Notice Me {Open}

ze zuchtte- ze kon het gewoon niet hebben dat zoveel katten zich uit naad werkte om alles draaiende te houden.. En zij? ze lag hier maar, als een parasiet profiteren van anderen. De calico kitten zuchtte; dat kon toch niet? ze was al 3 moons! oud genoeg om mee te helpen toch? Ook al zei haar pleeg moeder van niet.. eh wat wist zij nou. Een ongeduldig zuchtje verliet haar kleine bek, terwijl ze met haar groene ogen de grot door keek. Niemand lette op haar- ze zou makkelijk weg kunnen glippen. Langzaam stond de kitten op, voorzichtig; zodat ze niemand zou wakker maken. Ze wankelde een beetje naar achter, maar wist goed haar balans te herpakken. De jonge poes glimlachte volmaakt en liep rustig naar uit gang van de grot. Haar groene ogen vielen al gelijk op de katten die druk in de weer waren; bezig met hun taken. Er moest toch wel iets voor haar zijn om te doen? De calico kitten haalde diep adem en wilde een stap buiten de grot zetten, gewoon door lopen. En alleen stoppen als je iets gevonden had om te doen. Het leek een simpel plan, maar die liep al snel in het water toen ze tegen iemand aan botste. Verschrikt keek ze 'Ah oh! um...sorry!' sprak ze snel, ze wist dat ze de kat kon vragen om een taak. Maar durfde dat niet. Ze kon alleen hopen dat de kat niet boos zou worden.

Open~

De meeste kittens verveelden zich in de grot, zeker met de vele regels die er waren. Ze mochten namelijk de grote Clan Cavern niet verlaten, het gebied was al gevaarlijk genoeg voor getrainde katten laat staan voor kittens en jonge Apprentices. De jonge Leader en Queen had zich rustig naar de uitgang begeven om haar blauwe ogen over de menigte te laten glijden. Ze zocht naar Bronzemask haar Deputy. Er waren taken, Clantaken die ze wou bespreken. Nog voordat de Windclan Leader een stap in de frisse buitenlucht had kunnen zetten botste een kitten tegen haar op. De mooie jonge calico keek verschrikt op, waardoor de zachte blik van de Leader nog vriendelijker werd, moederlijk glimlachte ze naar het katje waarna ze nieuwsgierig haar linkeroor wiebelde. Wat deed de jonge Shadowclanner buiten? "Ah oh! um...sorry!" sprak de kitten snel waardoor Oceanbreeze haar een geruststellende blik gaf. "Geeft niet, je verveeld je vast of niet?" Mauwde ze een tikkeltje nieuwsgierig en op een voorzichtige toon. Ze liet een kitten liever niet alleen, zeker niet alleen de grot uit glippen. Shadowclan of niet, de Warriorcode zat er diep in, daarbij was ze al vele Moons een Queen en had ze een hart van goud naar kittens toe. Ze zou leven geven voor een onschuldige kit als het nodig was. Dit alles wist de jonge calico vast niet.

Toen de kattin in de gaten kreeg tegen wie ze nou dat werkelijk had aangebotst stond haar hart even stil, oh my stars het was de leader van Windclan. En ook al benaderde de leader haar vriendelijk- en was er geen spoor van boosheid te vinden in haar stem. Was Inner totaal in paniek, wat moest ze doen? Of beter nog wat moest ze zeggen? Ze kon niet helder na denken, en kon de leader alleen met grote ogen en een licht rillende lichaampje aankijken. Ze zocht naar woorden- maar kon geen vinden. Laat staan uitbrengen, ze had voor het eerst in haar leven een brok in haar keel. Wat er voor zorgde dat ze niet kon spreken, Inner voelde haar ademhaling zwaarder worden. En haar hartslag versnelde- ze had het gevoel dat ze elk moment kon flauw vallen.

De calico kitten leek nu te beseffen wie ze voor zich had. De meeste katten, vooral de jonge katten keken op naar Leaders en ook al was Oceanbreeze verreweg de jongste Leader, leken allen respect voor haar te hebben. Zo was ze ook niet bang de andere Leaders om hulp te vragen om haar Clan zo goed mogelijk te leidden, ze zag haar Clan als haar familie. Dat was altijd zo geweest, zelfs als kitten was de vredelievende kattin altijd zo geweest. Ze hield niet van vechtten als het niet hoefde. In haar ogen was ze dus echt niet eng, echter leek de kitten een andere mening te hebben. Haar lichaampje trilde en haar ogen waren groot op de jonge Leader gericht. Bezorgd, aangezien ook de ademhaling gespannen was, boog de jonge bruingrijze kattin haar kop en neusde ze geruststellend de kitten naar haar toe waarna ze haar staart om haar heen sloeg, in de hoop het trillende lichaampje te ontspannen. Zacht snorrend sprak ze de jonge calico aan. "Maak je geen zorgen, ik ben niet boos. Ik heb enkel alleen liever niet dat je alleen de Cavern verlaat." Sprak ze kalm en warm.

En toen ging alles heel snel- voordat de kitten het door had boog de bruin-grijze leader zich over haar heen- terwijl ze haar neusde; een poging om haar gerust te stellen. En alsof dat niet genoeg was sloeg ze ook nog haar staart om haar heen, en sprak warme en kalme woorden. Inner haalde diep adem en zette een zwakke glimlach op; maar ze meende het wel. Het was gewoon moeilijk om... werkelijk iets te doen door nervositeit. Al hielp de moederlijke acties van de poes wel- Inner voelde zich langzaam tot rust komen. Ze was hier wel goed in zeg, niet zo verrassend aangezien (ze had gehoord) dat de poes veel kittens onder haar vleugel had (genomen). 'Sorry' mompelde ze zachtjes terwijl ze met haar ogen weg keek- 'Ik wilde...enkel me zelf nuttig maken' vervolgde ze toen, de kleine kitten boorde met haar kleine nagels in de grond. 'Als ik zie hoe ieder zijn bij dragen levert in deze- verwarde tijden' Inner was verbaasd hoe ze wist te praten zonder te stotteren- en hoe een moment geleden ze geen worden kon vinden, en nu leken ze wel uit haar te stromen. 'Dag in dag uit; om alles draaiende te houden' ze keek weer naar de leidster haar groene ogen vol emoties, emoties die ze niet kon benoemen. 'Ik wil ook mijn steentje bij dragen'

Het deed haar goed om te merken dat ze het nog steeds niet verleerd was, het geruststellen en kalmeren van een kitten. De calico kitten haalde diep adem, waarna de bruingrijze Leader haar geruststellend en bemoedigend een glimlachje gunde. Met een zwakke glimlach keek de kitten haar aan waarna Oceanbreeze geduldig wachtte op het antwoord van de kleinere kattin. "Sorry." Mompelde de kitten zachtjes terwijl ze haar blik van de jonge Windclanner afwende. "Ik wilde... enkel me zelf nuttig maken." Vervolgde de jonge kit, waarschijnlijk was haar niet ontgaan dat alle Warriors en Apprentices het enorm druk hadden als gevolg van de ziekte kwamen vele taken op de gezonde katten liggen. Ze waren afhankelijk van de gezonde katten, sinds de zieken soms niet eens een poot konden verzetten. Het was ernstig en ontging zelfs de kleinste kit waarschijnlijk niet, iets wat deze calico bewees. De kitten duwde haar nagels iets in de harde grond. "Als ik zie hoe ieder zijn bij dragen levert in deze- verwarde tijden!" Verklaarde de nu mondige kit. Eerst had ze geen woord uit kunnen brengen en nu kwam er een vloedgolf aan woorden uit de kleine calico. "Dag in dag uit, om alles draaiende te houden," verklaarde de kitten waarschijnlijk gepassioneerd. De groene ogen stonden vol emotie, waarna de Leader haar kop even nadenkend schuin hield. "Ik wil ook mijn steentje bijdragen." Oceanbreeze nam de kitten nadenkend met haar blauwe ogen in zich op. "Dat is erg aardig van je. Laten we dan maar op zoek gaan naar Tallshadow of Acorndust, om te zien of je ergens mee kan helpen." Mauwde ze vriendelijk.

Het was fijn dat de leidster naar haar luisterde, en haar serieus nam. Het gaf haar zekerheid, dat dit echt is wat ze wilde. Geen wonder dat ze starclan haar had uitgekozen - de poes wist goed hoe ze iemand's zelfvertrouwen omhoog moest halen, en gerust moest stellen. De bruine kattin stelde toen vriendelijk voor om Tallshadow en Acorndust te vinden, in de hoop dat hun iets wisten waar ze mee kon helpen. Inner knikte instemmend, ja dat klonk inderdaad als een goed idee. Maar eerst wilde ze de kattin bedanken. Dat was wel zo netjes toch? De calico zette haar groene ogen weer van de poes af en glimlachte lichtjes. 'Bedankt' , Inner wist dat de poes dit niet hoefde te doen. Ze waren immers van twee verschillende clans- maar dat deerde de leidster blijkbaar niet. Daarom verdiende ze teminste wel een bedankje.

Hoewel Oceanbreeze de kitten niet had hoeven helpen, was haar kennis van kittens groot genoeg om te weten wanneer ze serieus genomen dienden te worden. Kittens waren jong klein en misschien af en toe onwetend maar dat betekende niet dat ze dom waten en niets konden. De jonge calico kitten wou haar Clan bijstaan en ook al was ze jong betekende het niet dat ze nergens haar pootje aan bij kon dragen. Toch was het niet de norm dat kittens veel mee hielpen, vaak lieten de Warriors en Apprentices het niet toe dat een kitten te veel hooi op zijn of haar vork nam. Toch kon Oceanbreeze de wens van het jonge ding niet negeren en dus besloot ze dat ze wellicht het beste op zoek konden gaan naar Shadowclan's Deputy of Leader. Zodra ze dat dan ook voorstelde aan de kitten, knikte die. Dat maakte het natuurlijk allemaal wat makkelijker. Ze had voldoende kittens gekend die tegen werkten, omdat ze de regels niet begrepen of gewoon omdat het verleden ze moeilijke situaties hadden gebracht en die hen lastig hadden gemaakt om mee om te gaan. "Bedankt," mauwde de kitten met een glimlachje. Iets waardoor Oceanbreeze haar een warm knikje gunde. "Graag gedaan, nu als we Tallshadow als eerste proberen te vinden. Heb ik wel een leuk plannetje." Mauwde ze zacht met een ondeugende bijna speelse blik in haar ogen. Tallshadow was soms net een kit, enkel dan groter en ouder. Oceanbreeze kon het vaak niet laten hem te plagen. Immers waren de twee redelijk goed bevriend en dat zorgde er weer voor dat de kattin zich wat losser gedroeg. Wat minder naar haar status, al bleef ze altijd een Leader met duidelijke grenzen. "Zin om hem te laten schrikken?" Fluisterde ze terwijl ze haar weg al baande door de Clan Cavern, gevolgd door de kitten. De kitten waarvan ze de naam nog niet wist. "Wat is je naam?" Vroeg ze voorzichtig en nieuwsgierig.

Prunus spinosa is a rose but with sweets and no thorns
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Een jonge kater lag in zijn nest te slapen. Hij was heel anders dan zijn zusje. Niet alleen bij vacht, maar ook van karakter. Hij was iemand die veel aandacht nodig had. Hij wilde graag vertroeteld worden en even sterk als zijn vader. Zijn zusje was eerder bezig met nuttig zijn. Pfff het enige waar poezen behoorden was de Nursery. Dan konden ze katers krijgen die goede warriors werden. Zo dacht de kleine kit er althans over, maar dat was net zoals nadenken over superman. Ooit veranderen kleine jongetjes, maar voorlopig nog niet. "...als eerste proberen te vinden. Heb ik wel een leuk plannetje." Sloekit spitste zijn oren. Hij draaide zijn linkeroor naar een poes die binnen gehoorveld kwam gewandeld. Interessant. Zijn neusje wiebelde. Hij was nog niet getraind, maar warriorsbloed vloeide door zijn aderen en hij pikte de geur van Innerkit op. Snel als hij was, en dat was behoorlijk snel, opende hij zijn ogen en vloog op het stel af. Zijn rood-witte haar piekte langs alle kanten. Hij had nog net het laatste gehoord om te kunnen inpikken. "Wie laten schrikken?" De naam-vraging was vast naar zijn mooie zus bedoeld, dus daar antwoordde hij niet op.

Inner haalde aan 'wenkbrauwen' verbaasd op toen de grijze poes over een 'leuk' plannetje begon, wat bedoelde ze daarmee?. De calico wierp haar groene op de leidster- in de hoop uit haar gezichtsuitdrukking meer duidelijkheid te krijgen. En dat bleek een goede zet te zijn want al snel ving Inner de licht speelse blik van de poes op; wat al een hoop verklaarde. Enthousiast maakte de kitten een klein sprongetje in de lucht- ze had in haar korte leven wel al wat katten met verschillende karkaters ontmoet. Maar deze poes was wel buiten de moederlijkste- ook de meest interessante. Gedachtes; die enkel versterkt werden bij de vraag of ze de leider wilde laten schrikken. Een vraag die Inner nooit had gedacht ooit gesteld te worden; en al helemaal niet aan haar. Echter voordat ze met de zelfde enthousiasme wat haar deed springen- wilde reageren kwam plots de rode pels van haar broertje in beeld. Die haar volledige leek te negeren en enkel vroeg over wie ze het hadden, Inner zuchtje zachtjes maar besloot er veder (voor zo ver ze kon) geen aandacht aan te besteden. En overtuigde haar zelf; dat hij het niet met opzet deed. Gestuurd door die gedachtes wierp ze de kater een bijna speelse blik; de zelfde blik die de grijze kattin haar eerder gaf. 'Jouw' grinnikte ze terwijl ze met haar staart zwaaide, als grap bedoelend. Haar aandacht werd van haar broertje af gehaald toen er naar haar naam gevraagd werd. 'Innerkit' glimlachend stelde de calico zich voor, terwijl ze poot om de kater wilde slaan'En dit is Sloekit' liet ze de leidster toen weten.

De calico kitten leek verbijsterd te zijn door Oceanbreeze's vraag. Waarschijnlijk had de kitten niet verwacht dat de Leader ook in staat was anderen te plagen. Verbaasd had de kitten haar "wenkbrauwen" opgehaald om daarna met haar groene blik de gezichtsuitdrukking van de jonge Windclan Leader bestudeerde. Enthousiast maakte de kitten een sprongetje waardoor Oceanbreeze grinnikte. Zodra ze aan de calico kitten vroeg of ze de Shadowclan Leader wou laten schrikken. Echter voordat de kitten even enthousiast kon reageren op dat plan, kwam een andere kitten aangestuifd, zonder ook maar even te groetten. Hij had waarschijnlijk een deel van haar woorden overhoort. Zijn rood-witte vacht piekte alle kanten op, waarschijnlijk was hij net uit zijn nest gesprongen toen bleek dat de bruingrijze Leader en de calico kitten iets van plan waren. Hij negeerde de andere kitten en begroette hen niet eens, in plaats daarvan onderbrak hij het gesprek die Oceanbreeze met de calico kitten. Iets dat in haar ogen ongemanierd was, zeker als hij tegen een Leader sprak. "Wie laten schrikken?" De calico kitten leek gaf de jonge gevlekte kater een speelse blik, waarna ze antwoorde. "Jouw." Grinnikte de kitten die Oceanbreeze had besloten te helpen met haar doel. Het helpen van de Clan. Haar aandacht werd weer op Oceanbreeze gericht toen ze naar de naam van de kitten vroeg. "Innerkit," stelde de kleine calico zich voor. "En dit is Sloekit," verklaarde de kitten, hiermee de andere kitten ook voorstellend aan de Leader. "Aangenaam Innerkit, ik ben Oceanbreeze of Oceanstar. Ligt er aan hoe je mij wilt noemen." Mauwde ze met een vriendelijk en warm glimlachje voordat haar blauwe blik in die van Sloekit prikte. "Sloekit, heeft niemand je geleerd dat je nooit zomaar een gesprek kan onderbreken. Zeker niet tussen een Leader en een andere kat, zonder beiden te groetten." Mauwde ze rustig maar ook een tikkeltje streng. Immers was het belangrijk dat kittens leerden waarneer ze een gesprek mochtten onderbreken en hoe ze dat het beste konden doen. "Innerkit kan je goed sluipen?" Vroeg ze zachtjes, haar stem warm en haar blik weer ondeugend. Immers hield ze er van om Tallshadow in de maling te nemen. "Sloekit ben je goed in afleiden?" Vervolgde ze daarna op een rustige manier. Het plannetje om Tallshadow te laten schrikken vormde zich langzaam en haar speelse blauwe blik was op beide kittens gericht.

Het mooie aan het zijn van een leider was dat je kon doen alsof je druk was, terwijl je dat stiekem niet was. Niet dat Tall dat vaak deed hoor, maar op het moment moest hij zich verstoppen voor wat boze poezen die uitleg wilden over het een en het ander over Tall en andere clankatten, met name poezen, terwijl hij de desbetreffende poezen niet eens kende! Hij dacht dat die perikelen op zouden houden nu hij leader was, maar nope, het bleef komen, en dus had hij ze afgewimpeld onder het mom van 'heel belangrijk werk' ofwel 'mos sorteren bij de elders zonder dat er elders aanwezig zijn'. Het was in ieder geval lekker rustig daardoor, en al neuriënd ging de kater helemaal op in zijn zelfbedachte klusje, zich onbewust van enig vormend gevaar.