Freedom before Safety

Met haar kop op haar poten lag de Elder vooruit te staren. Haar blauwe oogjes gingen stilletjes van de ene naar de andere Elder. Het was avond en al donker in de grot. Nog steeds niet was ze echt tevreden met haar plaats in de Clan, Elder. Afhankelijk van de anderen die voor haar moesten jagen. Terwijl de kittens waarmee ze opgegroeid was druk bezig waren met hun training of al net Warrior waren geworden.
Met een zucht stond de kattin op. Zachtjes sloop ze tussen de oudere katten door om niemand te storen. De grijs gevlekte poes bewoog zich hinkend richting de uitgang. Enkele katten waren nog bezig op deze avond. Zodra de jonge Elder een stap buiten had gezet, bleef ze even staan, genietend van de frisse buitenlucht. Ze besloot richting de Redwoods te gaan. Een wandeling zou haar misschien goed doen, even haar gedachten aan de kant zetten.
Voor zo goed als het ging versnelde ze haar passen, voornamelijk op haar drie goeie poten. Ze zou nooit het tempo van de Warriors of Apprentice bij kunnen houden, maar meestal had ze toch alle tijd.
Aangekomen bij de Redwoods merkte ze een bekende geur op, ThunderClan. Ze stapte nu rustig tussen de bomen door terwijl ze probeerde de geur te plaatsen. Abrupt bleef ze staan toen ze de geur herkende. Bumblekit. Wat deed een kitten buiten de grot? Alleen en op de avond ook nog is? Hij hoorde in de grot zijn bij de andere kittens en Queens. Zouden ze weten dat de kitten hier buiten en alleen rond liep. "Bumblekit?" Sprak ze rustig maar duidelijk. Terwijl ze verder zocht naar de kitten.

Een kleine pluizebol kwam te voorschijn van onder wat bladeren vandaan. "Hier ben ik," piepte de kitten verontschuldigend. Ze stapte dichter naar de kitten toe. Haar blauwe ogen keken even neer op het gestreepte katertje, niet goed wetend wat ze met de kitten aan moest. Hij wist toch vast wel dat hij niet alleen naar buiten mocht. "Wat doe je hier buiten Bumblekit?" sprak de jonge Elder de kitten aan. "Weet één van de Queens dat je weg bent?" Vroeg ze, al wist ze niet zeker welke Queen er op hem hoorde te letten. Haar stem klonk duidelijk maar niet boos. Bij nader inzien kon ze het antwoord op die laatste vraag zelf ook wel bedenken. Tuurlijk zou een Queen een kitten nooit alleen naar buiten laten gaan. Kittens mochten nou eenmaal niet alleen naar buiten, daar waren ze nou nog gewoon te jong voor en er waren teveel gevaren buiten de grot. In ieder geval liep het katertje nou niet meer alleen rond. Broken had nog steeds haar blauwe ogen op het grijze jong voor haar gericht.

"Ik verveelde me dood in de grot en ik had frisse lucht nodig," piepte de kitten uiteindelijk. "De Queens geven toch niet veel om mij, ze hebben het te druk met hun eigen kittens en ik ben alleen maar een last voor ze," piepte Bumblekit boos als antwoord. Brokenstep bleef de kitten eventjes aan kijken met haar heldere blauwe ogen. Ze had het wel te doen met de kitten. Zelf had ze haar ouders nooit gekend en daarom ook opgegroeid met een pleegmoeder, of in ieder geval een deel van haar tijd als kitten dan. Gelukkig had Snowdance de zorg van de toen jonge Brokenkit op zich willen nemen, totdat de Queen een einde aan haar leven had gemaakt tenminste... Maar zelf had ze dan ook vaak het gevoel had dat ze er niet toe deed, zelfs nu nog als Elder. Niet goed wetende wat te zeggen tegen het jonge katertje liet ze het maar even wezen dat de kitten alleen naar buiten was gegaan. Ze zouden straks wel weer terug keren. "Dat moet je niet denken Bumblekit," zei ze uiteindelijk. "Je bent echt niet tot last hoor," sprak ze. Ze hoopte dat wat ze zei ook daadwerkelijk waar was. Dat de jonge kitten niet tot last was voor de anderen. Zou er niet een Queen moeten zijn die met liefde de zorg voor de gestreepte kitten op zich nam?

"Hoe weet jij dat zo zeker?" Vroeg de kitten haar. Brokenstep hoorde het verdriet in de stem van de het jonge katertje. Als de kitten er daadwerkelijk zo mee zat, dan zou er toch wel een Queen zijn die het opgevallen was en er wat aan zou doen? Maar de Elder moest toegeven, dat ze het inderdaad niet zeker wist. "De Queens hebben het vast druk met hun eigen kittens ja, maar dat wil niet zeggen dat niemand om jou geeft," probeerde ze de kitten gerust te stellen. "Denk je nou echt dat er niemand om je geeft Bumblekit?" Vroeg ze de kitten. De Elder wierp even een blik om haar heen. Werd het niet eens tijd dat de kitten terug keerde naar het kamp? De Clan zou vast niet blij zijn met een kitten die buiten rond liep.




[Nogmaals sorry voor mijn late reactie!]

Bumblekit, nog steeds verdrietig, wachtte op het antwoord van de poes. "De Queens hebben het vast druk met hun eigen kittens ja, maar dat wil niet zeggen dat niemand om jou geeft,"De Queens hebben het vast druk met hun eigen kittens ja, maar dat wil niet zeggen dat niemand om jou geeft," zei Brokenstep. De kitten wist niet goed wat hij hier van moest vinden. "Denk je nou echt dat er niemand om je geeft Bumblekit?" zei de poes daarna. Bumblekit wist dat zijn broertje om hem gaf en dat was wederzijds, maar over de Queens was hij nog steeds niet zeker. "Ik en mijn broertje geven wel om elkaar?" piepte de kitten dus. "maar ik durf te wedden dat de Queens niet eens weten dat ik weg ben." piepte de kitten erachteraan.