A new friend? (Dovepaw online)

(Na de cremonie)- Nu was hij Apprentice en zal hij leren om een warrior te worden, een echte. Palominopaw strekte zich uit, na de Cremonie was hij een dutje gaan doen, om nog wat bij te slapen. Maar nu was hij weer wakker, intussen was het middag, de heldere zon scheen hoog aan de hemel. Het was behoorlijk lekker weer voor Valblad. Palominopaw was eerst wat verdwaasd, wat deed hij hier? Opeens wist hij het weer, hij was Apprentice en Bluepelt was zijn Mentor. Palominopaw was meteen wakker, wat zal hij nu doen? Taken voor brengen, misschien mocht hij wel de elders mos brengen. Ja, het klonk wat bizar, aangezien iedereen dat het stomste klusje vond, maar Palominopaw wist dat hij misschien een verhaal zal terug krijgen. Daar was hij gek op. Palominopaw besloot om naar Duststar te gaan, om te vragen of het mocht. Maar nu even iets anders, namelijk de wereld uit de ogen van een Apprentice zien. En daar voor was het prima weer, hij zal zodadelijk ook meteen Birdkit(?) een bezoekje brengen. Palominopaw stond op en ging naar buiten, hij keek vol trots het kamp rond, nu kwam hij niet meer uit de nursey. Echter was er iets vervelends gebeurd, gisteren, zijn zusje was verdwenen, weggelopen. Niemand wist waarom, maar ze kwam niet meer terug. Palominopaw was er vlug overheen, hij ontmoette haar vast nog wel eens. Palominopaw draaide zich om, om te kijken of er nog meer wakker waren en... Kaboem! Hij botste tegen een andere op, gelukkig bleef hij staan. Versuft schudde hij met zijn kopje en keek naar voren, waar een zwart/witte poes stond van ongeveer de zelfde leeftijd. Palominopaw had haar gezien bij de Cremonie, ze heette Dovepaw. ''Gaat het?'' vroeg hij aan haar, ''Hoi Dovepaw'' Opeens had Palominopaw een vreemd gevoel in zijn buik, dat je krijgt als je keihard in de achtbaan gaat, maar dan nog vreemder, het voelde ergens wel fijn. Maar het was vlug verdwenen. Palominopaw keek naar Dovepaw.

Vredig lag een jong zwartwit poesje te slapen, haar flanken rezen en daalden in een heel rustig tempo. Met een plotse beweging schoot haar kop omhoog en slaperig keek ze om zich heen. Langzaam rekte ze zich uit en keek weer rond. Hier was verder toch niks te doen. Stilletjes liep ze naar buiten, nog steeds half-slapend. Ze had altijd was meet tijd nodig om wakker te worden,waarom wist ze niet maar het was vaak wel duidelijk. Als ze net wakker was kon ze behoorlijk suffig reageren. Net toen ze buiten de apprentice den stond liep iemand tegen haar aan. In haar suffige bui viel ze gemakkelijk om en bleef even liggen. Pas toen keek ze op naar een witte kater. ''Gaat het?'' vroeg hij aan haar, ''Hoi Dovepaw'' . Dovepaw keek even in zijn groene ogen en gaapte uitgebreid. ''Ook goeiemorgen Palominopaw,'' zei ze op een zeer droge toon en hees zichzelf weer overeind. ''Was dat een poging om mij wakker te krijgen?'' Vroeg ze weer gapen en grijnsde toen even. Ze kon wel tegen een grapje, en ze vond het wel leuk om anderen te pesten. Maar toch bleef ze altijd de lieve en zorgzame dame.

Dovepaw hees zich weer overeind en gaapte uitgebreid, ze was blijkbaar nog moe, ''Ook goeiemorgen Palominopaw,''zei ze droog en Palominopaw deed zijn oren wat naar achteren, ''Was dat een poging om mij wakker te krijgen?'' dat was beter, de poes glimlachte en Palominopaw glimlachte terug, ''Ja zeker mevrouw, ik dacht wat een prachtig weertje vandaag, daar van moet u toch ook mee genieten'' hij maakte een nette buiging, ''Hé, ik heb een idee! Laat we zingen!'' Palominopaw lachte even hardop en voor dat Dovepaw iets kon zeggen, maakte hij weer een buiging en begon.
Vertel me eens.
Welke dag is het vandaag?
Ik ben met geen enkele oneens.
Want is mijn vraag.
(Hij keek weer op en liep langs Dovepaw en keek naar de hemel, inussen zong hij verder.
Elke dag is prima gewoon.
Nu met jouw hier.
Noem dit wat ongewoon.
Maar elke dag is wat ik vier.
(Hij maakte een vreemd sprongetje in de lucht en lande voor Dovepaw.)

Geen dag hoeft saai te zijn.
Anders ben jijzelf saai.
Kun je tegen gein?
Ben jij erg taai?

Ik hou elke dag
Mooie mevrouw jij ook?
Doe mee en lach!
Ga niet op kook.

Elke dag is niet stom.
Elke dag is avontuur.
Maar wees slim en niet dom.
Door breek je eigen muur.

Elke moment dat ik beleef.
Wil ik bij me houden.
Ik weet waar ik om geef.
Van wie ik zal houden.

Palominopaw stopte met lopen en keek naar Dovepaw, ''Doe mee! Je voelt je zo oké'' Palominopaw glimlachte en wachtte af, benieuwd of Dovepaw mee deed. Zodadelijk deed de hele clan mee, zal vreemd zijn.

''Ja zeker mevrouw, ik dacht wat een prachtig weertje vandaag, daar van moet u toch ook mee genieten'' hij maakte een nette buiging en Dovepaw grinnikte en schudde haar pels even uit. ''Hé, ik heb een idee! Laat we zingen!'' Palominopaw lachte even hardop en voordat ze ook maar iets kon zeggen, maakte hij weer een buiging en begon.
Vertel me eens.
Welke dag is het vandaag?
Ik ben met geen enkele oneens.
Want is mijn vraag.
Hij keek weer op en liep langs Dovepaw en keek naar de hemel, inussen zong hij verder. Dovepaw sloot haar ogen en luisterde in stilte.
Elke dag is prima gewoon.
Nu met jouw hier.
Noem dit wat ongewoon.
Maar elke dag is wat ik vier.
Hij maakte een vreemd sprongetje in de lucht en lande voor haar en ze keek hem grinnikend aan.

Geen dag hoeft saai te zijn.
Anders ben jijzelf saai.
Kun je tegen gein?
Ben jij erg taai?

Ik hou elke dag
Mooie mevrouw jij ook?
Doe mee en lach!
Ga niet op kook.

Elke dag is niet stom.
Elke dag is avontuur.
Maar wees slim en niet dom.
Door breek je eigen muur.

Elke moment dat ik beleef.
Wil ik bij me houden.
Ik weet waar ik om geef.
Van wie ik zal houden.

Palominopaw stopte met lopen en keek naar haar, ''Doe mee! Je voelt je zo oké'' Palominopaw glimlachte en Dovepaw keek hem even verward aan. ''Maar ik weet niet eens wat ik moet doen!?'' Protesteerde ze een beetje en keek om zich heen. Ze deed een stap naar hem toe en hield haar kop vragend schuin

-laatste post voor vandaag, ik moe weg xD

Dovepaw keek Palominopaw verward aan, ''Maar ik weet niet eens wat ik moet doen!?'' protesteerde ze een beetje en keek om zich heen, alsof ze bang was dat iemand hun zag. Ze deed daarna een stap naar hem toe en hield haar kopje schuin. Palominopaw knipperde met zijn ogen, niet zo dichtbij! Hij voelde zich wat verward en wist even niet wat hij moest zeggen. Hij bracht zijn kopje dicht bij het hare, maar trok het vlug terug. Wat was het met hem aan de hand? ''Zingen natuurlijk, wat ik net deed'' zei hij na een vreemde stilte, terwijl hij probeerde achter te komen wat er net gebeurde. ''En ik zal het u leren!'' ''Let maar op!'' Hij liep langs haar heen en grijnsde breeduit, ''Het is gemakkelijk, zolang je het maar snap''

Ze zeggen het altijd.
Niet iedereen kan zingen.
Maar jij bent die jou leven leidt.
Dat zit in je binnen.

Luister naar mij.
Ik zal je het leren.
Ik sta je bij.
En ooit zal het omkeren.

Jij bent zo dadelijk klaar.
Klaar met deze les van mij.
Klinkt het misschien raar?
Maar ooit sta jij mij misschien bij.

Zingen maakt je blij vandaag.
Vergeet al je zorgen.
En al is er geen vraag.
Maar het antwoord is ook morgen!

Weet je nu wat ik bedoeld?
Wat jij hopelijk heb geleerd.
Hoop dat je het ritme voelt.
Dan weet ik dat jij het heb geleerd.

Jij bent zo dadelijk klaar.
Klaar met deze les van mij.
Klinkt het misschien raar?
Maar ooit sta jij mij misschien bij.

Palominopaw lachte en keek omhoog, terwijl hij zijn ogen sloot. De wind ging door zijn vacht en voelde zich gelukkig, vreemd gelukkig. ''Ik heb idee!'' zei hij en draaide zich om naar Dove, ''Laten we een zing club oprichten, met zijn drieën. Jij, ik en Birdkit, als hij tenminste wilt'' ''Wat vindt je'' Palominopaw hield zijn kop schuin en wachtte op antwoord, terwijl zijn kop bomvol ideeën zat.

Ze hield er totaal niet van om in het middelpunt van de aandacht te staan, maar voor een keer kon het toch geen kwaad? Palominopaw bracht zijn kopje dicht bij het hare, maar trok het vlug terug. even keek ze hem vragend aan en grinnikte toen. ''Zingen natuurlijk, wat ik net deed'' zei hij na een vreemde stilte en Dovepaw fronste even. ''En ik zal het u leren!'' ''Let maar op!'' Hij liep langs haar heen en grijnsde breeduit, ''Het is gemakkelijk, zolang je het maar snapt.'' Dovepaw knikte heel even en deed een stap achteruit. Ze luisterde hoe hij opnieuw zong en bleef zwijgen. Toen hij stilviel keek ze hem aan en toen naar haar poten. ''Ik heb idee!'' zei hij en draaide zich om naar haar, ''Laten we een zing club oprichten, met zijn drieën. Jij, ik en Birdkit, als hij tenminste wilt'' ''Wat vindt je'' Palominopaw hield zijn kop schuin. Dovepaw haalde haar schouders twijfelnd op. ''Ik weet het niet hoor, ik kan helemaal niet zingen.'' Zei ze zacht en ontweek zijn blik. Dit was echter niet waar, ze wilde gewoon niet opvallen in de Clan. Dat vond ze doodeng, haar plaats was goed zoals hij nu was.

Onderwerp: Re: A new friend? (Dovepaw online)