Haar poten waren ondertussen lichtelijk aan het slepen en ze staarde wat moe vooruit. Ze had niet verwacht dat ze nog terug zouden keren naar het clan gebied. Het was een beetje onwerkelijk, alsof het een sterk overdreven verhaal was wat een elder aan een kit zou vertellen. Maar het was niet nep. Ze waren hier echt, terug aan het keren. Haar gedachten gleden naar de tribe en de bergen. Het allemaal achter gelaten was tegelijkertijd ook moeilijk geweest. Uiteindelijk raak je immers toch ook bevriend met de katten. Het was gek hoe ze zo erg dezelfde gebruiken hadden, en toch zo anders.
Ze moest haar hersenspinsels onderbreken toen ze een abrupte noodstop moest maken om niet over een kleine kitten te struikelen. Icesong knipperde een paar keer verbaasd met haar ogen terwijl ze keek naar het kleine hoopje. “Uhm.. Waar is je moeder?” Vroeg ze, lichtelijk ongemakkelijk. Oh starclan, kittens. Straks ging het jammeren of krijsen. Help. Iemand? Alsjeblieft.