► Nightmare

Onderwerp: ► Nightmare di 26 sep 2017 - 9:45

De zwarte tom zat weer vastgeklemd in een dip. De afgelopen nachten waren gruwelijke geweest voor de jonge elder, wanneer hij papaverzaden kreeg om te slapen ging het nog wel maar hij wist dat ze ook enorm verslavend waren en de medicine cats vreesde dat hij er ook verslaafd aan zou worden vandaar dat hij weer een paar dagen zonder moest, en weer een paar dagen niet kon slapen door de ‘trauma’s’ die hem s’nachts kwamen treiteren. Hij word er zo moe van, het zoog als zijn levensenergie op. Ravenfall lag opgekruld in zijn nest, luisterend naar de ademhalingen van alle katten die nog sliepen. Hij gokte dat het middernacht was, maar er was geen greintje slaap te vinden bij de zwarte Riverclanner. Als hij al zijn ogen sloot en probeerde te slapen hoorde hij alle geluiden weer waar hij juist zo bang voor was. Vandaar dat hij wakker bleef, de wallen onder zijn ogen zouden goed zichtbaar geweest zijn als hij niet z’n dikke zwarte vacht gehad had. Het werd weer eens een slapeloze nacht, maarja daar was die ook wel weer aangewend geraakt.

Open c:

Onderwerp: Re: ► Nightmare wo 4 okt 2017 - 20:54

“Muizenstront!” Huh, lag er muizenstront onder zijn poten? Zijn ogen vlogen open en de tom keek in eerste instantie geschrokkende zijn naar beneden, maar toen hij daar niets zag liggen, keek hij diegene die naast hem lag met een vage blik aan. Hij schrok zich echter een ongeluk toen hij de felgele ogen van de kat naast hem op hem gericht zag staan en voor even dacht hij dat hij één of ander akelig figuur naast zich had liggen, maar toen besefte hij dat hij naast één of andere jonge apprentice was gaan liggen die verschrikkelijk hard kon zeuren als hij wilde. “Dit is de laatste keer dat ik bij je ging liggen, Thistlepaw. Het doet echt pijn, hoor!” Even wist Thistlepaw niet waar de jonge RiverClan apprentice het over had, maar toen zag hij dat er een kras dwars over zijn gezicht liep en toen hij naar beneden keek, zag hij dat zijn klauw uit zijn huls gegaan was en er bloed aan zijn nagels kleefde. Nu herinnerde hij het zich weer: hij had een droom gehad waarbij hij aan het sparren was met Smokegaze, zijn mentor. Voordat hij dat echter kon uitleggen aan de apprentice – niet dat hij echt had verwacht dat de apprentice naar hem zou luisteren – stond de jongere tom al op en ging, met zijn kopje geheven in de lucht, naar een andere plek in de grot. “Het was niet mijn bedoeling!” riep hij de tom na, maar dit leverde hem nog meer onbegrip op omdat andere katten nu ook naar hem begonnen te sissen en er zelfs een ShadowClanner hem bedreigend toeriep dat hij naar daar zou komen als Thistlepaw nu niet zijn bek hield. “Tsk, I’d like to see you try,” mompelde hij spottend, maar besloot om dat niet hardop te zeggen en dan maar een ander plekje uit te kiezen om te gaan liggen. Zijn vacht werd immers koud en bovendien verveelde hij zich in zijn eentje. Hij koos zijn Clanmate Ravenfall uit omdat hij een dikkere vacht had en zich minder snel letterlijk en figuurlijk aangevallen zou voelen als Thistlepaw in zijn slaap bewoog. Net toen hij zijn ogen weer terug dicht wilde doen, zag hij dat de tom wakker was. En om eerlijk te zijn, zag zijn Clanmate er moe uit. “Hé, Ravenfall,” fluisterde hij. “Alles in orde?”