate de tijd verstreek had hij zijn draai hier wel gevonden. Het was hier zoveel rustiger en mooier, daarbij was er veel meer variatie in prooidieren. Hell, het was de eerste keer dat hij een waterrat had gegeten deze ochtend. En wat dacht je van eekhoorn! De diversiteit was heerlijk! Jackdaw, met de waterrat in zijn buik, was dan ook vrij goed gehumeurd. De trainingen met Shark waren hard en zwaar, maar goed, het ging hem nog redelijk af. Doordat hij de eerste paar moons wel 3 keer van mentor was verranderd en geen van deze mentoren hem echt hadden getraind, liep hij nog altijd achter en zou hij later dan zijn broertje zijn halsband krijgen. Dat deed pijn, maar hey, zijn kans om zich te bewijzen zou nog wel komen. Zoals nu, bijvoorbeeld, terwijl hij trots met een merel in zijn bek door het bos liep. De geur van een andere Bloodclanner drong tot hem door, maar het was pas toen hij besefte dat dat Thora was dat hij besloot het te volgen. De jonge poes was uit de Thunderclan gekomen en leek zich al behoorlijk thuis te voelen hier, gezien ze zonder twijfelen de rol van leider op zich nam bij hun laatste taak. Jackdaw's ogen fonkelden toen hij haar zag staan. Rustig legde hij zijn merel neer en keek haar aan. "Een hele goede middag, Thora," hij wilde wel eens weten wat voor vlees hij in de kuip had.

Tot nu toe merkte ze niks bijzonders op behalve de geuren van prooien. Geen enkele was vers genoeg om er op af te gaan, daarom negeerde ze de geuren. Toen ze echter geritsel hoorde, vervolgens de geur van Bloodclan, Jackdaw, opmerkte en daarna zijn stem hoorde kwam Thora tot een halt. Een windvlaag waaide door haar half lange vacht, wat ze van haar vader geërfd had, even als het witte in haar vacht. De poes draaide zich om en pretogen richtte zich op de zwarte, relatief knappe kater. "Insgelijks, Jackdaw," reageerde ze al even beleefd, al zat er ook een lichte uitdaging in haar stem. Wat moest die kater van haar? Ondanks dat het leaf-fall was, zat het weer mee, de lucht was helder op een paar schapenwolken na en erg koud was het ook niet. De wind bracht wel wat frisheid met zich mee en ze besefte daardoor ook dat wanneer de zon zou verdwijnen, het best koud ging worden.

Hij deed geen moeite om haar te besluipen, dus toen hij ritselend door de bosjes tevoorschijn kwam draaide ze zich meteen naar hem om. Zijn ogen gleden over haar lichaam toen hij haar begroette en veel moeite omdat subtiel te doen deed hij niet. Haar lange, rood-witte vacht wapperde in de wind. Alright, oké oke, ze was niet bepaald lelijk, nee. "Insgelijks, Jackdaw," sprak ze al even overdreven beleefd als hij, maar toch iets van uitdaging in haar stem dat hem wel aanstond. Jackdaw grinnikte en maakte een sierlijke buiging, waarna hij dichter op haar af stapte en een takje uit zijn gladde vacht verwijderde. "So, jij was het clanpoesje, right?" zijn ogen fonkelden geamuseerd waarna hij naast haar ging zitten en zijn staart over zijn poten sloeg. Als ze van plan was om nog wat te gaan doen, dan was dat heel erg jammer voor haar. Volgens hem was het enige wat ze nu mocht doen, hijzelf -kuck-. Daarmee bedoelde hij natuurlijk een goed gesprek voeren. "Al spijt van het Elite leven?" Ook in zijn stem was iets van een uitdagende ondertoon te vinden. Hehe.

Nee de kater was niet lelijk, hij had een mooie gladde zwarte vacht en naast dat zijn vacht kort was, was deze ook mooi dik. Na haar begroeting terug grinnikte de kater en maakte een overdreven buiging. Hierdoor grinnikte ook zij. Hij kwam dichterbij, verwijderde een takje uit zijn dikke, korte glanzende gladde vacht en stelde vervolgens een vraag. Tenminste, ze besloot deze opmerking ook echt als een vraag te beschouwen. "Wat fijn dat je het vraagt, want hierdoor weet ik dat je twijfelt en doe ik overduidelijk wat goed," miauwde ze als haar lange bevestiging op zijn vraag. Ze grijnsde nog wat breder. De kater ging naast haar zitten en sloeg zijn dikke zwarte staart over zijn poten. Thora ging zelf ook zitten en liet haar dikke, pluizige rossige staart langs haar liggen. Hij vroeg of ze al spijt had en op die vraag lachte ze. "Nee, totaal niet," miauwde ze. "Je weet dat de Elite Thunderclan een periode bezet heeft gehouden?" Sprak ze. "Ikzelf was toen een jonge kitten, in principe wist ik toen dus niet beter dan dat Claw mijn leider was," sprak ze. "Toen de Elite weg gejaagd werden door de opstand van Thunderclan en Silverstar mistte ik het en vanaf dat moment wist ik dat ik niet thuis hoorde in Thunderclan," sprak ze vervolgens.

Thora deed duidelijk een poging om zijn eigen woorden tegen hem te gebruiken. "Wat fijn dat je het vraagt, want hierdoor weet ik dat je twijfelt en doe ik overduidelijk wat goed," Jackdaw grinnikte zachtjes. "Touché, al was het meer als een retorische vraag bedoeld," hij stapte dichter op haar af en zette zich naast haar neer. Tot zijn geluk besloot ze haar plannen om wat dan ook te gaan doen te staken en in plaats daarvan tijd met hem te besteden. Juist, precies zoals het moest. Niemand kon een dagje met Jackdaw zomaar afstaan, natuurlijk. Hij vroeg haar wat plagerig of ze al spijt had, waarop ze lachte. "Nee, totaal niet," miauwde ze. "Je weet dat de Elite Thunderclan een periode bezet heeft gehouden?" hij knikte bevestigend. Het was toen hij nog zeer jong geweest was. "Ikzelf was toen een jonge kitten, in principe wist ik toen dus niet beter dan dat Claw mijn leider was," Ah, dus zijn gok dat ze ongeveer dezelfde leeftijd hadden was dus juist. "Toen de Elite weg gejaagd werden door de opstand van Thunderclan en Silverstar mistte ik het en vanaf dat moment wist ik dat ik niet thuis hoorde in Thunderclan," hij deed alsof hij heel bedenkelijk voor zich uit keek. "Hm, als alle katten er even goed uit zien zoals jij in de Thunderclan zou ik het absoluut geen probleem vinden om ze een bezoekje te brengen, om eerlijk te zijn," een brede grijns sierde zijn lippen en hij gunde haar een zijwaartse knipoog. "Het enige wat hier rondloopt zijn een stel gestoorde katten met afschuwelijk lelijke littekens over hun hele gezicht," hij zuchtte melodramatisch.

Natuurlijk had Thora doorgehad dat de vraag retorisch bedoeld was, maar voor dom spelen wanneer het juist in je eigen voordeel gebruikt kon worden was goed. Thora legde graag meet contact met haar nieuwe 'clangenoten', zodat ze wist met wie ze samen leefde. Zodat ze wist op wie ze kon bouwen en op wie niet. Ze wilde iedereen maar wat graag leerde kennen en als contacten postief uitvielen was dat mooi mee genomen. Vervolgens vroeg Jackdaw ietwat plagerig of ze al spijt had van het lid geworden zijn van de Elite. Thora reageerde echter wat serieus en legde haar antwoord vervolgens maar wat graag uit. Na haar verhaal reageerde hij echter alles behalve serieus, maar dat boeide haar niet. "Oh dan wil je mijn zus maar wat graag ontmoeten, ze is beeldschoon," reageerde ze, haar toon fel, maar niet naar Jackdaw toe, overduidelijk naar haar zus bedoeld. Ze grijnsde vervolgens wel. Wat wilde Thora graag het mooie kopje van Firedance bewerken tot een ruïne. "Nou zeg," reageerde ze vervolgens beledigd op de woorden van Jackdaw. "Gelukkig heb ik een lange vacht die hopelijk mijn toekomstige littekens zal verstoppen... of ik voorkom gewoon dat ik littekens zal krijgen en dan niet door niet te vechten," miauwde ze vervolgens en keek Jackdaw bloedserieus aan.

Jackdaw was niet bepaald iemand die veel om anderen gaf. In de zin van, men moest doen en laten wat ze wilden. Als een of andere Thunderclan chick zich bij de Elite wilde voegen, kon het hem een worst wezen. Tegenover hem hoefde ze zichzelf niet te bewijzen, ze zag er niet uit als een verrader. Jackdaw zocht simpelweg voor vermaak en nieuw bloed kon hem dat bieden. "Oh dan wil je mijn zus maar wat graag ontmoeten, ze is beeldschoon," haar toon was fel, maar leek niet jegens hem te zijn. Jackdaw trok één wenkbrauw vragend op, maar ging er niet op in. Oh ze had vast een hand vol family issues, als ze uit een gelukkig gezinnetje met pappie en mammie en lieve zusjes en broertjes zou komen, zou ze zich waarschijnlijk niet tussen een groep moordlustige katten bevinden. Daarentegen klaagde Jackdaw luidkeels over het feit dat iedereen hier lelijk was. Nu was dat enigszins overdreven, gezien Ara, Shallow, Runa en een aantal andere Young one's er best wel redelijk uitzagen, maar het nam niet weg dat het grotendeel van de Elite bestond uit chagrijnige katers getekend door littekens en een slecht humeur. "Nou zeg," reageerde ze beledigd. Jackdaw greens zijn tanden bloot. "Gelukkig heb ik een lange vacht die hopelijk mijn toekomstige littekens zal verstoppen... of ik voorkom gewoon dat ik littekens zal krijgen en dan niet door niet te vechten," hij lachte om haar bloedserieuze gezicht. "Geez Thora, met zo'n serieus gezicht ga je haast nog op Shark lijken, en dat is geen compliment," hij keek haar geamuseerd aan. "een glimlach siert je veel beter!" sprak hij charmant maar in zijn stem was toch ook een licht plagende ondertoon terug te vinden. Als ze nu al tot een zuurpruim werd gemaakt, dan zou het wel heel snel saai worden. "Aye, één litteken of twee zullen jouw gelaat nog niet zo makkelijk kunnen verpesten, no worries,"

De opgetrokken vragende wenkbrauw van Jackdaw was haar niet ontgaan, ze krulde enkel haar lippen wat op, misschien een tikkeltje vals. Want van iedereen van haar familie wilde ze Firedance het meeste aan doen en dan was er nog haar voormalige mentor wie ze ook graag een kopje kleiner zag worden. Bij de volgende woorden van Jackdaw reageerde Thora beledigd, waarna ze bloedserieus begon te spreken. Jackdaw lachte en zei vervolgens dat ze zo meteen nog op Shark zou gaan lijken. Daarop proestte Thora het uit van het lachen. "Je hebt mijn zegen om me de keel door te klauwen als ik ooit mijn humor verlies en op Shark zal gaan lijken," sprak ze lachend. Niet dat er verder iets mis was met Shark. Ze respecteerde de kater en bewonderde hem voor zijn hardheid en kunnen. Bij het compliment die Jackdaw haar gaf grinnikte ze opnieuw en neeg haar kop. "Dank u, Jackdaw," reageerde ze. En vervolgens liet ze een opgeluchte zucht horen. "Mooi, dan is er wat speling in het onvangen van littekens," reageerde ze. Toen bedacht ze iets en grijnsde ze breder. "Is Claw trouwens niet jouw pappie?" Vroeg ze vervolgens benieuwd. Ze meende van wel, maar ja, ze was nog nieuw in de Elite en moest alles nog leren kennen, zo ook die prachtige familie banden.

Alright, alright, vals alarm; Thora proestte het uit bij zijn woorden, waarbij ze bewees dat ze gelukkig toch niet zo'n zuurpruim was als hij in eerste instantie had gedacht. "Je hebt mijn zegen om me de keel door te klauwen als ik ooit mijn humor verlies en op Shark zal gaan lijken," nu was het zijn beurt om te lachen. Oh man, als hun commander er nu bij was geweest had hij waarschijnlijk hun kelen doorgesneden. Ach, niemand kon hen het recht ontnemen om te spotten met de machthebbers, niet? Stiekem keek Jackdaw best wel op naar de gestreepte kater met zijn rare, scherpe tandjes, maar pfft, dat zou hij echt niet laten merken. "Oh, daar ga ik je zeker weten aan houden," lachte hij, waarna hij verder sprak en een compliment verborg in zijn woorden. De wit-rode poes moest zachtjes grinniken en neeg haar kop. "Dank u, Jackdaw," jep, precies zoals het moest. Zijn ogen glommen geamuseerd, blij dat hij toch besloten had om van zijn pad af te dwalen en haar aan te spreken. Ze was een fijne afwisseling van de gedrochten met wie hij normaal gesproken converseerde. Thora liet een opgeluchte zucht horen. "Mooi, dan is er wat speling in het onvangen van littekens,"hij wilde eropin gaan maar de ander leek zich plots wat te bedenken, las hij af van de vergrootte grijns op haar gelaat. Hij keek haar afwachtend aan, maar zijn onuitgesproken vraag werd snel genoeg beantwoord. "Is Claw trouwens niet jouw pappie?" Ah, ja, die had hij kunnen verwachtten. De rest van de clan wist natuurlijk precies dat Claw zijn vader was, het was waarschijnlijk de reden dat hij met zoveel weg kon komen en dat andere hem vaak niet lastig vielen. Jackdaw was er niet al te blij mee, eigenlijk, hij wilde niet het imago krijgen van 'de zoon van de leader', dat verwende kind die niemand iets durfde te doen. Ah, whatever. "Oh nee hoor, hoe kom je erbij? Ik lijk alleen maar sprekend op hem, verder niets," sprak hij uiterst sarcastisch, al was dat eerder grappend dan aanvallend bedoeld. "Yeah, Claw is degene die vereerd is met zo'n onwijs charmante, knappe zoon als ik," hij stak zijn borst overdreven mannelijk naar voren alvorens zachtjes te grinniken en weer te ontsnappen. "En onze lieve Chawl, natuurlijk. Heb je hem al ontmoet?"

Thora was niet iemand die anderen anders ging behandelen wanneer ze, bijvoorbeeld, kinderen waren van hun beruchte leader. Thora was iemand die iedereen gelijk behandelde op de manier waarvan zij vond dat ze het verdiende. Claw, Shark, Hellhound en de andere katten met vele honden tanden met veel respect, de members daar onder, maar nog steeds boven haar ook met respect, wel wat minder en de gelijken, zoals de young-ones rond haar leeftijd, zoals zijzelf ook behandeld zou willen worden. En ja, als ze van zich af moest bijten, deed ze dat, dan maakte ze geen uitzondering voor de kinderen van Claw. Thora lachte toen Jackdaw zei dat hij zich aan haar woorden zou houden. Ze knipoogde plagerig. En toen ging het over zijn familie. Zijn sarcastische opmerking, overduidelijk grappend bracht bij haar een bedenkelijke uitdrukking op haar gelaat, al even gemaakt natuurlijk. "Ah, dan zit ik er naast," reageerde ze sarcastisch en snoof vervolgens geamuseerd. Daarna gaf Jackdaw gewoon antwoord op haar vraag. "Toch wel," grinnikte ze. Ze wilde net een opmerking maken over zijn arrogantie tot hij begon over zijn broer, Chawl. "Oh die knappe kater met twee prachtige bijzondere ogen," sprak ze overdreven. "Dat is dan toch zeker de knapste, charmantste creatie van je vader," ging ze verder, nu met een uitdagende ondertoon in haar stem en sprankelende, al even uitdagende ogen. Ze meende het misschien wel, Chawl was knap. Thora had hem gesproken toen ze echt net lid was van de Elite.