Conversation under constellations

_{Haar lichte pootstappen die telkens knerpend op de laag sneeuw neerkwamen en het zachte geruis van de vallende sneeuwvlokken was het enige geluid wat binnendrong bij de kersverse Warrior. De zachte vlokken vleiden zich langzaam op haar lichtbruine gestreepte vacht, de kou langzaam zich verspreidend door haar hele lichaam, maar daar ergerde de poes zich totaal niet aan. Het was een stille, sombere dag geweest: onheilspellende grijze wolken stonden aan de lucht, ervoor zorgend dat er geen greintje zon te vinden was aan de hemel. De hele dag had Jinglebells wat klusjes gedaan voor de Medicine Cats, wat ze deze dagen wel wat vaker deed omdat dat een van de enige manieren was zodat zij ook wat aan de Clan zou kunnen bijdragen met dit weer. Toen het donker begon te worden besloot de tabby dan ook om een welverdiende frisse neus te halen. Pas toen de kattin snerpend tot stilstand kwam bij de Drop, realiseerde ze zich pas hoe laat het nu was geworden, maar toen ze het bij maanlicht belichtte uitzicht zag, kon ze het niet laten om nog langer te blijven.

♡ Dawnwhisper! Kinda flut whoops soz}

Het zachte knarsende geluid van haar pootstappen in de sneeuw galmde door de stilte van het donker. De koude wind speelde zachtjes met haar lange vacht. De jonge kattin had al twee leafbares meegemaakt, maar nog nooit een als deze. Hier bovenin de bergen was het gebruik maken van elk stukje prooi en elk kleine beetje warmte of gewoonweg doodvriezen. Ondanks de kou genoot Dawn van elk momentje dat ze even alleen kon zijn, weg van de drukte die deze reis met zich mee bracht. Bovendien had ze een lange, dikke wintervacht, die in de zomer of na een duik weleens onhandig en irritant kon zijn, maar in kou zoals deze perfect was. Op een gestaag tempo trippelde ze verder. Haar grijze vacht begon steeds witter te zien van de sneeuwvlokjes die zich op haar verzamelden. Het was het bewegen wat haar momenteel nog warm hield. Plots spotte ze de omtrek van een andere kat, niet al te ver bij haar vandaan. Aan de geur te ruiken was het een clankat. Ondanks de mengeling van geuren die de reis had veroorzaakt overheerste ThunderClan nog duidelijk. De grijze kattin versnelde pas en begroette de mede-poes met een wat buiten adem "Hallo. Wat doe jij hier op dit late uur?" Ze glimlachte haar clangenoot vriendelijk toe, waarna ze opeens het adembenemende uitzicht voor haar zag, en daarmee ook de enorme hoogte. Ze verstijfde en angst en adrenaline nam vrijwel meteen haar hele lichaam over. Shit.

Dawn heeft hoogtevrees ^^