The first warrior cats .... ♥

“We can't be afraid of change.
You may feel very secure in the pond that you are in,
but if you never venture out of it,
you will never know that there is such a thing as an ocean,
a sea.”

Hee lieverds,

Omdat ik het niet meer voor me kan houden en ik vind dat jullie het nu wel mogen weten. Zal ik maar eens vertellen wat mij de laatste 2 en halve maand zo bezig heeft gehouden en dat zal de komende jaren ook niet meer veranderen denk ik, haha.

Ik denk dat het de eerste is hier op warrior cats (a)



Dit weekend ben ik 10 weken zwanger. De voorlopige datum dat ik uitgerekend ben is 7 oktober 2017 en ik denk dat dit niet zo heel anders meer gaat worden. Maakt ook niet zoveel uit want meestal houdt de baby zich toch niet aan die datum. Met 12 weken krijg ik de definitieve datum. We gaan het nu langzaamaan een beetje aan onze vrienden vertellen de komende twee weken.

Little one:

Houdt het een beetje in warrior cat's kringen als het kan. Ik hoop dat jullie dit een leuk nieuwtje vinden :3 ! Het kan soms dus wel het aantal posten van mij beïnvloeden. Omdat ik druk ben met alles regelen en dat de komende tijd niet anders gaat worden, maar dan weten jullie waaraan het ligt.

Liefs,

Julia

Update 24-3-2017:
Ik heb de 12 weken echo gehad, waarin het toch lijkt dat de kleine al 12 weken en 2 dagen is in plaats van 11 weken. Dus dan wordt de datum 3 oktober 2017, maar goed we zien het wel haha. Alles lijkt goed en de kleine is erg bewegelijk. Was de hele tijd aan het trappelen en slaan. Eerst lag die steeds zoals op de foto en toen draaide die opeens helemaal om XD . Dus is die lekker druk gheghe. De kleine is in ieder geval lekker gegroeid!

Echo 12 weken:

Update 16-7-2017:

Echo 20 weken:

Jullie hebben even moeten wachten, maar hier is mijn update dan eindelijk XD .
De 20 weken echo is alweer een tijd geleden. Toen leek gelukkig alles goed. Ik zit inmiddels alweer bijna op 29 weken. De tijd gaat echt hard om. Nog 7 weken werken en dan begint mijn zwangerschapsverlof al.

Het kamertje begint ook al echt wat te lijken. Mijn moeder is druk aan het verven van mijn tekeningen op de muur. Het is nu nog een beetje een zooitje, maar dan krijgen jullie een beetje een idee hoe het wordt. Alles krijgt ook nog een zwart lijntje. Onder little dreamer, dat wordt dus een schaapje. Alleen je ziet nu alleen nog de oogjes haha. De zwarte lijntjes moeten nog. Die heeft alleen het uiltje al c: .

Kamertje:

En dan nog mijn buik tijdens de vakantie en vandaag. Wordt al lekker dik, gheghe.

Babybuik:

Update 23-9-2017
Inmiddels is Liam alweer 13 dagen oud, wat gaat het toch snel. Ik heb jullie foto's beloofd, dus hier zijn ze dan. Allereerst bedankt voor alle lieve felicitaties. Jullie zijn geweldig <3 !

11-9-2017
Liam is geboren op 11-9-2017 om 18:56 met een gewicht van 2710 gram. Omdat hij drie weken en een dag te vroeg is geboren werd ik 's ochtends meteen naar het ziekenhuis gestuurd. Mijn vliezen waren gebroken, dus het was vrij duidelijk dat het niet lang meer zou duren. De bevalling ging heel snel en voordat we het wisten lag hij al in mijn armen. Wat een klein mannetje, maar alles leek goed. Helaas bleek later dat zijn bloedsuikerspiegel te laag was. Dus moest hij een infuus. Dus werd hij rond 12 uur 's nachts weer bij mij weggehaald. Dat leek wel het langste uur van mijn leven. Gelukkig was mijn vriend mee gegaan, maar ik vond het alsnog verschrikkelijk. Ik heb me ook nog nooit zo opgelucht gevoeld toen ze weer terug waren.

foto eerste dag:

12-9-2017
En toen begon de achtbaan. Je gaat er nooit vanuit dat de eerste tijd met je kindje in het ziekenhuis zal zijn. Niemand hoopt daar op, maar kleine Liam was er eigenlijk nog net niet klaar voor om meteen alles zelf te doen. Dan beginnen echt al je emoties over elkaar heen te duikelen. Hij moest om de drie uur gevoed worden, dus de verpleging kwam om de haverklap weer binnenstuiven. Dan begon die weer over dat hij te weinig at en de ander over of hij toch geen sonde moet. Terwijl in onze ogen hij het super goed deed. Wat hij moest hebben kreeg hij binnen. Wat maakt het dan uit dat hij nog niet sterk genoeg is om alles uit de borst te krijgen. Ik kan prima kolven, dus hij kreeg sowieso mijn moedermelk. Veel mensen met veel verschillende meningen, dat was lastig om soms mee om te gaan. Het was heel fijn dat Liam bij ons op de kamer mocht blijven en Niels ook gewoon elke nacht bij ons mocht zijn. Dat is in dat ziekenhuis wel super goed geregeld.

foto tweede dag:

13-9-2017
Elke ochtend zaten wij in spanning op de kinderarts te wachten. Die kwam elke dag langs om te vertellen hoe het met Liam ging en wat het vervolg was. Ze wilden het infuus er toch sowieso nog een dag aanhouden, om hem nog wat extra kracht te geven. Zijn bloedsuikerspiegel was inmiddels wel weer hoog genoeg. Ook wilden ze hem de volgende dag gaan bloedprikken, omdat ze het idee hadden dat hij geel begon te worden. Dus sprongen we van het ene naar het andere dingetje.

14-9-2017
Het infuus mocht eraf en wat was de kleine man blij om zijn handjes eindelijk weer terug te hebben. Hij heeft echt iets met zijn handjes die wil hij altijd bij zijn gezichtje hebben. Helaas bleek hij inderdaad geel te worden, dus wilden ze hem de volgende dag weer prikken.

foto vierde dag:

15-9-2017
Zijn geelheid nam toe en hij zat nog net onder de lijn, maar als hij daar boven zou komen moest hij onder de lamp. Dit wilden ze in de gaten houden. Dus mochten we nog niet naar huis. Gelukkig ging hij wel steeds beter eten. Wel nog steeds moedermelk uit de fles, maar hij at tenminste goed.

foto vijfde dag:

16-9-2017
Het zat er eigenlijk al aan te komen, maar deze keer met bloedprikken zat hij boven de lijn. Dus moest onze kleine man onder de lamp. Dus werd de lamp en alles bij ons op de kamer geïnstalleerd. Ik kon het eerst niet aanzien hoe hij er zo bijlag, maar gek genoeg went dat. Het brilletje wat hij op moest voor het licht deed hij steeds af. Dus we waren alleen nog maar alerter als hij ook maar ietsje bewoog. Met voeden mocht hij gelukkig wel steeds even onder de lamp vandaan.

foto zesde dag:

17-9-2017
En weer in spanning wachten op de kinderarts. Die aangaf dat Liam nog een dag onder de lamp moest. Inmiddels waren Liam's zijn hakjes gatenkaasjes van al die prikjes. Ons kleine sterke mannetje onderging alles rustig, zonder echt te krijsen.

foto zevende dag:

18-9-2017
En toen mochten we dan eindelijk naar huis! Zijn geelheid was genoeg gezakt om onder de lamp weg te mogen. We moesten de volgende dag nog wel terug komen naar het ziekenhuis om te prikken, maar Niels mocht ons eindelijk meenemen naar huis c: .

foto achtste dag:

En dat zijn wij inmiddels alweer bijna een week en wat is dat fijn. Hij doet het super goed. Eet steeds meer. Nog steeds uit de fles dus ik kolf heel wat af, maar de borst komt vanzelf wel. Eerst groeien en dat doet hij. Vandaag was hij 2915 gram(23-9-2017) en hij krijgt bolle wangetjes, haha.

foto's thuis: