The world is never a field of roses (Briarlight)

Haar lichaam was nog moe, natuurlijk was haar lichaam op. Immers was de jonge Leader voor de rampen al geteisterd geweest door de vele kittens, nu geteisterd is een verkeerd woord. Ze had voor de rampen alle kittens in Windclan onder haar hoede gehad, behalve Leopardpaw. Hoe dan ook, het was flink wat werk geweest en de jonge kattin had haar poten vol gehad. Zeker omdat de andere twee Queens, of dood waren gegaan of met de zon waren vertrokken. Hoewel ze niet de energie had om daar pissig om te zijn en dat ook nooit was geweest, was het alles behalve makkelijk. Ze herinnerde zich het afscheid tussen Brindleleaf en Amberstorm nog maar al te goed en de probleem van Crowcall. De zwarte kattin had geweigerd haar broertjes van Thunderclan te laten scheiden door de grenzen. Oceanbreeze kon niets aan de Halfclanners doen, ze was de ouders van Crowcall niet geweest... Zuchtend schudde de jonge Leader haar kop terwijl ze haar weg vervolgde naar de Fourtrees. Daar waar het gevecht was geweest, een plek waar eenheid heerste. Ze was benieuwd of de andere Clans de plek al hadden bekeken. Om zeker te zijn dat Bloodclan weg was, als ze het zo bekeek dan had ze misschien beter een Warrior mee kunnen nemen... Oceanbreeze zuchtte nog een keer waarna ze haar kop hief. Hoorde ze nu een ander geluid? Ze bleef alert stilstaan waarna ze haar staartpuntje wat bewoog.Het was niet zo dat ze ernstig gewond was geraakt door haar gevecht met Shark, maar alsnog. Een bekende geur, die van Thunderclan kwam haar neus binnen, waardoor ze even glimlachte om haar eigen nervositeit. Haar stappen waren kalm en zelfverzekerd toen ze op de witte Thunderclanner af liep.

Would roses bloom?

Ze moest toegeven dat fourtrees nu geen memorabele plek meer voor haar was. Na het woeste gevecht met BloodClan zou ze dat niet makkelijk vergeten. Ze mocht StarClan dankbaar zijn dat ze niet al te veel katten verloren hebben. Zij had tijdens het gevecht een paar kittens onder haar hoede genomen, maar dat had een BloodClanner niet tegengehouden. De witte kattin had nog steeds een flinke kras op haar wang gekregen. Het was gelukkig niet al te diep, maar ze verwachtte dat het een litteken zou worden zodra het volledig geheeld was.
Haar plan was om ergens wat prooi te vangen. Voor degenen die het niet konden. Maar blijkbaar kwam ze aan bij Fourtrees. Veel excuus had niet behalve dat ze nieuwsgierig was of de BloodClankatten voor echt weg waren. Het was ondertussen Newleaf. Prooi was eindelijk terug aan het keren.
Ze spitste haar oren toen ze voetstappen hoorde en keerde haar hoofd naar een grijzige kattin met blauwe ogen. Ze herkende haar gelijk als Oceanbreeze, de leader van WindClan. Al had ze nog geen kans gehad om de maansteen te bezoeken en haar leidersnaam te ontvangen. Briar schatte dat ze het wel snel zou gaan doen, zodra de Clans hun plek weer gevonden hadden. ThunderClan was immers ook bezig om de wanden van het kamp weer te versterken.
“Goedemiddag, Ocean...star? Oceanbreeze.” Corrigeerde ze zichzelf snel. Een korte lach volgde, in hoop dat de andere poes het niet gemeen opvatte. Door al dat nadenken over wat er laatst gebeurd was had ze zelf niet nagedacht over hoe ze de WindClanner zou moeten noemen.

De witte kattin spitste haar oren bij het horen van de Windclanner, hoewel ze natuurlijk wel prima kon sluipen, was het nu geen tijd om anderen te laten schrikken. Al hoewel, als het Tallshadow was geweest had ze het waarschijnlijk toch wel gedaan. Die kater vroeg er om, Oceanbreeze en de Shadowclan Leader hadden een lang verleden, ze kende hem al toen ze nog maar net Apprentice was. Haar blauwe ogen zochten de goudkleurige op van de witte kattin terwijl ze haar begroette met een vriendelijk knikje. Hoewel ze van Thunderclan het minste wist over alle Clans, was ze nog steeds vriendelijk. Elke Clan was beter dan de Bloodclan en hoewel de geur van de nep-Clanners er nog steeds hing, was ze blij het bekende gebied te kunnen betreden. Voorlopig zouden ze hopelijk veilig zijn van die monsters. "Goedemiddag. Ocean...star? Oceanbreeze." Mauwde de nog onbekende Thunderclanner. Het was altijd wel even wennen dat elke kat haar naam wel kende. Dat kwam wel met een hoge rang. Een korte lach volgde, waarop de jonge Leader zacht grinnikte. Het was toch wel oprecht komisch dat de meeste katten geen raad wisten met haar naam. "Ik luister naar beide namen," Mauwde ze droogjes waarna ze haar kop even vragend schuin hield. "Hoe is het met Thunderclan?" Vroeg ze duidelijk geïnteresseerd, immers hadden ze lang genoeg samen moeten werken om elkaar het beste te kunnen wensen, haar Clan stond met stipt op een, maar dat betekende niet dat ze de andere Clans niet het beste wenste. Daarbij waren enkele kittens in de Thunderclan familie van Crowcall, wat haar toch wel wat nieuwsgieriger maakte.