[Open] Tumbling Tumbleweeds

Jayflame bewoog ongemakkelijk met zijn schouders terwijl hij, met de muis in zijn bek die hij net gevangen had, terug liep in de richting van het kamp. Een van de queens had hem gevraagd of hij voor hun wilde gaan jagen en had aangegeven dat één prooi voldoende zou zijn. Aangezien dat er op dit moment genoeg prooi was in hun territorium en niemand anders de job had kunnen doen, had Jayflame maar toegegeven. Maar hij was er niet blij mee. Hij was waarschijnlijk één van de weinigen, maar eigenlijk hield hij niet zo van kittens. Er was iets aan hun speelse houding en hun onschuld waar hij lastig mee om kon gaan. Hun vermogen om irritante vragen te stellen waar je per se op moest antwoordden, zorgde ervoor dat hij zich al snel aan hun ergerde. Gelukkig hadden de meeste queens dat snel in de gaten en hielden ze hun kittens dan ook van hem weg. Eerst had hij altijd gedacht dat het feit dat zijn vader een BloodClanner was ervoor zorgde dat de queens meer opletten in zijn buurt, maar toen besefte hij zich dat het gewoon aan zijn eigen houding lag. En misschien was dat ook wel beter zo. Zoals je misschien al wel kon verwachten, had Jayflame dan ook niet echt een kittenwens. Het liefste had hij helemaal geen nestje, zo konden er ook geen ongelukken gebeuren. Het zou maar eens gebeuren dat hij een tom kreeg die op de één of andere manier het karakter van zijn opa over zou nemen. Jayflame rilde al bij de gedachte. Maar dan was er nog een andere gedachte die zich aan hem opdrong, een gedachte die hem al helemaal ongemakkelijk maakte. Want als hij zo erover nadacht, zou hij het helemaal niet erg vinden om een nestje te hebben als Routpaw de moeder zou zijn. En die gedachte zorgde ervoor dat hij helemaal in de war was. Het druiste tegen alles in waar hij voor stond. Niet te vergeten dat het bovendien ook nog eens verboden was. Hij zuchtte. Waarom moest het leven zo moeilijk zijn? Jayflame kwam het kamp binnen en keek naar de nursery. “Gewoon erin en snel weer uit,” sprak hij zichzelf bemoedigend toe. Maar dat plan liep natuurlijk weer niet zoals gehoopt: een mosballetje botste tegen hem aan en voordat hij dit al kon negeren, zag hij een kitten die er op af stormde. Hij gaf het bolletje een tik in haar richting en hoopte dat ze zich te veel op haar spel concentreerde om hem op te merken. Hij had echt geen zin in wéér zo’n gesprek met domme vragen. Echt niet.

Wacht. Hij kreeg geen domme vragen naar zich toegeworpen. Geen enthousiaste blikken. Geen irritante vraag of hij mee wilde spelen en geen blij gesnor omdat hij het balletje terug had geschopt. En zelfs geen bedankje omdat hij die moeite had willen nemen. Nee, in plaats daarvan keek de kitten hem aan alsof hij de leader van BloodClan zelf was. En die gedachte sneed als een mes door zijn hart. De kitten keek hem geschrokken, nee, zelfs báng aan. En even racete zijn hart in zijn keel. Op de één of andere manier kwam de onlogische gedachte op in zijn kop dat de kitten Shark had gezien en dat ze hem verwarde met Jayflame. Maar, dacht hij geïrriteerd, dat kon niet eens, want ze was nog niet eens oud genoeg geweest om te beseffen wat er gebeurde tijdens dat gevecht met BloodClan. Waarschijnlijk was ze niet eens geboren. Of toch wel? Twijfels namen hem over en in plaats van een geïrriteerde reactie of uitdrukking keek hij de kitten nu met een licht afwachtende blik aan. Toen hij veilig aan kon nemen dat zij niet de eerste was die iets zou zeggen, raapte hij al zijn moed bij elkaar om toch maar die ene vraag te stellen. “Wat?” bracht hij uiteindelijk uit. Aangezien deze vraag alsnog een stortvloed aan irritante vragen kon uitlokken, besloot hij om zichzelf maar te verduidelijken. “Waarom kijk je me zo aan? Is het iets wat ik deed? Is het iets wat ik zei? Is het iemand waar ik je aan doe denken?” Die eerste klonk logisch, die tweede totaal niet omdat hij niks had gezegd en die derde… hij hoopte maar dat die derde niet voor de hand liggend was. Hij zou niet weten hoe hij zou reageren als hij opeens naar zijn hoofd geslingerd zou krijgen dat hij wel erg leek op de nieuwe leader van de BloodClan, hoe onlogisch het ook was dat een kitten dat naar zijn hoofd zou slingeren. En dus kon hij misschien toch, héél veilig dan, concluderen dat die derde optie ook onlogisch was. Hopelijk.