Hopeless romantic [closed]

De grote grof gebouwde Windclan warrior had de grens overtreden en dwaalde nu ergens rond in een onbekend terrein van de rogues. Ze werd altijd geroepen naar het vrije gebied met geen regels en gedoe maar ze kon niet weg. Ze bleef altijd hangen in de warriors leven al was ze dat allang niet meer. Er stonden te veel zondes op haar naam om überhaupt nog genade te krijgen van Starclan. Ze was de duivel hem zelf. Nooit meer zal ze nog een nornaal leven leidden. Die tijd had ze gehad en was als zand tussen haar vingers doorgeglipt. Maarja als je het zo bekeek was een gelukkig leven toch niet voor haar weggelegd maar dat maakte haar niet veel uit. Ze paste sowieso niet in het zogenaamde huisje boompje beestje dus dit was beter voor haar: Alleen en wachtend op het goeie moment om voor altijd iedereen beugend voor haar poten te krijgen. Dark forest zal haar rustplek zijn als ze ooit zal sterven maar om daar nu heen te gaan was de grote she-cat niet van plan. Ze had nog te veel te doen om nu te sterven. Lethalglance keek rond. Haar dikke vacht was netjes en glom in de zachte ondergaande zon. Ze was een erg aantrekkelijke kattin maar door haar dode blik in haar ogen waren katten altijd te bang om echt naar haar te kijken. Snapte ze wel tho, ze was angstaanjagend maar van binnen ook echt een lieverd als ze van iemand hield. Maar houden van dat deed ze tegenwoordig niet meer.

- alleen Northenfaith!

Haar poten hadden haar veder gebracht dan ze had gedacht, het gebied hier was voor haar nog onbekend maar het zag er mooi uit. Ze zal zeker dus dan een keer terugkeren om het te onderzoeken, wie weet dat er nog interessante dingen hier te vinden was. Iets wat ook haar aandacht trok en zeker interessant was was de Shadowclan geur die met de wind mee woei. Vragend keek ze op. Ze had nog nooit een clankat tegen gekomen op rogue gebied enkel bij de grenzen. Lethalglance fronsde en liet haar koude blik over het gebied glijden en ja hoor daar zag ze in de verte een vacht verschijnen. De geur van Shadowclan versterkte en het gestalte die ze in de horizonlijn zag vergroote. De grote Windclan kattin lukte haar lippen af. Vanaf deze afstand kon ze het niet goed zeggen maar de poes die haar kant opkwam zag er niet slecht uit. Lethalglance wiebelde met haar gescheurde oor en stapte met krachtige stappen op de ander af. Het begon donker te worden maar ze had wel zin in wat avontuur, eens zien als de Shadowclannertje daar ook in had.

Eenmaal bij de ander aangekomen leek de she-cat voor haar geen vijandige houding aan te nemen maar eerder angstig voor haar te zijn. Lethalglance greens. Ze was gewend dat katten bang voor haar waren en het bleef altijd leuk om ze zien hoe erg ze deden alsof ze het helemaal niet waren. Haar verschillend gekleurde ogen die kill voor zich uitkeken gleden langzaam over de Shadowclanner heen, ze was inderdaad niet slecht. Zelfs heel aantrekkelijk. De grote warrior zwiepte nog is met haar staart en begon langzaam om de Shadowclanner te lopen. "Don't be afraid sweety" Mauwde ze met een zoete stem toen ze weer vlakbij haar stond. "Don't be shy and tell me your name, I won't bite" Ze hield haar wenkbrauw een stukje omhoog en keek de ander met een charmante snoet aan. "Unless you like that~" 

De zwart witte poes vroeg als ze altijd zo recht door zee was en Lethalglance knikte daar langzaam op. Ze merkte meteen dat de ander niet zo zin had in het spelletje wat ze speelde maar ja ze was Lethalglance niet als ze het niet probeerde. Dat hele gedoe van buiten de clan mag je geen vrienden en liefde ect hebben hield ze toch niet aan en ze was ook niet op zoek naar één of andere serieuze relatie enkel naar een leuke avond. De zon begon onder de horizon te kruipen en verhulde de lucht met een donkere hemel. Sterren begonnen te schitteren en verlichte haar ijzige ogen die gericht waren op de Shadowclanner. "Always my dear, Ik ben altijd recht door zee" Ze zwiepte met haar staart toen een wind door haar dikke vacht blies en haar littekens op haar lichaam getekend waren tevoorschijn liet komen. De kruis op haar borstkas precies over haar hart viel het meeste op samen met de kras die over haar oog en neus liep. "Ik bedoel, het is de land zonder regels hier, wees niet zo saai en doe eens gek" Mauwde ze voor ze haar kop lichtjes liet zakken om een soort buiging te maken voor de knappe kattin. "Mijn naam is Lethalglance als je dat nog niet wist, hoe mag ik jou noemen mon chéri?"

Note: Vertaling Mon chéri: mijn liefste

De woorden van de poes volgen langs haar heen, enkel de bewegingen van de poes hield ze in de gaten. Northern voelde een rilling en een steek van angst door haar lichaam gaan toen ze de dankzij de wind (en een beetje hulp van de poes zelf) een lelijke litteken   tevoorschijn kwam. Een kras precies op de plek waar haar hart was, even overwoog ze te vragen waar ze die vandaan had. Maar ze besloot het toch maar niet te doen, het zou vast geen mooi verhaal zijn. De grotere kattin begon weer met te praten; maar weer luisterede Northern maar half. Tot ze haar laatste woorden sprak. 'mon chéri' Wild keek ze de poes recht in haar tweekleurige ogen aan. 'Wil je die taal nooit meer gebruiken?' spuugde kwaad.