Broken but alive

Oceanbreeze was met lichte moeite omhoog geklommen. De lichte wonde op haar flank rekte ongemakkelijk op, de vos had ze dan wel weg gejaagd maar dat betekende niet dat het rode beest haar niet te pakken had gekregen. De enigste reden waarom ze naar boven was geklommen was om het feit dat ze een vers geurspoor had geroken dat naar boven toe leidde. Haar blauwe ogen stonden alert terwijl ze rustig naar het gestalte toe liep, dat op een van de stenen in de buurt van de afgrond zat. Haar vriendelijke blauwe ogen vielen op de zwart witte kattin voordat ze rustig sprak. "Ik vroeg mij al af wie deze klim gemaakt kon hebben. Als ik jou was zou ik niet zo dicht bij de rand komen. Er zijn hier voldoende katten overleden." Mauwde ze haar stem rustig maar ook een tikkeltje bezorgd. Ook al was het geen geheim, dat Ocean een paar nestjes kittens had, was het nu toch wel duidelijk dat ze haar moederlijke karakter niet kon onderdrukken, ook niet bij katten rond haar leeftijd. Het zat er nu eenmaal diep in geworteld bij haar.

De zwart witte kattin draaide haar kopje om zodra Oceanbreeze haar aanwezigheid kenbaar maakte. Met een klein glimlachje werd de kattin toegeknikt waarna Oceanbreeze even een oor wiebelde. Een verdere reactie gaf ze niet, ze bleef echter in de buurt van de kattin staan en zwiepte ontspannen met haar staart waarna ze zuchtte. De frisse berglucht deed haar denken aan het bekende territorium waar ze het grootste deel van haar leven geleefd had. De wind die haar het prachtige gevoel van vrijheid gaf en de wind die haar herinnerde aan de tijd dat ze als kleine kitten ontvoerd was geweest door Rogues. "Maakt u zich maar geen zorgen, als ik al zou vallen dan zou niemand er echt om rouwen." Mauwde de ander somber, waarna Oceanbreeze haar kop even schuin hield en fronste. Als moeder wist ze hoe erg ze het vond dat ze niet voor haar overleden kittens kon zorgen, dat Burnetpaw haar buiten sloot. Hoe erg ze hen miste als ze haar niet spraken. Hoe kon de ander nu denken dat niemand haar zou missen en om haar zou rouwen. Een Clan was familie, familie hield van elkaar en zou elkaar missen. "Een Clan is familie, zelfs als er familie niet meer is. Ik heb mijn vader nooit gekend, maar voor mij was mijn oudere halfbroer Whitelion mijn vader." Mauwde ze zacht haar stem warm en rustig. "Als je, je clangenoten de kans geeft, zullen er echt wel katten zijn die als familie gaan fungeren." Verklaarde ze uiteindelijk waarna ze de ander wenkte. Ze had liever geen gedeprimeerde kat in de buurt van een afgrond. Er waren in haar ogen al te veel doden geweest en ook al hoorde de kattin niet bij haar Clan betekende het niet dat ze zich haar lot niet aan trok.

De zwart-witte kattin luisterde braaf naar haar woorden, iets dat een keer anders was voor de verrassing. Immers hadden haar kittens niet altijd naar de jonge kattin geluisterd, zeker Burnetpaw niet. De kitten had veel mee gemaakt, maar dat kon ze wel voor elk van haar kits zeggen en van zichzelf. Zelf was ze als jonge kitten ontvoerd geweest en had ze met een dringende wond kunnen ontsnappen aan de Rogues, die haar toentertijd hadden mee genomen samen met Lizardpath, toen nog Lizardkit. Een paar grote groene ogen werden op haar gericht, zodra ze was uitgesproken en de iets jongere kattin sprak haar aan. "Whitelion.. zegt u?" De ander slikte, waardoor Oceanbreeze haar ietwat bezorgd en verward een blik gunde. Het verbaasde haar dat de ander naar haar halfbroer vroeg, immers was niet iedereen over hem te spreken. Minder wel dan niet. Had ook deze kattin met hem te maken gehad? "Wat voor iemand was hij?" Vroeg de zwart-witte knappe kattin, waarna Oceanbreeze haar kop even schudde en haar ogen naar de hemel richtte. "Een kat van tegenstrijdigheid. Vele zullen niet al te veel over hem te spreken zijn, echter was hij een kat van meerdere kanten. Vooral met zijn vriendelijke, liefdevolle kant hebben niet veel katten te maken gehad. Ik had een goede band met hem, hij was mijn oudere halfbroer. Wat wil je over hem weten?" Haar stem klonk rustig, al vroeg ze zich ergens wel af waarom de ander naar haar witte overleden broer vroeg. Een kater met een zeker trots, of zo was hij altijd wel overgekomen.