WINDCLAN CEREMONIE 28 NOVEMBER 2017 "Long Days Past"

Het was al weer zes Moons geleden dat Bronzemask, haar trouwe Deputy kittens had gekregen. Deze kittens waren klaar om nu Apprentice te worden, of in ieder geval Underkit dan. Het rode katertje was flink gegroeid in de Cavern en zou vast niet kunnen wachtten totdat hij een sterke Warrior was, als Oceanbreeze het stereo type kitten voor zich had. De meesten hielden van de nieuwe uitdaging en het feit dat ze zich verder van de Cavern mochten vergaren. Ook haar kittens, haar jongste nestje naderde de leeftijd van Apprentice al snel. De tijd vervloog, bijna letterlijk. Voordat ze het zouden weten, zouden ze waarschijnlijk al weer onderweg zijn, verder trekken. Het was af en toe lastig de hoop en moed er in te houden, ook al waren ze allemaal getrainde Warriors, geen Kittypets; het betekende niet dat het makkelijk was hun hoofd boven water te houden na alles wat er gebeurd was. Zijzelf was nogal ongerust geworden met het feit dat ze een vos op The Highlands had moeten verjagen en daarmee een jonge Tribe To-be had moeten redden. Hoewel het een jonge vos was geweest, was ze des te meer op haar hoede. Immers joegen de meeste Windclanners daar, gezien het feit dat het deel van het territorium het meest leek op wat ze van oudsher gewend waren. Ze schudde bezorgd haar kop en wierp een blik op de genezen wond op haar flank. Het was goed genezen, zonder al te veel problematiek. Echter herinnerde ze zich wel dat ze voor hetzelfde geld wel ernstig gewond had kunnen raken. Ze stond er niet echt bekend om, om een fenomenale vechter te zijn. Al was ze onder Evergreen's toen Everstar's training echt wel beter geworden daarin. Ze werd geacht om de Clan te leiden, ook in gevechten, misschien al helemaal in gevechten en daardoor zette ze er altijd weer een tandje bij.

Na de laatste Ceremonie had ze vast geen vrienden gemaakt met Leopardpaw, de dochter van Crowfur die had verklaard een buiten Clanse relatie te hebben onderhouden, waaruit Leopardpaw was voortgekomen. Aangezien dit geheim was gehouden, had ze moeten ingrijpen. Echter hadden beide Crowcall en Leopardpaw het duidelijk een slechte keuze gevonden. Natuurlijk wisten beide katten niet hoe het was om aan het hoofd van een Clan te staan, terwijl er spanningen heerste en er behoorlijk onzekere tijden waren. Zonder de negen levens en de goedkeuring van Starclan die daarbij kwam. Al helemaal niet nadat ze net een kitten was verloren, doodgeboren. Natuurlijk was ze haar twee dode kittens nog lang niet vergeten. Het toonde kracht dat ze voor haar Clan stond en nu ook had besloten zelf een Apprentice onder haar hoede te nemen. Nadat ze de situatie van Crowfur en Leopardpaw op een andere manier onder de aandacht had gebracht. "Alle Windclanners oud genoeg om hun eigen prooi te vangen, verzamelen!" Klonk de krachtige mauw van de jonge Leader zodra ze zich iets verder weg van de Cavern, maar nog steeds dichtbij genoeg om gehoord te worden, had neer gezet. Haar blauwe ogen gleden langs de massa katten die zich bij haar verzamelden. "Het is al weer tijd om een Ceremonie te houden." Mauwde ze terwijl ze met haar blik zocht naar de kittens van Bronzemask en haar Deputy zelf. Zodra ze die gevonden had, knikte ze hen even vriendelijk toe voordat ze verder sprak. "Ten eerste wil ik starten met het intrekken van Crowfur's straf. Hij heeft hard gewerkt en verdiend het om zijn taken als Mentor van Mistpaw weer op te pakken. Daarnaast heb ik gesproken met Crowcall en Leopardpaw. Dit aangezien Halfclanners vaak gezien worden als zonde. Hierbij wil ik iedereen er op attenderen dat de kittens er weinig aan kunnen doen wie hun ouders zijn en wij als Clan het verplicht zijn ze met warme poten te ontvangen. Onthoudt dit goed, zolang ze er voor kiezen trouw te blijven aan onze Clan, zullen ze door ons beschermd worden." Haar stem had een wat strengere toon aangenomen, natuurlijk wist ze dat niet elke kat het zo had op Halfclanners, maar onder haar leiding zouden ze niet weg gepest worden. Maar geaccepteerd worden voor wat ze waren, Warriors van Windclan.

"Dan roep ik nu graag een kitten naar voren." Mauwde ze rustig, haar stem kalm maar duidelijk. "Underkit heeft de leeftijd van zes Moons bereikt en hierbij oud genoeg om getraind te worden." Verklaarde ze terwijl haar blauwe blik de groene van de jonge kater opzochten. "Ik zal jouw training op mij nemen." Mauwde ze rustig. Hierna stapte ze naar voren toe om haar neus tegen die van de kitten aan te drukken. Daarna sloeg ze haar staart een keer heen en weer voordat ze haar blik op de lucht wierp. Denkende aan Starclan, er was een kat die oud genoeg was, en zich voldoende bewezen had om tot Warrior benoemd te worden."Venompaw, stap naar voren." Mauwde ze met een zachte, warme stem terwijl ze hem met enige trots aan keek. Weer een Warrior erbij, weer een kat die de Clan kon helpen. Mits hij natuurlijk de juiste keuzes maakte, maar ze zou nog niet te veel druk op hem leggen. Niet alle katten waren wat ze leken. "Dan vraag ik, Oceanbreeze de Leader van Windclan, nu mijn voorgangers op deze Apprentice neer te kijken." Verklaarde ze, waarna de grijzige kattin even stil hield, een korte stilte liet vallen en diep inademde. "Hij heeft hard gewerkt en veel geleerd. Met de kennis van onze tradities en de Warrior Code, beloofd hij een goede Warrior te worden. Venompaw, beloof je, je aan de Warrior Code te houden, zelfs als dit je leven kost?" Mauwde ze de vertrouwde woorden die al generaties lang werden uitgesproken over de jonge katten. Woorden die zijzelf nog herinnerde van haar eigen Ceremonie. Ze had nooit kunnen bedenken dat ze hier zou staan, toch stond ze hier, met een trots geheven hoofd en een zachte warme blik in haar ogen. "Dan zal ik je met de wil van Starclan je een nieuwe naam geven. Vanaf dit moment zal je bekend staan als Venomthorn. Starclan eert je moed." Mauwde ze waarna ze geduldig wachtte totdat de andere Clangenoten klaar waren met zijn naam te roepen. Zoals het hoorde zou de kater s'nachts in zijn eentje de wacht houden. Zonder te spreken, gefocust op zijn eigen gedachten en de kennis dat hij vanaf die dag Warrior van Windclan was. Hij zou nieuwe verantwoordelijkheden krijgen. Iets dat hij vanzelf zou ervaren. "Hierbij is de Ceremonie afgesloten. Voor vragen of opmerkingen kunnen jullie mij in de Cavern vinden." Mauwde ze waarna ze de katten toe knikte en op zoek ging naar haar nieuwe Apprentice, Underpaw.

lijstje:

Oceanbreeze had Underkit tot haar eigen Apprentice benoemd, de glimmende, trotse en blije ogen van de jonge Apprentice deden haar goed. Ze was benieuwd hoe lang hij dat enthousiasme in zijn ogen zou behouden, alle Apprentices en alle Kittens groeiden ooit op, en dat kon nog best wel eens een lastig proces zijn. Oceanbreeze, ondanks haar relatief jonge leeftijd wist daar alles van. Was zij niet de kitten geweest die was ontvoerd door twee Rogues, samen met haar nichtje Lizardpath. Had ze niet in leugens geleefd, leugens die door Whitelion gemaakt waren, en waarvan de waarheid net ten boven was gekomen. De woede en onmacht die ze had gevoeld jegens hem en dan vooral Barksound voor het in stand houden van die leugens, nadat haar halfbroer ze had toegegeven, had haar daadwerkelijk diep geraakt. Om nog maar te zwijgen over het verlies van Neverland en haar twee kittens. Nee, het zou haar goed doen ergens anders op te focussen en dat anders was een Apprentice, Underpaw. De trotse houding van de ander deed haar goed, Windclan kon best nog wel eens trotse Warriors gebruiken, niet te trots, maar gewoon in vol vertrouwen en kracht naar de Clan toe. Windclanners stonden niet bekend om hun vechtkunsten, aangezien ze vaak de kleinste waren, echter betekende dat niet dat ze zwak waren. De eeuwige wind waarmee Oceanbreeze zelf was opgegroeid, was een teken van hun kracht. Ze hadden een enorm uithoudingsvermogen en snelheid, iets dat Underpaw vanzelf ook zou ondervinden. Immers was ze van plan hem zo snel mogelijk wat jaagtechnieken te leren en zijn conditie te verbeteren. Met de ziekte die heerste kon dat zeker geen kwaad. Met een brede glimlach leek de relatief stevige rosse Apprentice op haar te wachtten, totdat ze de Ceremonie tot een einde had gebracht. Dit keer was het geen vreselijk lange Ceremonie, immers was er niet al te veel drama gebeurd. Zodra de katten zich weer verspreiden van de verzamelplaats kwam haar pas benoemde Apprentice op haar af gelopen, waarschijnlijk om haar enthousiast wat vragen te stellen over zijn training. Met de herkenbare glimlach op zijn gezicht stond de desbetreffende rosse kater voor haar, waarna ze met twinkelende blauwe ogen haar kop even met een zacht glimlachje om haar lippen schuin hield. Hij hield zijn enthousiasme beter in toom dan ze misschien verwacht had. "Oceanstar," mauwde hij waarna hij respectvol zijn kop neeg. Hij was duidelijk niet vergeten welke rol de jonge kattin had in de Clan. Het was haar niet ontgaan hoe Owlkit, de zoon van Raptorecho en Northdrift op de jonge Apprentice was afgestormd tijdens de Ceremonie. Het was best amusant, zeker omdat ze tegen wat andere Warriors waren gebotst. Waarschijnlijk zouden die twee elkaar in de komende twee Moons wel missen, ze had ze bijna altijd wel in de buurt van elkaar gezien. Haar blik gleed naar Owlkit toe waarna ze rustig sprak, op een warme en misschien zelfs ietwat plagerige toon. "Owlkit houdt je onze Warriors wel heel?" Haar blauwe ogen knipperde ze even geamuseerd waarna ze haar aandacht op Underpaw richtte. "Underpaw, de training zal vandaag iets na zonhoog plaatsvinden, zorg dat je er klaar voor bent." Mauwde ze rustig, waarna ze wachtte op de reactie van de twee jonge katten. Haar blik gleed even bezorgd naar Crowcall toe, waarna ze haar oor even wiebelde. De zwarte kattin leek zichzelf niet geheel, ze had bijna verwacht dat de zwarte kattin op haar af zou stappen naar de Ceremonie, in plaats daarvan staarde ze maar wat voor zich uit. Ze hoopte maar dat de ander niet ziek was. De ziekte had al genoeg levens gekost.

Tag: Underpaw, Owlkit en Crowcall