New divides {Northernfaith}

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Had ze hier ooit een gathering gehad? Icesong keek naar de vier grote eiken terwijl ze het heilige gebied van Starclan opliep. De volle maan die boven de bomen uitrees, de sterren die erom heen zouden moeten flonkeren. Nee, ze had nooit een gathering mogen bezoeken voordat ze moesten vluchten voor de natuur. Maar nu waren zoveel manen verstreken, ze was gegroeid, had haar volledige naam mogen ontvangen en had zoveel meer geleerd. Een bijkomend voordeel daarvan was dat ze nu ook, mits natuurlijk binnen de perken, gewoon mocht gaan en staan waar ze wilde. Na een succesvolle jacht hadden haar poten haar dan ook hierheen gedragen.

Icesong liep naar de eerste grote eik. Haar snorharen trilden uit nieuwsgierigheid. Ze waren gigantisch en gelukkig ook nog eens gebleven. Veel bomen waren geveld in het Thunderclan gebied. Wat had het voor de clans betekend als één van deze bomen gevallen was? De poes zette haar voorpoten tegen de stam aan, omhoog kijkend naar de kroon van de boom, zoveel vossenlengtes boven haar. Konden deze bomen überhaupt vallen? Ze had niet veel tijd om hierover na te denken. Een vage geur van Shadowclan kwam haar kant op gedreven. Het zou nog wel even duren waarschijnlijk tot de geuren weer volledig eigen zouden worden, na zo lang samen reizen. De oude geur van Shadowclan wekte ook niet meer zoveel angst op als dat het haar als apprentice bood. Alles was anders na de reis. Maar toch, ze was niet van plan om oude rivaliteiten te vergeten. Icesong liet zich weer op vier poten zakken en wendde zich tot de kant waar de geur vandaan kwam.

+ Eerste post voor Northernfaith

▼

Madame

Nadat ze klaar was met haar taken voor de dag besloot de bruine poes een stukje te gaan wandelen, haar hoofd even leeg maken. En misschien iemand tegen komen? Die kans zat er zeker in; vooral als ze naar de fourtrees zou gaan. En oh; kijk eens aan dat was precies waar haar poten haar na toe bracht. En ja hoor daar ze was niet alleen, ze was in de gezelschap van een thunderclanner. Eentje die zich naar haar toe wendde. Die had er wel zin in zo te zien, wat schattig. 'Greetings mademoiselle' sprak ze grijzend terwijl ze langs haar liep en haar staart tegen de vacht van de andere kattin liet glijden.

kort ;''')

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Ze had deze kat wel eens gezien op de reis, een naam was niet blijven hangen. Dit gedrag ook niet trouwens. Icesong's gezicht vertrok toen de kattin haar staart langs haar lichaam liet glijden. De driekleurige kattin deinsde ietwat terug en vernauwde haar goudkleurige ogen. Lichamelijk contact was niet helemaal haar ding om eerlijk te zijn. "Jij bent vriendelijk ondanks dat de grenzen weer in stand gebracht zijn," reageerde ze ietwat bits, haar tong even kort over haar borstkas raspend om haar bedaardheid weer iets terug te krijgen. Ondanks dat stond haar rugpels lichtjes overeind gepiekt. Ze wist niet wat het was, haar en ongemakkelijk makende katten tegenkomen.

{Ook kort :'D}

▼

Madame

Northern haalde haar schouders grijzend op toen ze de opmerking van de kattin hoorde. Echter had de wit-rode poes wel gelijk, wat er vroeger op de journey acceptabel was tussen twee katten van verschillende afkomst; was nu niet meer zo, helaas. Maar toch North had niet het gevoel dat ze een grens overstapte- ze solde enkel met de kattin. Al was ze zich zeker goed bewust dat een ander het anders kon interpreteren; daarom mocht niemand anders dat gezien hebben. Maar de poes was niet bang- ze wist zeker dat ze met zijn tweeën. 'Kill'em with kindess' glimlachte ze speels; terwijl ze met haar hoofd schudde 'Only kidding dear' sprak ze toen, en haalde diep adem. Haar gele ogen keken recht in die van andere kattin .'Besides; it would be against the rules to attack you right away would it not?' North kreeg even een koude gloed in haar ogen- eentje die net zo snel als ie' kwam weer verdween uit haar ogen. 'And so far as I know it it not against the rules to show a little kindess to other clancats'

Icesong schreef:: I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Icesong voelde zich nou niet bijster chill bij deze situatie. Wat was de propere manier om op dit moment met een andere clankat om te gaan? Alles bij het oude laten worden werkte vrij duidelijk nog niet helemaal. Tegenover haar stond bewijs stuk A immers. Kill 'm with kindness? Ten eerste, braak. Ten tweede ze wilde er haast haar pluizige staart om verwedden dat de kattin dat niet meende.

De koude gloed in de ogen van de kat tegenover haar ontging Icesong niet, wie behoedzaam haar oren platlegde en haar goudkleurige ogen vernauwde. Had ze het zich verbeeld? Met een knippering van haar ogen was het weer weg. De driekleurige kattin zwiept even kort met haar staart. "Sowieso lijkt bloed vergieten op Starclan's grond me een slecht idee." Haar toon was kil, een waarschuwing. "Maar wat moet je überhaupt?" Leek haar sowieso niet dat de Shadowclan warrior voor een goed gesprek haar kant op kwam

▼

Madame

Ergens was Northern wel beledigd dat de poes het nodig vond om haar te waarschuwen; ze zou het nooit in haar hoofd halen. Een ander vermoorden, zo was ze niet. Toch wilde ze niet de kat de indruk geven dat haar woorden effect op haar, dus deed ze net alsof ze het niet had gehoord. De drie kleurig poes vroeg vervolgens wat ze wilde; daar kon ze wel antwoord op geven. 'Is't it Obvious?' vroeg ze uiterst droog, de bruin/zwarte poes draaide haar kop een kwartslag en wendde haar ogen van die van de poes. Nu keek ze enkel voorzich uit. 'Just a just a conversation my dear' de poes zwaaide met haar staart en wees naar een boom. 'Seems a little bit more productive than staring at trees dont you think?'

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Icesong fronste wat beledigd bij de woorden van de grijs met witte kattin. Iets productiefs doen? Alsof het hele leven werk was. Wat wist die kikkervreter van wat Icesong de hele dag had uitgevoerd? Ze had al de hele ochtend gejaagd en was hier juist gekomen om wat te ontspannen en eens een keer rustig rond te kijken. En Icesong als gesprekspartner kiezen was misschien ook niet het meest strategische plan want koetjes en kalfjes waren nou niet iets waar zij in uitblonk. Maar goed, als de Shadowclanner er op stond. “Nou, spreek dan maar uit waar je het over wilt hebben,” reageerde Icesong, haar ogen vernauwend. Ze ging hier niet van harte lopen kletsen met een Shadowclan poes. Ze had ook om eerlijk te zijn bijzonder weinig te melden.

▼

Madame

Toen de poes met vernauwde ogen vroeg waar ze het over wilde hebben hoeve Northern niet lang na te denken. De poes greens en wendde haar gele ogen weer naar de wit rode poes;.'Wont you tell me you'r name first?' sprak ze toen grijzend, het was inderdaad niet heel netjes. Maar zij had zich ook niet voorgesteld; dus dat zou ze gelijk maar eens doen. 'Im Northernfaith' liet ze haar weten, 'But please, call me madame' de enige titel waar ze echt zichzelf bij voelde, echter moest ze het wel doen met 'warrior' totaal niet elegant als je het haar vroeg.

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Icesong vond het al heel lang helemaal niet erg dat ze deze poes nooit gezien had tijdens de reis. Wat een arrogantie. Madame? Alsjeblieft zeg. Icesong verwachtte enigszins dat haar gedachten wel redelijk van haar kop te lezen waren en liet eventjes een korte stilte vallen voordat ze reageerde. "Aangenaam, Northernfaith, Icesong is de naam," reageerde ze op een redelijk vlakke toon, waarna ze de stilte weer voort liet duren. Ga je nu weer weg? Het zou fijn zijn. Oh wat was ze toch weer bijster sociaal. Maar goed, het was ook een Shadowclanner met wie ze sprak.

▼

Madame

De kattin had gehoopt dat de wit rode poes nu wat vriendelijker tegen haar zou spreken, en dat ze inderdaad een gesprek konden voeren. Echter leek dat niet het geval; nadat de poes haar naam had gesproken viel er een stilte die, 'Icesong' express liet vallen. Waarna ze vroeg of ze weg ging, North was het gesnauw van de poes nu echt zat. Kreng dat ze er was, ook de laatste keer dat ze aardig zou zijn tegen een Thunderclanner, Icesong had het verpest. 'If it is such a trouble for you to just converse with me, then yes I do think it would be better if i'll leave' haar woorden verlieten haar lippen ijzig koud, ze deed moeite haar woede enkel bij woorden te houden. North liep langs de poes en sloeg wild met haar staart tegen haar aan; waarna ze haar nog een koude blik schonk. En toen verdween tussen de bosjes.

North is gone- al mag Ice haar nog achter na gaan ^^

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Strike. De kattin die haar rust verstoord had een ontzettend beledigde blik gekregen en Icesong kon nauwelijks een grijns van plezier onderdrukken. Ze hield haar kop echter stoïcijns, ze had geen zin in een klauw over haar neus heen. De koude toon deed haar ook vrij weinig om eerlijk te zijn. De kattin had haar verschrikkelijk op de zenuwen gewerkt en dat ze er nu vandoor ging om Icesong met haar eigen zaken achter te laten. "Vaarwel," reageerde Icesong, "leuk je ontmoet te hebben." Haar toon was luchtig terwijl ze haar staart om haar lichaam heen krulde en ze keek de donkere poes nog na, waarna ze haar blik weer op de eiken richtten. Tabee, ciao, auf wiedersehen!

▼