Bored.

Een geïrriteerde houding was te zien terwijl Razor haar ogen samenkneep naar een paar kittens die vrolijk met elkaar aan het spelen waren. Jeetje. Ze kon echt niet wachten tot ze ouder zou worden en een mentor zou krijgen zodat ze weg kon zijn van deze achterlijke kittens. Wat was er om vrolijk over te zijn als je ook kil kon zijn en je vrolijke emoties niet kon laten merken? Vrolijkheid was een zwakke emotie en van zwakke emoties konden anderen gebruik maken. Het was veel beter als je gewoon inwendig lachte als je iets dan toch heel erg grappig vond. Maar nee, deze kittens lachten alsof ze nooit meer konden lachen. Als ze dadelijk hun bek niet hielden, zou hun grootste angst nog wel eens werkelijkheid kunnen worden. Met een geïrriteerde grom probeerde Razor van hun weg te lopen, maar haar weg werd geblokkeerd door twee queens die met elkaar aan het praten waren. Ze wierpen beiden een strakke blik op Razor en de kitten wist dat ze deze keer niet zo makkelijk uit hun onderkomen zou kunnen geraken. En dus stampte ze weer terug naar waar ze eerst zat. Jim was aan het slapen en haar moeder was nergens te bekennen. Ugh! Waar was Yoka? Ze draaide haar kopje heen en weer, maar vond de grijze pluizige kitten niet. Misschien was Yoka wel door de barrière geraakt en was ze buiten aan het spelen. Het idee dat Yoka wel midden in het camp mocht spelen en zij niet frustreerde haar enorm. En dus trapte ze wat geïrriteerd met één van haar achterpoten naar achteren, recht tegen wat vacht aan. Razor draaide zich niet om en nam zich niet de moeite om zichzelf te verontschuldigen.

Er klonk een hard geluid achter haar, als het schrapen van een keel. Het klonk niet als haar vader en ook niet als oom Shark, dus nam Razor de tijd om zich om te draaien. Ze trok met haar oortje toen ze zag dat het een tom was en geen queen. Hè? Wat deed die nu hier? Was hij soms op bezoek bij één van zijn eigen kittens? Maar nee, er waren geen kittens bij hem in de buurt en niemand leek echt op hem te letten. Razor bestudeerde hem eens goed en kwam erachter dat hij al twaalf hondentanden had. Whoah. Hij leek ouder dan Shark te zijn, maar jonger dan haar vader. Of misschien was hij net iets jonger dan Shark, dat kon ook natuurlijk. Ze zag dat hij op een reactie van haar aan het wachten was en herinnerde zich dat ze hem geschopt had, maar met zijn dikke vacht zou hij dat waarschijnlijk toch niet gevoeld hebben. Hij moest zich gewoon niet zo aanstellen. Nee, ze ging zich niet verontschuldigen. Maar een gesprek aanknopen kon altijd, want anders was het ook maar zo saai hier. “Wat doe jij hier?” vroeg ze aan hem met een nieuwsgierige toon in haar stem, haar groene kittenogen onschuldig opgezet. Hij moest eens weten. “Ben jij soms van de vader van één van de kittens hier of de partner van één van de queens?” Dat laatste kon natuurlijk ook wel. Haar vader kwam hier ook wel eens bezoek en dat kwam omdat zij zijn kittens waren, maar ook omdat haar moeder zijn partner was. Misschien waren zijn kittens al wel oud genoeg om young one te zijn en was hij hier enkel nog om bij zijn partner te zijn. Maar ze rook geen geur van een she-cat aan zijn vacht, noch waren er she-cats in de buurt die interesse in hem toonden. “Ik heb later geen partner nodig,” vervolgde ze vervolgens stoer tegen hem. “Ik blijf voor altijd alleen. Alleen ben je veel sterker.” Ze zette fier haar borst op en wachtte op zijn reactie.