Set the world on fire

Onderwerp: Set the world on fire do 31 mei 2018 - 13:22

Haar staart zwiepte lichtjes heen en weer terwijl ze haar licht zandkleurige rode vacht probeerde te verstoppen in een doornstruik. Ze zag een klein vogeltje voorbij huppend, zoekend naar zaadjes. Lionkit richtte haar mintgroene op de vogel, proberend mee te sluipen door de struiken. Hoewel ze wist dat er een straf stond als een kitten onder de 6 moons uit het kamp gaat was ze hem toch stiekem weggelipt. Ze zal de volgende ceremonie leerling worden maar dat hield haar niet tegen. Ze wou van de wereld zien. Het kamp had haar al lang genoeg opgesloten. Lionkit liet haar nagels uit haar hulzen glijden en likte met haar roze tong haar lippen. De kitten kroop veder en toen op het beste moment sprong ze. Ze sloeg haar klauwen naar voren en sprong richting de vogel waarop ze joeg. Lionkit hapte en kreeg een staart vol veren in haar bek. Ze probeerde nog met haar nagels de vleugels te grijpen maar de vogel was sneller dan haar en verdween. Boos stond ze uit de modderige modderpoel waarin ze gesprongen was en spuugde kwaad de veren uit haar mond. "^#&@&÷*!"

tag+ Flameleap

Onderwerp: Re: Set the world on fire do 31 mei 2018 - 16:30

Some teams only want to play if they get to rig the game.
Shame.

Zijn staart was lichtjes geërgerd aan het zwiepen terwijl hij rond aan het zoeken was voor de kitten. Ze was niet in de nursery en dat betekende dus dat ze zich in de problemen kon hebben. En hij kon Lionkit niet verliezen. Dat zou hem kwijtmaken. Hem totaal overhoop gooien. Zij was de enige die hij nog over had van hem en Swiftclaw. Al was ze niet echt van hem. Ze hadden samen de zorg op de kattin genomen. En zij deelde zijn pijn. Ze miste haar ook.
Hij was eventueel het territorium in gedraafd. Als ze niet in het kamp was dan zou ze wel hier buiten moeten zijn. De groene ogen van de kater versmalden zich. Ugh, hij had wel betere dingen te doen dan naar een koppige kitten zoeken. Normaal was de rode kattin altijd degene geweest die haar een lesje wou leren. Flameleap was altijd de vader geweest die alles wel op ‘ja’ zei. Hij had nooit gedacht dat hij zelf voor kittens zou moeten zorgen. Helemaal alleen. Het liet hem aan zijn vader denken, toen zijn moeder zogenaamd ‘dood’ was. Maar zelf de poes leek te zijn die zich altijd wel met alles bemoeide. Hij moest minder gaan denken over dit soort dingen. Het maakte hem altijd zo gefrustreerd. Hij wou net een tak in tweeën breken toen hij opeens een bekende stem achter een paar struiken hoorde. Geen nette woorden. Maar het was niet dat hij dat als een schok zag. Zolang ze maar oké was.
De rode kater spong uit de struiken en veranderde gelijk de persona voor de jonge kattin. Een glimlach was op zijn gezicht te zien terwijl hij zijn best deed zijn lach in te houden toen hij haar prachtige zandgekleurde vacht onder de modder zag. ”Goed bezig.” Zei hij tussen wat gelach. Hij was allang al opgelucht dat ze ongedeerd was. Ze zou al snel Apprentice worden. Waarschijnlijk was dat ook waar al die verveling vandaan kwam.
Hij begon al de meeste modder van haar vacht weg te halen. “Je moet nog even wachten, leeuwin. Ik kan amper de kleur van je vacht nog herinneren.” Voegde hij grappend eraan toe. Alsof de oude Flameleap nog nooit weggegaan was

’Cause when you do you realize
it's the whole damn world that's bent

x