The only man in life

Onderwerp: The only man in life vr 6 jul 2018 - 18:23

Het moederschap beviel haar wel. Swallowflight was er weer eens op uit en nu zat ze met 5 kittens in de nursery. Gelukkig waren ze actief aan het kronkelen een eindje verderop. Swallow en Heron deelde een groot nest en zij lagen te spelen op de lege plek. Heron gaapte een rij witte tanden bloot en rolde zich op haar rug. Het was nu een paar dagen geleden dat haar zoon zijn ogen had open gedaan. Voor nu waren ze nog kittenblauw, maar iets zei haar dat hij op zijn vader ging lijken. Niet dat ze dat erg vond, ze hadden immers niets voor niets een mooie uitgekozen. Er was eigenlijk geen enkele kitten die haar wit had overgekregen, waarschijnlijk was het niet dominant genoeg. Wel leek haar dochtertje een beetje op Ra. Haar gedachten over haar familie waren iets zachter geworden nu ze voor de kleine monstertjes moest zorgen, vroeger had ze niet eens willen denken dat haar zus op hen zou passen.

+ Waterkit eerst

Onderwerp: Re: The only man in life vr 6 jul 2018 - 18:38

THIS AIN’T A SCENE

IT’S A GOD DAMN ARMS RACE

Sinds de rode kitten zijn oogjes open had gedaan was hij non-stop actief geweest. Zeker nu hij eindelijk op zijn poten kon staan en af en toe op iedereens staart af sprong. Waterkit was een fel typje, soms hapte hij naar zijn siblings, soms naar andere kittens. Maar veel tandjes had hij nog niet, dus hij zou toch niemand echt pijn doen. Wel wou hij laten zien hoe stoer hij was. Hij was de enige kater van het nestje. Dus nam hij ook aan dat hij zijn familie moest beschermen. Want iemand zou het ook moeten doen. Zijn kittenblauwe oogjes keken op naar een andere kitten dat naar diens moeder ging en iets met ‘mama!’ zei. Hey, dat had hij ook al eens gehoord met een andere kitten, heetten alle queens, zo? Verward keek hij op naar zijn witte moeder voordat hij een stap dichterbij deed. Bijna viel hij over zijn kleine pootjes heen terwijl hij probeerde om de neus van zijn mama aan te raken, maar ook dat lukte niet echt.
Zijn blik gleed weer naar de kitten die ‘mama’ geroepen had. Waardoor de queen vervolgens moest spinnen. Hey, misschien was dat een compliment? Hij knipperde voor kort voordat hij weer terug naar de blauwe ogen van de poes aankeek en uiteindelijk zijn bekje opende. Voor de eerste keer zou hij iets duidelijks uitspreken, anders dan een klein piepje. Was dat dus zo hoe katten communiceerden?
“Ma- wa?”

we’ve gone way too fast for way too long

Onderwerp: Re: The only man in life vr 6 jul 2018 - 18:55

Liggend op haar rug vielen Herondulcets ogen op haar kleine katertje. Om eerlijk te zeggen de enige kater in haar leven. Zijn rode gezichtje deed haar smelten, net zoals zijn onhandig gekluns en zijn snelle ademhaling. Hij probeerde bij haar neusje te komen wat niet lukte. De witte moeder giechelde zachtjes. “Ma- wa?” Haar ogen werden groot van verbazing. Ze keek haar zoontje een paar tellen aan. Misschien iets te lang. Daarna brak haar gezicht open van blijdschap. Ze vouwde haar pootjes om zijn lichaampje heen en gooide hem in de lucht. "Goedzo Waterkit!", snorde ze gelukkig. Hij landde netjes in haar pootjes en ze liet hem zakken tot hij op haar borstkas stond. Daar drukte ze hem knuffelend tegen zich aan en gaf ze likjes over zijn kopje. Hij zei mawa, dat moest ze later aan Swallowflight vertellen want ze konden niet allebei mama genoemd worden. Mawa... het klonk nog wel stoer, en makkelijk uitspreekbaar.

Onderwerp: Re: The only man in life zo 8 jul 2018 - 10:29

THIS AIN’T A SCENE

IT’S A GOD DAMN ARMS RACE

Hij was eerst bezorgd om zijn mama’s reactie. Maar toen ze hem erbij optilde en hem blij, "Goedzo Waterkit!", riep, werd hij toch even meer zelfverzekerd. Hij keek op naar Herondulcet terwijl hij zich voor kort in haar vacht drukte. Hij moest daar om spinnen, maar het was meer zijn longen die moeite hadden dus veel spinnen kon hij ook niet. Waterkit begon weer rond te lopen, naar zijn zusjes toe en begon ze een voor een speels aan te vallen. “Mawa.” Zei hij nogmaals trots tegen hun. Hij bleef het woord steeds zeggen. Omdat dat het enige was wat hij kon zeggen. En zijn moeder had erg blij gereageerd dus hij moest wel iets goeds zeggen. Zijn blik gleed naar een andere kater dat net de nursery in kwam. Trots liep hij achter de warrior aan. “Mawa!” En zo zou hij waarschijnlijk de hele dag mee doorgaan.

we’ve gone way too fast for way too long

Onderwerp: Re: The only man in life