Holding on

Onderwerp: Holding on do 19 apr 2018 - 22:31

De reis was weer zwaar geweest voor vele katten. Voor haar viel het wel mee, afgezien van de klachten door het verkeerd liggen of door de harde ondergrond. Ze waren niet het beste en het meest luxe gewend, natuurlijk, maar sommige plekken waren erger dan dat zij gewend waren. Ze zou bijna medelijden krijgen met de BloodClan, maar dan was het weer het feit dat ze het verdienden omdat ze andere katten vermoorden als een prijs. Een kittypet doden om een volledige member te worden, als ze het goed had. Want dát was eerlijk. En dan nog de halsband dragen als een prijs. Ziek, dat was wat ze waren.

Maar goed, de reis. Ze hoopte eigenlijk dat ze er snel weer zouden zijn, ondanks dat ze niet echt wist wat ze konden aantreffen daar. Het was niet dat alles weer precies was zoals het hoorde te zijn, zoals ze het kenden. En daarbij had je nog het hele gedoe tussen sommige katten met verschillende banden.. Deze hele reis was meer een test van loyaliteit als je het zo bekeek. Maar goed dat ze uiteindelijk niet veel met katten uit andere clans had gedaan, toch weer een goed puntje van loyaliteit bewezen toch?

Ze gaf even een lik over haar poot, waarna ze met haar blauwe ogen haar eigen clan af scande naar een kat om mee om te gaan. Een logische keuze voor haar zou Smokegaze zijn, maar ze moest ook met andere katten omgaan. Haar ogen stopten bij Ravenfall, een jonge kater die blind was verklaard als kitten. Ze rechtte haar rug rustig, waarna ze naar de kater toe liep en automatisch glimlachte. ”Hey Ravenfall,” begroette ze de kater vriendelijk. ”Blij dat we weer terug gaan naar het oude territorium?” Het was natuurlijk wel een onderwerp waarover gesproken mocht worden, het was toch iets.

Ɓσ

&Ravenfall

Onderwerp: Re: Holding on wo 25 apr 2018 - 17:04

Ze waren er bijna maar als hij daar nou zo blij mee moest zijn wist hij niet. Het viel hem zwaar bij het idee om terug te keren naar de plek wat hem zulke nare herringeren gaf en dat niet alleen, hij zal voor altijd opgesloten worden wanneer de clans eenmaal weer terug waren. Niet meer veder komen dan de elders den om daar te wachten in een nest tot dat ouderdom of een of andere ziekte hem zou komen verlossen. Ravenfall slikte. De emoties die even naar boven kwamen krabbelen inslikkend. Zwakte en emotie was iets wat de jonge tom nooit liet zien en dat zou ook nóóit gebeuren. De tom zuchtte kort toen de groep tot stilstand kwam en er werd doorgegeven dat ze mochten rusten waarbij de elder de kans greep om even alleen ergens te gaan zitten al mocht hij er niet lang van baten want al snel hoorde hij pootstappen naar hem toe komen. Ravenfall kneep zijn bewolkte niksziende ogen samen en drukte de schelp die hij constant met zich meedroeg tussen zijn poten. De geur was afkomstig van Riverclan waardoor hij ietsjes minder een vijandige houding aannam maar nog steeds liet blijken dat hij niet zo vrolijk was. Maarja wanneer was hij dat nou wel. ”Hey Ravenfall. Blij dat we weer terug gaan naar het oude territorium?” Chillybreath sprak hem vriendelijk aan maar dat deed ze waarschijnlijk enkel puur uit beleefdheid en omdat hij een clangenoot was. De jonge tom drukte zijn oren in zijn nek en draaide half zijn brede kop weg nadat ze hem vroeg of hij blij was met de terugreis naar het oude gebied. "Nee." Snoof hij en drukte zijn wenkbrauwen nors samen.

Onderwerp: Re: Holding on wo 25 apr 2018 - 20:06

De kater keek chagrijnig, zoals meestal. Ze snapte het wel, echt, de kater was verminkt voor het leven en blind ook nog eens erbij. Ze kende hem, natuurlijk, maar echt spreken met de kater had ze nooit gedaan. Het was dat ze van haarzelf moest socialisen, anders was het er waarschijnlijk ook niet van gekomen. De kater was vele malen jonger dan dat ze zelf was, maar dat maakte haar niet zo ervaren als hem in bepaalde dingen. Je kon altijd dingen van elkaar leren. Misschien wel bepaalde dingen te weten komen die ze later kon gebruiken. De jonge kater drukte zijn oren in zijn nek na haar vraag, om vervolgens zijn brede, zwarte kop half weg te draaien.

Alleen door de lichaamstaal al kon ze concluderen wat het antwoord zou zijn en waar het gesprek waarschijnlijk heen zou gaan. Toch moest ze het proberen, right? Ze kon nu niet zomaar opgeven, dat zou er ook niet zo heel goed uit zien voor eventuele katten eromheen die aan het kijken waren. En dat was het laatste wat ze wilde natuurlijk. ”Nee.” Snoof de zwarte kater, terwijl hij zijn wenkbrauwen nors samen drukte. Ze vroeg zich af of de kater echt gewoon nors was, of gewoon nog in een soort ontkenning was.

”Hmm.. Ik gok dat het beter is dan een oorlog tussen alle clans, om een gebied te claimen.” probeerde ze met een zacht glimlachje, om er toch een beetje logica in te gooien. Logica was een van de weinige dingen waar katten het mee eens konden zijn, daarom kon ze het beter proberen, aangezien de kater niet echt een kater leek die leefde op de herinneringen, emotionele waarde van het oude territorium.

”Wie weet is het wel weer een nieuw begin, het water die al het oude heeft verwijderd en een nieuw begin voor ons heeft gemaakt.” wat poëtisch van haar, zeg. Het was echt vreselijk om te vertellen, maar wie weet vond hij daar wel wat in. Al verwachtte ze er niks van, als ze eerlijk was.

Ɓσ

Onderwerp: Re: Holding on do 26 apr 2018 - 13:25

Chillybreath begon over een oorlog tussen de vier clans om een gebied te claimen, iets wat hij niet helemaal begreep. Waarom konden ze in hun oude territorium wel met ze alle zitten maar in een nieuwe gebied niet. Als het ene land door vier stukken verdeeld kon worden zou dat ook kunnen met een ander stuk. Ravenfall wiebelde met gehavende oren. "Waarom kunnen we dan niet nestelen op een nieuwe gebied met de vier clans inplaats van meteen weer een oorlog of terug keren naar een oud verrot territorium met enkel nare dingen " Maakte hij duidelijk dat hij niet met haar woorden eens was. De elder keek de warrior niet aan. Nog steeds zijn belittekende gezicht nog steeds wegdraaiend van zijn clangenoot. ”Wie weet is het wel weer een nieuw begin, het water die al het oude heeft verwijderd en een nieuw begin voor ons heeft gemaakt.” Mauwde ze. Ravenfall moest zichzelf inhouden om niet sarcastische te lachen. Grote Starclan waarom leek het alsof elke keer wanneer er iemand naar hem toe kwam hem enkel kwam vertellen dat alles goed kwam en dat hij niet zo depri moest lopen doen. Misschien deed ze het onbewust en ving hij het zo op maar het irriteerde hem gewoon matteloos. De blinde elder richtte dan nu ook zijn witte niksziende ogen op de she-cat alsof hij dwars door haar ziel keek. "Als jij met deze gedachtens kan leven is dat heel fijn" Er was geen nieuw begin. Er was niks. Er was enkel verdriet en dood in het leven. Het was één grote lijdensweg totdat je uit eindelijk verlost werd door de dood maar blijkbaar, ondanks dat hij blind was, was hij de enige die de werkelijkheid kon zien.

Onderwerp: Re: Holding on za 5 mei 2018 - 13:09

Een nieuw gebied zou meer spanning opleveren, had ze al bedacht. De clans zouden waarschijnlijk niet tevreden zijn over de gebieden, jaloers op elkaar zoals vaker was voorgekomen in de geschiedenis van de Clans. Zoals toen zij, de RiverClan, de sunningrocks hadden overgenomen omdat de plek van hun hoort te zijn. Alleen in het nieuwe gebied zou het alleen maar erger zijn dan voordien, omdat hierbij juist meer ‘vrije’ territoria waren. Ongeclaimd. En de kans dat ze iets zouden vinden zoals het vorige territorium was miniem. Dus er zouden hoe dan ook problemen ontstaan als ze echt op zoek waren gegaan naar een nieuw territorium. ”Waarom kunnen we niet nestelen op een nieuwe gebied met de vier clans inplaats van meteen weer een oorlog of terug keren naar een oud verrot territorium met enkel nare dingen.” De zwarte kater was het dus niet helemaal eens met haar woorden, maar dat kon natuurlijk een beetje komen door de jongere leeftijd en de nare dingen die kater had meegemaakt in dit territorium. Dat zorgde er toch meestal wel voor dat je niet zo logisch meer na kon denken als normaal.

”Omdat iedereen een bepaald deel territorium wilt. Vergeet niet dat elke clan bepaalde dingen willen, die andere Clans misschien niet willen geven aan hen. Door de opgebouwde spanning van de reis en het nieuwe gebied, is het bijna alleen maar logisch dat er iets van een gevecht tot stand had kunnen komen.” sprak ze rustig tegen de jonge kater. Dat was hoe zij het zag dan, tenminste. Het was maar net hoe je er naar keek, toch? Ze snapte het ook wel, niet iedereen kon dezelfde visie hebben.

Zee poëtisch waren haar woorden wel geweest, dat moest ze zichzelf nageven. En misschien was het wel compleet gelogen, maar op dat moment maakte dat haar niks uit. Voor het eerst richtte de zwarte kater zijn glazige ogen op haar. De ogen die leken door haar ziel heen te kijken. Maar bang was ze daar niet voor, totaal niet. Ze wist toch wel dat de kater dat niet echt kon doen. En zelfs als hij dat kon doen? Dan had ze haar masker er te geperfectioneerd voor. ”Als jij met deze gedachte kan leven is dat heel fijn.” En dat kon ze ook zeker. Soms moesten katten zich gewoon over bepaalde feiten heen zetten, zoals de katten die hoop hadden dat de clans samen zouden blijven, wat totaal geen oplossing zou zijn geweest voor iedereen. Ze konden immers niet alle katten tevreden stellen met welke keuze dan ook right? ”Er is vast wel een manier waardoor het voor de meeste katten gaat werken.” sprak ze rustig tegen de kater. Met nadruk op meeste, omdat nooit iedere kat het oké zou gaan vinden. En daarmee ging ze er ook niet meteen van uit dat het goed zou komen voor de kater.

Ɓσ

Onderwerp: Re: Holding on