Come fly with me [OPEN]

Onderwerp: Come fly with me [OPEN] za 28 okt 2017 - 16:10

Deerpaws vacht tintelde toen ze de wind door haar vacht voelde strijken. Haar staart wiegde mee in het ritme van de zwaaiende takken en ze voelde gelukzalig hoe haar vacht overeind ging staan van de kou. Haar ogen kneep ze dicht van geluk. Ze schrok van de tak die plotseling in haar gezicht vloog en liet even een boze grauw horen die bestemt was voor de schuldige die haar uit haar droom getrokken had. "Stom ding." Sisde ze zachtjes. Deerpaw was met haar hoofd nog bij de tak, toen ze plots naar adem snakte. De bodem was verandert in rots en ze zag het wijdste uitzicht dat ze ooit had gezien. Toen ze nieuwsgierig verder trippelde, snakte ze voor de tweede keer naar adem. Op rand van de afgrond was ze blijven staan en als ze nog iets verder zou lopen, zou ze naar beneden de afgrond in kunnen kijken. De apprentice wiebelde opgewonden van haar ene op haar andere been. De plaats was zo overweldigend dat ze er opslag haar verlegenheid van verloor. Toen Deerpaw naast zich een schaduw zag, vergat ze ook haar "apprentice"-zijn en probeerde als een kitten de schaduw te vangen. Pas toen ze verveeld raakte, merkte Deerpaw pas waar de schaduw vandaan kwam. De poes bewonderde de roofvogel die boven rond cirkelde en probeerde in te schatten of de roofvogel een gevaar zou kunnen vormen. Toen ze bijna zeker was van niet, sleepte haar gedachte haar ergens anders heen. Langzaam maar zeker leek het of haar vacht plaats maakte voor veren en dat haar neus hard en krom werd. "Kom met me mee." Leek de vogel te roepen. Net op tijd besefte Deerpaw dat ze niet kon vliegen en ze schudde haar hoofd om de rare fantasie uit haar gedachte te krijgen. Ze hoopte maar dat niemand haar had gezien.

[OPEN]

Leafbare hing in de lucht en zou snel haar intrede maken. Dit gebied was door zijn rotsige structuur al niet de beste plek voor kruiden, maar als de winter in zou treden zouden ze pas echt een probleem hebben. Sneeuw zou alles voor hun doden en verbergen, dus besloot Routpaw dat voor te zijn door nu zo veel mogelijk kruiden in te slaan. Ze was er even alleen op uit getrokken en ging een anatal gebieden langs. Tegen het middaguur had ze enkel een armzalig hoopje kruiden gevonden en het was zeer ontmoedigend. De jonge poes wilde net opgeven en terug keren naar de Cave toen ze langs de Vulture's drop kwam. Gezien zijzelf het niet zo op hoogtes had, wilde ze eerst doorlopen. Al helemaal toen ze ook nog een aantal roofvogels zag vliegen. Het was echter toen dat ze een klein figuur aan de rand zag staan, gevaarlijk dichtbij de afgrond. Haar hart leek een slag over te gaan en haar gedachtes gingen uit naar Aurorapaw en alle andere katten die van diezelfde richel af waren gesprongen of gevallen. Haar vermoeidheid vergetend snelde ze naar de jonge kat toe. Eenmaal in de buurt legde ze haastig de kruiden neer. "Stop! Nee! Blijf staan!" Riep ze in paniek, waarna ze de jonge kat bij diens nekvel pakte en van de rand vandaan trok. Met grote ogen van bezorgdheid keek ze de poes aan; het was Deerpaw. "Deerpaw! Is alles goed, h-heb je je niet bezeerd?" haar ogen schoten over de poes aan op zoek naar verwondingen.

"Stop! Nee! Blijf staan!" Deerpaw schrok zo erg van de stem die vanuit het niets kwam, dat ze voorover struikelde en van de rots gleed. Hevig probeerde ze het glijden tegen te houden. Haar ogen stonden doodsbang toen ze probeerde om haar nagels in de rotsen te staan. Het was een geschenk die van Starclan leek te komen toen er iemand zijn of haar tanden in haar nekvel zette. De afgrond onder haar poten maakte plaats voor de rotserige ondergrond. "Deerpaw! Is alles goed, h-heb je je niet bezeerd?" Toen pas herkende Deerpaw de stem van Routpaw. Maar het duurde niet lang, of ze begon snel te ademen en ze trilde hevig. De tien moons oude apprentice had last van een van haar paniekaanvallen. Langzaam raakte ze het bewustzijn kwijt, terwijl haar ademhaling sneller en sneller werd en haar lichaam harder trilde dan ooit te voren. Het zweet brak haar uit toen de wereld begon te draaien. Een paar seconden later zakte ze in een. Haar adem stokte en een paar lange seconden steeg er geen lucht meer door haar longen. Toen hapte Deerpaw schokkerig naar adem.

Haar hart sloeg een slag over toen ze zag hoe de poes van haar woorden schrok en naar beneden gleed. Sneller dan ze ooit had gerend kwam de jonge poes naar voren en greep Deerpaw bij haar nekvel, alvorens haar naar boven te trekken en op de veilige rotsen neer te leggen. Routpaw stond trillend op haar poten en keek met pijn toe hoe Deerpaw in een paniek aanval terecht kwam. Routpaw slikte een brok van angst in haar keel weg en begon trillend het kopje van Deerpaw te likken. "H-het is goed, je bent veilig. R-rustig maar Deerpaw,"deed ze een poging om de ander te kalmeren. De apprentice leek echter uit het niets te stoppen met ademhalen. Geschrokken sprong Routpaw overeind en haar ogen schoten in het rond, niet wetend wat ze kon doen behalve afachten. Starclanzijdank kwam de poes snel weer bij. Routpaw rende naar het stapeltje kruiden dat ze had verzameld eerder die dag en trok er twee jeneverbessen vanaf, die ze vervolgens naar de poes meenam. "Hier, e-eet deze op. Ze helpen om je te kalmeren," ze trilde nog steeds op haar poten. Dat was dichtbij geweest, té dichtbij.

Onderwerp: Re: Come fly with me [OPEN]