Are you, are you, coming to the tree

<sub>Dit was verreweg het beste plekje van de mountaingebieden. Althans, dat vond Swallowflight dan. Deze plek leek het meest op thuis. Thuis, dat zij nooit zou vergeten. Ze miste de thunderclanterritory. Ze miste het echt heel erg. Maar weggaan zou ze niet. Dan zou ze Sandflower achter moeten laten. En bovendien haar Clan, waar ze zich steeds meer op gemak voelde. En haar ongetemde apprentice, die waarschijnlijk zonder haar binnen notime opgegeten zou worden door een roofvogel ofzo. Dus hing ze hier vaak rond, struinend tussen de bomen, en af en toe een boom in. Klimmen was haar ding, en dat lag waarschijnlijk aan het Skyclanbloed dat door haar aderen stroomde. Ze had veel verhalen gehoord over de gedoemde Clan, ze was zelfs in het camp geboren. Natuurlijk toen Skyclan allang weggevaagd was, maar toch. Ze stond op het punt om een mooi uitziende boom in te springen, toen ze pootstappen achter zich hoorde. Met een ruk draaide ze zich om, en keek onderzoekend om zich heen. Wie was daar?

- Tallshadow eerst c:</sub>

Eens in de zoveel tijd deed de kater iets doms. Dat was een gegeven, en hij kon er eigenlijk weinig aan doen. Het was niet eens zo dat hij de dingen opzocht, het was meer dat zo nu en dan het lot een dag leek uit te kiezen om zijn leven nóg een tandje lastiger te maken. Had de kater op zich niets op tegen, was een uitdaging en hij sloeg zich er wel doorheen. Maar er waren twee standen: stand 'we maken het leven wat lastiger maar het komt wel goed' en stand 'we sturen eekhoorns op hem af terwijl Evergreen in de buurt is'. En de hele reden dat hij boos keek, was omdat hij zojuist een geval stand twee ingelopen was. Het ene moment wandelde je nog lekker over de dichte takken van de bomen, waarbij het veel makkelijker was om van boom naar boom te springen dan thuis, en een ander moment besloot een moederuil dat je te dichtbij kwam, riep haar kindermeisjes erbij, en werd je achterna gezeten door drie van de grootste uilen die je ooit had gezien. Hij had het dus op een lopen gezet, in de bomen want hoewel hij niet slecht was in landen, was dit toch wel een eind. Punt was, nu kon hij ook niet meer zo zachtjes lopen, en dus roffelden zijn poten over de stammen, en deden zijn klauwen zeer van het zich vastgrijpen voor grip op een nieuwe tak. Eerlijk, het mocht wel eens stoppen met beesten in dit woud die boos op hem werden.

_{Het lawaai kwam steeds dichterbij en Swallow besefte dat de pootstappen van boven kwam. Wie o wie was dom genoeg om hier over de takken te rennen? Ja, de bomen stonden dichtgenoeg bij elkaar, maar het was nog steeds een hele kunst om met zo'n vaart die diegene had niet te vallen. Swallowflight nam aan dat het dus een Thunderclanner of Shadowclanner zou zijn. Of natuurlijk iemand van die mysterieuze tribe, waar ze weinig van af wist. Ze keek nieuwsgierig naar boven en zag een bruine tabby gevolgd door drie uilen. Hij droeg de geur van de moeraskatten en de zwarte poes dacht dat het de leader was, hoewel ze het niet helemaal zeker wist. Als het Jinglepaw of Heronpaw zou zijn geweest had ze geamuseerd toe zitten kijken, maar nu dacht ze dat het handig was om haar gezicht neutraal te houden. Hoewel het wel een grappig gezicht was, gaf ze toe. Maar goed, ze wilde niet de dood van de Shadowclanleader op haar naam hebben dus schreeuwde ze luidt om de aandacht van de uilen te trekken, en hoopte maar dat ze haar interessanter vonden. Ze dacht dat ze waarschijnlijk veel sneller kon rennen dan een kat die alleen maar moeras en prut gewend was.}

Helaas voor hem leek het niet te stoppen met beesten in dit bos die boos op hem werden. De uilen waren er nog steeds, en begonnen zelfs terrein te winnen. Het was een angstaanjagend vooruitzicht te sterven door uilen, en bovendien ook een beetje een tegenvaller. Dus was het ergens een zegen toen Tall door plots geschreeuw zo schrok dat hij plots aan twee poten aan een tak hing. Zijn dood zou nu niet te wijten zijn aan de uilen, als hij viel. Dat was echter niet het geval, want de kat op de grond die hem bijna de dood in gejaagd had, trok de aandacht van de uilen. Hierdoor kon de kater de tak weer op klauteren, en de weg naar beneden zoeken. Dat ging minder snel dan gehoopt, door de gekke samenstelling van de bomen hier en het feit dat de bast veel gladder was dan die van de pijnbomen die hij gewend was. Desalniettemin haalde hij het levend, en keek verwachtingsvol, waar was zijn mysterieuze redder slash bijna moordenaar? Werd die nu achtervolgd door de uilen of hadden die het opgegeven?

<sub>De uilen hadden haar opgemerkt en probeerden zich door de bomen te dringen. In de tussentijd dook Swallowflight snel in een struik, hopend dat de uilen het zouden opgeven. Zo zat ze een tijdje ineengedoken, alert op elk beetje geluid. Ze hoorde wat gekraak van bladeren, en nam aan dat dat de Shadowclankater was. Dus keek ze voorzichtig over het struikgewas, en haalde opgelucht adem toen het inderdaad de kater bleek te zijn. Ze stapte wat onhandig door de takken en bladeren, en knikte respectvol. "Hallo, Tallstar," miauwde ze, alsof er net helemaal geen uilen achter hen aanzaten.

-- 2600 posts B)</sub>

_{Swallow zag dat Tallstar -of -shadow, wat dan ook- even verrast keek toen ze hem Tallstar had genoemd. Ach, een leader was een leader, of hij zijn 9 levens al had of niet. Bovendien vond Swallowflight het maar raar dat er welliefst twee leaders hun leadernaam nog niet hadden, en was dus ook vastbesloten om zowel Tallshadow als Oceanbreeze gewoon met hun leadernaam te begroeten. De moeraskat begroette haar wederzijds, en bedankte haar meteen, waarna Swallow even grijnsde. "Nah, het is toch ook zo zonde om nog een dooie Leader te hebben, niet waar?" grapte ze, hoewel het achteraf gezien misschien een erg flauwe was. Maar Swallowflight had eenmaal een flauw gevoel voor humor, daar kon ze eenmaal weinig aan doen.}

Hij moest lachen om haar reactie en kon eigenlijk niets anders dan knikken. Dat was namelijk een zeer legit punt, Tall was niet blij geweest als hij een dode leider was geweest, en veel andere katten hadden het waarschijnlijk ook onnodig veel gedoe gevonden. Al was hij dan wel gestorven zoals hij leefde: op de meest weirdo manier ooit. Had wel iets. Maar niet voor vandaag. "Butterstar had je denk ik in de adelstand verheven," Grinnikte hij in antwoord, aangezien de Riverclan leidster zich ongetwijfeld groen en geel aan hem ergerde. Maakte hem niet uit, hij kon er - dankzij Swallow - mee leven.

<sub>Geez, ze wist niet dat een Shadowclanner humor kon hebben. En dan was dit nota bene ook nog de Shadowclan leader. Hoewel, gezien hij zijn naam en levens nog niet had, was hij officieel nog geen leader natuurlijk. Toekomstige leader dan. Swallow grinnikte, en grijnsde breed. "Vast en zeker," antwoordde ze terug, en dacht ondertussen na of ze nog een andere flauwe grap had die ze met de tabby kon delen. Waarschijnlijk niet, want Swallowflight was een hopeloos geval wat humor betreft.

- Sorry voor de ultiem late reactie! (A)</sub>

De poes leek het verbazend te vinden dat hij humor had, en daar haalde Tall toch stiekem een beetje trots uit. Het bleef leuk anderen te kunnen verrassen, zeker poezen natuurlijk want hij was een hopeloze showoff. Bovendien stemde ze ook nog eens in met zijn grapje, waardoor het wel duidelijk was dat meer katten van de vete tussen hem en de riverclan leader afwisten. Die ene gathering had het natuurlijk ook wel erg duidelijk gemaakt. "Maar goed dat jij er was in plaats van zij dan," Mauwde hij met een knipoog, en schudden zich ondertussen uit. "Wat deed je hier eigenlijk?" Het was niet de makkelijkste plek om te jagen.

_{Tallshadow gaf haar een dikke knipoog en zei dat het dan maar goed was dat Swallow er was in plaats van Butterstar. Swallow grijnsde, en boog even lichtjes, voor de gein weet je wel. Dat durfde ze wel bij deze leader, hoewel ze dat waarschijnlijk niet kon uithalen nabij de andere leaders. Vervolgens werd er ook nog een vraag naar haar kop geslingerd, en ze fronste even kort. Hmmm, waarom was ze hier ook al weer. Niet om te jagen, dat niet nee. Trainen ook niet, anders was de warrior al ontzettend boos naar de cave gelopen om Jinglepaw op te halen. "Ik denk dat ik hier kwam om in een boom te klimmen en in slaap te vallen ofzo," miauwde ze oprecht, hoewel de zin erg droog uit haar mond kwam. Bijna alsof het sarcastisch was. "En wat was jij hier aan het doen, vóór je tikkertje speelde met een paar uilen?" vroeg ze terug, met een scheve grijns op haar gezicht. Want om eerlijk te zijn moest Swallow nu best wel lachen om hetgene wat er voor dit gesprek zich had afgespeeld.}