Strawberries

De zwarte tom had naar Chivypaw gezocht met de vraag als hij ergens mee kon helpen maar de medicine cat apprentice was al naar buiten gegaan om te jagen of iets in die richting. Sinds Chivy hem wat meer bijleerde en hem goed door elkaar geschud had leek hij het licht te zien. Zijn down momenten zakte langzamerhand weg al werd hij nog wel steeds getreiterd door nachtmerries en hallucinaties. De jonge elder spitste zijn oren, luisterend naar het geroezemoes in de cavern maar hier uit kon hij ook niet de bekende stem van Rosefrost vinden. Ze was waarschijnlijk met haar taken bezig. De tom draaide zich om, wandelend naar de prooistapel om een maaltijd te halen toen hij per ongeluk tegen iets kleins aanbotste.

- Coyotekit

Een soort piep volgde nadat Ravenfall met zijn poten tegen iets aangelopen had. Kort leek er een soort flashback door zijn gedachtens te flitsen, de laatste keer toen hij tegen iemand aangelopen had of naja over iemand gestruikeld had was er een vechtpartij ontstaan. Niet dat het hem boeide, Oceanbreeze- star whatever was er tussen gesprongen. De tom liet zich echt niet kalmeren door een Windclan quene no way, maar toen Chivypaw zich gemengd had bood hij dat hij geluisterd naar de Windclan nieuwe leader. Dahm Chivy was eng geweest, eigenlijk nog steeds een beetje maar de medicine cat apprentice hielp hem wel en daarbij kon hij zeggen dat die wel blij was met haar. Ze was de enige she-cat die hem werkelijk iets liet doen al kreeg hij soms wel eens een klap rond zijn oren. De jonge elder probeerde dan ook zijn best te dien ok niet grof te zijn tegen het ding waar hij tegen aangelopen was. Zijn blinde ogen staarde naar beneden, de geur van Riverclan en moedermelk zijn neus vullend. Great.. “Sorry” Mompelde hij dan ook maar met veel tegenzin en gaf een zwiep met zijn lange pluizige staart. “Wat ben je hier eigenlijk aan het doen uk? Moet je niet bij je sibs liggen met de queens?” Vroeg hij maar. Agh misschien kon hij wel een beetje ‘lief’ zijn.

De kitten die hij nu herkende als Coyotekit verbeterde hem, ze was al bijna apprentice. Tja wist hij veel, hij kon namelijk niet gokken hoe oud ze was van hoe ze er uit zag. Voor hem was alles een grote inktvlek en alles wat kleiner was dan hem was gewoonweg een kitten. Hij maakte dan ook ‘o’ vorm met zijn mond. “Apprentice echt waar” Mauwde hij, “Wat leuk” De jonge elder probeerde blij te klinken voor Coyote, maar elke keer als hij maar het woord apprenticeship hoorde werd hij weer herinnerend aan het feit dat hij zo iets nooit kon worden. Hij zal nooit als elke normaal iemand kunnen trainen, iets kunnen doen voor zijn clan. Ravenfall slikte dan ook toen de kitten vroeg waarom hij geen warrior kon worden ondanks zijn niks ziende ogen. De elder trok met zijn gehavende oor. “Jullie zien beelden, het enige wat ik zie is een grote zwarte vlek. Ondanks dat mijn oren en reukzintuigen zich beter heeft ontwikkeld dan elke andere kat dan ook is het onmogelijk om een warrior te zijn zoals jouw later” Mauwde hij toonloos. Het was geen fijn onderwerp voor de zwarte tom maar hij wist hoe kittens waren, ze zouden blijven zeiken tot je het vertelde. “Het is simpel weg gewoon onmogelijk om taken uit te voeren die warriors moeten doen, maar Chivypaw laat me soms een beetje meehelpen zodat ik toch nog nuttig ben voor de clan en wat te doen heb om de tijd de doden” Wauw, dat hij dat zo vertelde. Normaal praatte hij nooit over zijn blindheid. De tom hield zijn schouders op, Coyotekit was toch nog maar een kit morgen was ze het weer vergeten. Hij rapste zijn droge keel. Waar moest hij nu over praten?

"Oh. Maar kan het dan nooit genezen worden? Bijvoorbeeld, dat.. dat.. dat... Met een nog niet ontdekte kruid ofzo! Ik wil hem heus wel voor je ontdekken hoor!" Mauwde ze. Ravenfall moest zichzelf inhouden om niet luidkeels te gaan zuchten. Natuurlijk was er geen speciaal kruiden waardoor je weer ging zien. Anders was hij nu niet blind geweest. Was deze poes nou oliedom? Of was ze nog steeds zo naïef als een pas geboren kitten? Als het echt klopte dat Coyote volgende moon apprentice zou worden wenste hij haar mentor veel geluk. De elder mompelde wat binnensmonds en trok met zijn witte lange snorharen. Er was weining te doen op het moment voor de blinde elder dus misschien kon hij zichzelf wel vermaken met een spelletje, tenslotte moest hij toch wat gaan vinden om de tijd te doden: het zag er naar uit dat Rosefrost en of Chivypaw nog lang niet terug zouden komen om hem te vermaken “Dan moet we gauw op ontdekkingsreis gaan” Mauwde hij met een flik van zijn staart. Proberend om enthousiast te klinken maar het klonk meer alsof die het zichzelf dwong om het te mauwen. -wat eigenlijk ook was- De elder ging zitten, zijn witte ogen starend naar voren voor hij zijn belittekende lichaam een grove lik gaf. Cotote had vast wel zin om te spelen.