The Election of 1800 ll Mudpuddle

Innerkit schrok zich kapot toen ze de stem van haar pleeg moeder hoorde, een beetje angstig draaide de calico kitten zich naar de poes. Er werd gevraagd of ze problemen had met de gang van zaken. Eerst begreep ze de vraag niet, en eerlijk voelde ze zich ook wel een beetje aangevallen- voor al door de toon die de kattin gebruikte. Ongemakkelijk wiebelde ze het haar oortjes. Niet echt wetend hoe ze moest reageren- of waar dit allemaal vandaan kwam, was haar vader bij de kattin gaan klagen? Het leek erop, maar waarom moest zij hier mee geconfronteerd worden? Inner keek verrast op toen haar pleeg moeder het besloot te laten zitten en haar excuus aanbieden. Eentje die de kitten snel aannam. Al voelde Inner zich nog steeds ongemakkelijk, dus besloot ze even wat afstand te nemen van de poes.

Haar ogen keken de grot rond- in de hoop iemand bekend te ontdekken- maar nee. Alleen maar vreemde, de kitten zuchtte en ging zitten. Waarom was ze zo alleen? Ze had haar vader en broertje sure... maar ze waren er nooit als ze nodig had. Nee- ze moest niet zo denken, als ze nu geen vrienden had. Moest ze die maken. 'Hallo!' sprak de kitten toen; tegen de eerste de beste kat. Terwijl ze verwachtingsvol naar voren keek.

Mudpuddle

Het was weer eens rustig in de clan cavern. En daarbij ook saai. Er was letterlijk niks te doen. Op praten met anderen na. En omdat Mudpuddle nou niet de meest sociale kat ooit was, was er dus niks te doen. Ze hoopte dat iemand haar een taak zou geven, dan had ze iets om te doen. Maar natuurlijk waren er weer eens geen taken.

"Hallo!" Ze schrok. Dat was onverwachts! Degene die het zei zou het vast niet tegen haar hebben, toch? De bruine kattin keek om zich heen, maar er was niemand vlak bij haar. Niet dat ze op het eerste gezicht kon zien tenminste. Maar toen ze naar beneden keek zag ze een calico kitten voor haar zitten die naar ShadowClan rook. Damn, een kitten. Een ShadowClan kitten nog wel. Ze was niet echt de beste met kittens, vooral niet met die van andere clans, maar ze kon het wel proberen. Ok, rustig blijven... 'Ehm... Hallo.'

~~Deze post was echt leuk om te doen~~

Ah! dus ze had een riverclan warrior aangehouden- eentje die duidelijk ongemakkelijk was. Geweldig. Inner glimlachte vriendelijk en zwaaide rustig met haar staart, in de hoop de poes wat meer 'at ease' te brengen. 'Ik ben Innerkit' sprak ze toen om het gesprek voort te zetten, 'Hoe heet jij?' vroeg ze toen maar; bij gebrek aan beter. Rustig wachtend op een antwoord keek ze de bruine poes aan, want ze wist niet echt wat ze nu veder moest zeggen. En ze wilde ook niet door blijven praten; ze wilde de warrior de kans geven om te antwoorden zonder zelf te hele tijd te blijven praten.

~~kort~~

Oh, een rustige kitten dus. Dat was dan wel wat fijner dan een drukke kitten. "Ik ben Innerkit. Hoe heet jij?" Maar dus wel een nieuwsgierige. Niet dat dat erg was. Ze hield juist van nieuwsgierige kittens. De bruine kattin merkte dat Innerkit probeerde haar meer 'at ease' probeerde te brengen. Ook nog een gevoelige kitten dus. Wow, wat een combinatie van karaktereigenschappen. 'Interkit, dat is een mooie naam. Mijn naam is Mudpuddle. Ze bleef rustig, en daar was ze blij mee.

~~Ook kort~~

Inner voelde zich wat warm worden toen de warrior haar een compliment gaf over haar naam, al was ze er niet oneens mee. Ze was blij met haar naam, het paste bij haar. De bruine tabby liet haar vervolgens weten dat zij Mudpuddle hete. Bij het horen van die naam moest de kitten grinniken, nadenkend over de redenen waarom de warrior zo genoemd werd. Maar Inner deed haar best om zich weer op te pakken en de poes niet veder ui-toe te lachen over haar naam, ze kon het namelijk niks aan doen. 'Das ook een mooie naam' kaatste ze toen terug, op de meest geloofwaardige manier dat ze kon..

Innerkit grinnikte bij het horen van haar naam. Ach ja, dat kon ze haar niet kwalijk nemen. Geen enkele RiverClanner zou waarschijnlijk ooit vergeten dat ze op haar eerste dag als leerling op een glibberige rots was gaan staan, maar was uitgegleden en ondersteboven in een modderpoel was gevallen. "Das ook een mooie naam." Zou de kitten het menen? Het klonk wel geloofwaardig, maar iets in de toon van de kitten vertelde Mudpuddle dat ze het meer grappig bedoelde. Kittens bleven kittens. 'Dankjewel.' Ze wist niet meer wat ze verder moest zeggen, en hoopte dat Innerkit het gesprek voort zou zetten.

Ah, de warrior leek het lachen over haar naam niet kwalijk te nemen, gelukkig. Ze bedoelde er namelijk niks gemeens mee; ze kon het gewoon niet helpen. Inner tikte even met haar staart op de grond waarna ze opnieuw haar mond opende; 'Graag gedaan hoor' miauwde ze op een zoete toon, snel zoekend naar woorden waarmee ze de ongemakkelijke stilte mee kon bestrijden. 'Um ja ik weet niet of het mogelijk is maar..' de poes wist niet of ze dit kon vragen- ze was namelijk van een andere clan. Maar toch; het viel te proberen niet waar? Het zou alleen maar voordelen voor haar meebrengen. 'Zou uw me wat dingen kunnen leren?' klonk ze, leergierig en hoopvol.

"Graag gedaan hoor." Even was het stil. "Um ja ik weet niet of het mogelijk is maar... Zou u me wat dingen kunnen leren?" Daar moest ze wel wat langer over nadenken; Innerkit was natuurlijk wel van een andere clan én een kitten. En als ze het wel ging doen, wat moest ze haar dan leren? Misschien zou de kitten zelf wel een idee hebben van wat ze zou willen leren. Het viel te proberen. 'Hmm... misschien.' Ze wilde nog niet te veel beloven. 'Wat zou je dan willen leren?'

Onderwerp: Re: The Election of 1800 ll Mudpuddle