In My Dreams {Mudpuddle}

Ergens in een veld in de bergen, naast een modderig poeltje met water, stond een jonge kater zijn spiegelbeeld te bekijken. Hij zag er niet goed uit. De glans uit zijn vacht was verdwenen en zijn ogen traanden. Toch voelde hij zich beter dan de laatste paar manen. Zou de mysterieuze ziekte eindelijk weggaan? Het zou kunnen, maar het was waarschijnlijker dat hij zich al beter voelde door alleen al buiten te zijn. De wind in zijn vacht, onder de blauwe lucht, etcetra.

Mudpuddle + open

Op een mooi open veld liep een bruine kattin. Ze leek geen bestemming te hebben, en had bijna geen aandacht voor haar omgeving. Het enige wat ze wist was dat deze plek haar op een of andere manier zó aantrok, dat ze er wel naartoe moest gaan. Er waaide een hevige wind, maar de kattin was wel gewend aan de kou.

Opeens stond ze stil en keek naar rechts. Bij een modderig poeltje met water stond een kater te... Wat eigenlijk? Hij zag er niet erg fit uit. Toch herkende ze hem. Van de grote reis. Maar wat zou hij hier dan doen? Dan zou hij in de clan cavern moeten zijn. Voor een zieke kat waren dit namelijk niet echt de beste omstandigheden. Ze liep naar hem toe tot ze schuin achter hem stond. Hij merkte haar nog niet op. 'Glazeheart?'

~~Ik heb ze even een soort van bekenden van elkaar gemaakt want anders reageert Mud steeds zo verlegen~~

Toen hij zijn naam hoorde keek hij op. Zijn bosgroene ogen zochten de kat die hem aansprak. Het was Mudpuddle, een Riverclan warrior die hij kende van de grote reis naar dit gebied. In die reis moesten alle clans zoveel mogelijk samenwerken, iets wat hij niet heel erg vond. Hij vond het leuk om katten uit andere clans te ontmoeten en te weten of ze echt zo zijn als de elders hem als kit vertelden of dat dat maar vooroordelen waren. Sommige dingen waren waar, zoals dat Shadowclanners echt s'nachts jagen in het donker. Maar het meeste was kletspraat. "Hoi Mudpuddle." Miauwde Glazeheart met een vriendelijke glimlach.

Glazeheart had opgekeken en haar aangekeken. "Hoi Mudpuddle" zei hij met een vriendelijke glimlach. Ze zuchtte van opluchting. Ze had zonder het zelf door te hebben haar adem ingehouden. Met een spontaanheid die bij haar heel zeldzaam was begon ze weer te praten. 'Gaat het wel goed met je? Je ziet er nogal ziekjes uit. De kater zijn ogen traanden en hij had een doffe vacht. Mudpuddle mocht dan geen medicine cat zijn, maar ze zag duidelijk dat hij ziek was. Hij zou dat niet kunnen ontkennen. 'Zou je niet in de clan cavern moeten zijn?'