This is our territory now. [FINAL ASSESMENT]

Shark stond die ochtend op met een vreemd gevoel in zijn maag. Het gevoel dat hij iets spannends ging doen, ook al had hij nog geen idee wat. Het duurde een paar minuten voordat hij zich besefte wat hij ook alweer ging doen. Hij ging zijn dochter meenemen op haar final assesment. En hoewel hij zijn gezicht zo emotieloos mogelijk hield, voelde hij toch een bepaalde opwinding vanbinnen. Het was de eerste keer dat hij een final assesment van zijn eigen kittens mocht begeleiden. Deze taak had hij overgenomen van Fortuna omdat zij het niet kon doen en omdat Shark het hoogdringend tijd vond worden dat Shallow eindelijk haar verleden achter zich zou laten en een volledige member van de Elite zou worden. Hij zou tonen aan de Elite dat zijn dochter ook een gevaarlijke Elite cat kon worden als ze dit wilde. Shallow was tot nu toe te zachtaardig geweest naar zijn goesting; hopelijk zou een hard lesje binnen de Elite haar leren dat ze ook hardhandig kon zijn. Hopelijk zou deze final assesment haar aanscherpen en haar de dochter maken waar hij trots op kon zijn. Hij wist dat Claw haar harder zou aanpakken als ze niet zou veranderen op korte termijn en hij wist niet of hij dat kon pikken. Om vervelende omstandigheden met zijn beste vriend te voorkomen, had hij het heft in eigen poten genomen en haar de avond voordien verteld dat hij haar mee zou nemen op een uitje naar het park. Hij had haar niet verteld wat ze gingen doen, want hij dacht dat ze zich dan terug zou trekken. Hij zou haar dwingen tot deze situatie als het moest, maar die halsband zou ze krijgen. Vandaag zou ze een moord plegen en hij wilde er persoonlijk bij zijn om haar erbij te begeleiden en haar karakter te zien veranderen. Maar zou het ook werken? Shark schudde de gedachten van zich af en liep naar het nest waar zijn dochter verbleef. “Shallow, meekomen,” sprak zijn zware stem en niet veel later had de robuuste tabby tom zich omgedraaid om richting de plek te lopen waar hij haar final assesment zou afnemen. Normaal gezien deden ze dit in de buurt van de tuinen van de Twolegs om angst te creëren onder de kittypets, maar sinds kort had de Elite een nieuwe omgeving geclaimd en er waren kittypets die dachten dat dit niet zo was. Een moord op deze plek zou ideaal zijn; de vondst van een opengescheurd kattenlijf zou de kittypets zeker twee keer na doen denken voordat ze zich nog in het territory van de Elite zouden vertonen. Het deed Shark goed dat ze steeds meer territory bij zouden krijgen. Het zou hem nog meer goed doen als hij zijn dochter vandaag iemand in koele bloede zag vermoorden. Toen ze op de plek waren aangekomen, draaide hij zich om naar zijn dochter en keek haar strak aan met zijn groengelige ogen. “Je gaat vandaag hier je final assesment doen,” sprak hij. “Je weet wat er van je verwacht wordt, je kent de technieken die je zijn aangeleerd. Het enige wat ik vandaag van je wil zien, is dat je koelbloedig handelt zonder te aarzelen en dat je bewijst dat je in de Elite thuishoort, dat je je vader trots kunt maken.” Hij knikte naar de open plek waar hij vanaf hier al een kittypet kon ruiken. “Kies je tegenstander zorgvuldig uit en belaag hem zoals een Elite cat dat zou doen. Ik wil dat ik trots op je kan zijn, Shallow, dus geef me ook die kans.” Hij knikte naar de open plek. “Ga.”

+ Alleen voor Shallow
++ Shallow's mentor is Fortuna, maar door omstandigheden zal haar final assesment door Shark afgenomen worden. Speelsters van Shark en Shallow zijn dit samen overeengekomen.

Dit was de dag dat de kattin op gewacht had. Het was een dag dat ze niet van wist of ze er juist blij hoorde te zijn, of bezorgd. Ze had heus wel gehoord over de final assessment, en wat ze van haar zouden verwachten. Maar voor Shallow was het duidelijk dat ze daar niet in staat was. Dat was via meters afstand duidelijk op te merken. Ze was te klein om een kat überhaupt aan te kunnen, en ze was duidelijk niet het type om iemand meedogenloos neer te halen. Hel, het was als Young One al moeilijk genoeg geweest om het verschil te zien tussen overleven en doden. Ze kon nu wel prooi doden, omdat ze moest eten, natuurlijk. Maar een kat doden voor maar een halsband? Kon ze het de kat gewoon niet vragen? Of het van diegene afpakken? Moest er echt een onschuldig ziel daaraan dood? En voor wat? Om diens tanden als trofee te gebruiken? Ze had de Elite altijd ingewikkeld gevonden. Toen ze klein was het ze ook geen idee wat het inhield. Ze had Chawl gewoon blindelings gevolgd omdat ze vond dat ze daar wel bij kom horen. Omdat ze haar kans kon pakken om niet meer eenzaam te voelen. En nu ze erover nadacht, misschien was het beter geweest als ze Rogue bleef. Haar eigen gang gaan. Maar dan had ze haar vader niet kunnen vinden, haar enige familielid, als je het zo bekeek.

“Shallow, meekomen,” sprak de grijze kater. Shallow keek op bij de stem van Shark en stond langzaam op van haar rustplekje om hem vervolgens te volgen naar het park. Ze had haar ogen gericht op de grond, maar al snel keek ze op naar de kater waar ze altijd op vertrouwen had. Ze keek naar de tanden op zijn halsband, hij had zeker ook veel katten vermoord om een titel te ontvangen.
“Je gaat vandaag hier je final assesment doen. Je weet wat er van je verwacht wordt, je kent de technieken die je zijn aangeleerd. Het enige wat ik vandaag van je wil zien, is dat je koelbloedig handelt zonder te aarzelen en dat je bewijst dat je in de Elite thuishoort, dat je je vader trots kunt maken.” sprak hij als volgt. De kleine poes kon alleen maar knikken. Dit was waar ze op gehoopt had. Dat ze haar vader kon bewijzen dat ze zijn vlees en bloed was. Dat ze hem niet zou willen teleurstellen. Maar nooit had ze verwacht dat zo de enige manier was. Ze kon nu niet terugtrekken. En ze voelde het in haar botten, dat het vandaag compleet mis zou gaan.

Ze zwiepte haar staart zachtjes, lichtjes verlegen terwijl ze om zich heen keek naar een kat met een halsband. Of een hond. Ze hoopte maar dat het een kleine hond was, dan. Daar voelde ze zich minder erg als een kat vermoorden. Want een hond sprak haar taal niet. En ze had die beesten weleens gezien, ze waren dommer dan ze verwacht had. Als het echt moest, dan zou het maar een kleine hond zijn.

“Kies je tegenstander zorgvuldig uit en belaag hem zoals een Elite cat dat zou doen. Ik wil dat ik trots op je kan zijn, Shallow, dus geef me ook die kans. Ga.” Zei hij vervolgens. Waarna hij naar de open plek knikte. Maar de geur van kittypet was duidelijk te merken. Dus, voordat ze iets wou zeggen, liep ze de andere kant op. Haar passen versnelden. Ze kon het ruiken. Een hond. Haar poten versnelden terwijl ze naar op houten twoleg plank sprong en gelijk oog in oog stond met een kleine, kortharige hond die behoorlijk trilde. Het had een gele halsband om zich heen, en met een zwiepende staart keek ze het beest recht in de ogen aan. Gelijk ging het naar haar toe rennen, luid keffend. De grijze poes zat op het plankje, waardoor de hond er niet bij kon. Ze was op het punt om met haar klauwen te slaan, totdat een Twoleg opeens naar haar toe liep om haar kopje te aaien. Shallow boog haar rug and drukte haar kopje tegen de hand aan. Ah, dat voelde lekker.

Nee, ze moest zich concentreren. Gelijk spring de grijze poes weg van de Twoleg. En de kleine hond rende meteen achter haar aan. Nu dat ze het beest weg van zijn eigenaar heeft gelokt. Kon haar vader gelijk toekijken hoe ze het dier neerhaalde.
Ze drukte zijn kop tegen de grond aan zodat het niet kon bewegen. Het begon gelijk te piepen in angst. Waardoor ze voor even verzachte. Dat zag de hond duidelijk en wurmde zich los van haar. Het blafte luid en sprong weer op haar af. Dit was geen spelletje meer, dat zag de hond duidelijk.

Plots knapte er iets in haar, het was geen softe gedrag meer voor de kattin. Toen ze de geelgroene ogen van haar vader opmerkte, wist ze uiteindelijk haar eigen zelf stil te krijgen. En sprong ze tegen het beest aan. Waardoor het weer op zijn rug viel. Ze drukte haar poot tegen diens borst aan. En beet meedogenloos in de nek. Met een luide piep begon het beest weer heen en weer te bewegen. Maar het leek alsof haar kaak op slot zat. Ze bleef maar niet loslaten. Tot de beweging onder haar plots gestopt was. Langzaam deed ze een stap naar achteren. Haar oren plat in haar nek. Ze had iets vermoord. Een onschuldig dier. Nu pas kwam het tot haar binnen. Zij was het niet wie het vermoord had, toch? Ze had zich compleet in de strijd verloren. Dit was het. Dit was BloodClan.