Somewhere, beyond the sea

Het leven was niet makkelijk. Tall probeerde het nu al een tijdje uit en de kater was erachter gekomen dat zodra je probleem nummer eerste opgelost had, een tweede zich zou aandienen. Op dat punt zat je nog vol goede moed, het oplossen van nummer één was immers gelukt, waarom zou nummer twee niet opgelost kunnen worden? Maar op een gegeven moment kwam je erachter dat de problemen bleven komen, lastiger werden, je onderuit wilden halen. Het leven was niet bedoeld om te slagen, het was een serie van oplossingen, en alleen de beste katten konden dat met een grijns op hun gezicht. Gelukkig voor Tall was hij geboren met een grijns op zijn gezicht.

+ Crowcall 1st

Die grijns op zijn gezicht werd breder toen hij een van zijn favoriete katten aan zag komen lopen, en vrolijk sprong hij op, om zijn hoofd schuin te houden bij haar vraag. "Ehm.." Mauwde hij, diep nadenkend, en keek toen ietwat ondeugend weer haar kant op, "Ik heb eerlijk altijd 'Clanredder' wel een gave naam gevonden," Waarbij hij knikte en zijn voorpoten op een iets hogere steen zette om dramatisch om zich heen te kunnen kijken. "Wat denk je? Het past volgens mij wel," Hij was immers een nieuwe clanleider. Geen nieuw bloed, sterker nog, hij was de zoon van een leader, en de apprentice van diens opvolger, erg elitairder dan Tall kreeg je ze niet, maar aan de andere kant had hij zijn eerste gathering al genoeg drama veroorzaakt om een tijd mee vooruit te gaan, en zou hij met Crow aan zijn zij de wereld kunnen veranderen. Aan zijn zij als vriendin natuurlijk.

Zijn onderdanen mochten hem wel iets dankbaarder zijn, hij was ten slotte clanredder. Maar Crow wilde er niets van weten, en vertelde de kater in plaats daarvan met een grijns dat ze hem nog eerder opgeblazen kikker zou noemen. Waarbij hij haar hoogstbeledigd aankeek en toen dramatisch zich van de steen liet vallen, doorrolde, en met een haarflip tegenover haar kwam te staan. Daarna stelde ze haar vraag specifieker, waarop in antwoord Tall gewoon zijn schouders optrok. "Ik luister naar alles wat met Tall begint," Mauwde hij glimlachend, ook hopend dat dat hun relatie normaal zou houden. "En trouwens ook alles wat ergens ander mee begint," Mauwde hij er nog nadenkend aan toe.

De poes reageerde meteen zo dat hij zijn ogen even wantrouwend vernauwde, en zodra hij hoorde wat haar optie was schoot de kater in de lach. Hij had moeten weten dat je bij deze poes moest oppassen voor bijdehante antwoorden, dat maakte haar een perfecte gesprekspartner. Hij zou Tall echter niet zijn als hij hier niet serieus op in ging. Vandaar dat hij een kikkerhouding aannam, een paar keer heen en weer hopte, en toen grinnikend omkeek. "Past ergens wel," Antwoordde hij uiteindelijk. En vervolgde daarna nadenkend, "Dan zou ik uiteindelijk Dramaticstar heten," En grinnikte weer, maar nu wat serieuzer. "Dat zou Everstar vast toepasselijk vinden," Hij kon zich niet voorstellen dat die leidster ook maar iets in hem zag.

De ander leek een tijdje geamuseerd door het idee, maar keek toen plots wat minder vrolijk. Hierdoor hield de kater op met gek doen en hield zijn kop schuin, vragend naar de poes kijkende. Als ze het wilde delen was hij hier, maar als ze het niet wilde delen.. Ja dan was hij hier alsnog, maar het punt was vast duidelijk. Maar uiteindelijk ging de poes verder alsof er niets veranderd was, en glimlachte ze weer, waarna ook Tall het van zich af zette en voor later bewaarde. Butterstar zou er trouwens inderdaad interessant op reageren. "Ik weet niet of die me ooit serieus zou nemen," Mauwde hij naar waarheid terug, en grinnikte. Niet dat de leidster dat nu wel deed, maar who knew, het kon misschien wel nóg erger. "Silverstar is vast een coole dude, die zou er alleen aan het begin misschien geen grap in zien maar er serieus over zijn," Hij ging even staan als de oude, wijze kater en imiteerde zijn stem. "Dramaticstar zeg je? Aangenaam kennis te maken, Silverstar," Want hoewel hij vast humor had, zou die vast ook politiek correct doen.

De poes leek de humor van zijn imitatie in te zien, en voor de grinnik die ze uitte deed hij het. Best sneu eigenlijk, dat hij van dat soort dingen energie kreeg. Hij, de leider van Shadowclan, die imitaties van andere leiders deed om zijn vrienden te doen laten lachen. Ze waren tot de studentenvereniging onder de clans gekomen. Tall kon niet zeggen of het hem beviel of niet, maar tot nu toe liep het nog en dat was al een onverwacht pluspunt. Met zoveel hobbels in de weg, katten links en rechts die hem niet echt mochten, was het voor hem niet vanzelfsprekend geweest. Vanwege die vele katten die boos op hem waren keek hij ook even onzeker naar Crow toen die het over een boze riverclanner had. Daar waren er nogal wat van. "Welke precies?" Vroeg hij om duidelijkheid, en glimlachte hierbij verontschuldigend, het was ook een lastige situatie.

De ander leek even verbaasd over zijn antwoord, wat de kater een beetje beschaamd deed kijken, hij was niet per se geliefd in die clan nee. In eigen clan trouwens ook niet. Het was nog af te vragen of er überhaupt iémand was die hem als leader echt mocht. Tolereren? Zeker, echt willen? Dat was de vraag. Niet een waar hij Crow nu mee zou opzadelen, maar wel een waar Tall voor zichzelf vaak over nadacht. Uiteindelijk specificeerde de poes echter wie ze bedoelde, en meteen verscheen er een diepe frons op zijn gezicht die zijn problemen met dat voorval in boekdelen deelde. "Hij," Mauwde hij, met venijn in zijn stem. "Die kater jat kittens van Shadowclan en bezoedeld de doden terwijl hij het doet," Het zat hem nog steeds erg dwars, zoveel was duidelijk.

De ander wilde graag weten wat er gebeurt was, en dat viel op zich ook wel te begrijpen. Zowel Tall als Outrage vertelden ongeveer hetzelfde verhaal, maar met een andere vijand. Vandaar dat hij zou proberen zo onbevooroordeeld mogelijk de gang van zaken te vertellen. Met een zucht ging hij zitten. "Ik was aan het lopen, zag een groepje staan, Ivywing en Outrage, en Softkit," Hij was weer boos gaan kijken, en deed nu zijn best zijn gezicht in de plooi te houden. Het was niet alsof Crow hier iets aan kon doen. "Ze leken het niet eens te zijn over iets, dus ik liep erheen, probeerde het te sussen, maar toen kwam Outrage met het verhaal dat hij 'zijn dochter' wilde claimen, en of iemand eigenlijk wel wist wie de vader was van de kittens van Winddancer," Hij keek hierbij even naar de grond. "En nu weet ik vooral niet wat ik moet denken want Winddancer is dood, dus die kan zich niet verdedigen tegen dit soort accusaties, maar aan de andere kant zie ik niet in waarom de kater dit zou verzinnen," Misschien had Crow een slimme ingeving? Want Tall zat er nog steeds mee.

De poes leek veel na te denken, en Tall betrapte zichzelf erop dat hij haar een beetje verloren aankeek. Al dit gedoe was niet waar hij zin in had, de clan leiden en zorgen dat die niet ten onder ging? Klonk als te doen, maar beslissen waar kittens heen moesten en dealen met vaders die blijkbaar regels overtraden en zeiden dat een paar van zijn beste vrienden dat ook deden? Hij wist het niet. Uiteindelijk formuleerde de poes een vorm van antwoord, en luisterde Tall. Ze was misschien wel zijn meest gewaardeerde raadgever, en kwam niet eens uit Shadowclan, wat zei dat over hem? Toch had hij er geen spijt van, want ook nu had de poes een goed punt, en kon hij niet anders dan zuchten. "Je hebt natuurlijk wel gelijk," Mauwde hij, "Tegen de kittens was hij een wereld van verschil, lief, aardig, en waanzinnig beschermend," Hij fronste even, "Ik kan er gewoon niet bij dat Wind zoiets zou doen?" Hij was er echt een beetje door van zijn stuk, eigenlijk meer nog omdat hij het niet wist, en er dus niet had kunnen zijn voor zijn vriendin.

De poes leek eerst wat verbaasd te zijn over zijn schets van Outrage, maar toen iets gevonden te hebben in haar hoofd waar het mee rijmde en dus vond ze er vrede mee. Dat betekende natuurlijk niet dat de kater niet iets anders doms had gezegd, want nog voor hij de zin goed en wel uitgesproken had, stelde Crow scherp een vraag. Dit deed de kater even stilvallen en haar verbaasd aankijken. Langzaam kwam haar vraag zijn hoofd binnen, en meteen keek hij haar aan alsof ze gek was en sloeg het weg met zijn poot. "Nee dat niet," Mauwde hij, frustratie in zijn stem klinkende, en een beetje wanhoop. "Maar dat worden zonder mij iets te vertellen, kittens te krijgen zonder.. naja, overleg," Hij keek even stuurs voor zich uit, in het niets. En toen naar de grond. "Hoe had ik haar op deze manier nou weer kunnen helpen?" Hij was er echt een beetje van overstuur, het knaagde fiks aan hem sinds het gesprek. Snel keek hij echter weer op naar Crow, met een grinnikende blik. "Ik ben wel de laatste die mag judgen over buitenclanse relaties," Nog nooit iets romantisch gehad, maar sommige hingen er dicht tegenaan.