Daddy!

Met een gekromde rug, een felle blik in haar groene ogen en haar klauwtjes naar buiten geklapt, keek Razor woest naar een kitten. “Dat is míjn plek!” snauwde ze de kitten toe. De kitten was ongeveer een moon ouder, maar zijn spiermassa was niet meer dan die van haar en dus zou ze hem makkelijk aankunnen. “Donder toch op,” sprak de kitten doodleuk tegen haar. “Het is niet omdat je de dochter van de leader bent dat ik zomaar alles van je moet pikken.” Vervolgens keek hij haar treiterend aan. “Oh, moet het poesje huilen? Gaat ze naar haar pappie toe om te klagen?” De klauw die in zijn richting schoot, had hij niet zien aankomen en even keek de tom verdwaasd naar de grond waar het gras een paar seconden geleden er nog droog had uitgezien, maar waar nu zijn bloed op druppelde. Vervolgens liet hij een grauw ontsnappen en schoot hij naar voren. Razor blies kwaad naar hem en de twee kittens rolden niet veel later door het onderkomen heen. Niet veel later kwam een queen hun kant op rennen en pakte ze Razor stevig bij haar nekvel. “Gedraag je,” zei ze op een nerveuze toon tegen de she-cat. “Je vader is zojuist het camp binnengekomen. Leid hem niet al te veel af zoals je altijd probeert te doen, alsjeblieft.” Razor was te enthousiast om verontwaardigd te zijn over het feit dat ze zojuist lichtelijk beledigd was geweest door de queen. Met een harde zet duwde ze de queen, die een paar wonden op haar flank schoon aan het likken was, weg en rende naar haar vader toe. “Papa!” sprak ze met fonkelende ogen. “Kijk eens wat ik gedaan heb!” Ze sloeg met haar staart in de richting van de jammerende kitten. Ha. Zo’n grote bek, maar zo zielig als er aandacht aan hem besteed werd. Ze wist zeker dat haar vader hem ook maar zielig zou vinden. “Helemaal zelf gedaan, zonder hulp van iemand anders.” Ze stak haar borst fier naar voren en ging snel met haar poot over haar bloedende oor. Een klein wondje, maar het stak wel. Ze hield echter een strakke blik in haar ogen zodat haar vader niet zou merken dat ze pijn had, want dan vond hij haar dadelijk ook nog eens een watje.

Veel katten waren waarschijnlijk bang of werden ongemakkelijk onder de strakke blik van haar vader, maar Razor had daar eerlijk gezegd niet zo heel erg veel last van. Ze wist dat haar vader haar geen kwaad zou doen als ze zich aan de regels zou houden en zelfs al deed ze dat niet, dan zou hij haar nooit slaan. Razor was nu eenmaal niet snel onder de indruk van katten die een bepaalde positie hadden. Of toch niet bang onder de indruk, want ze was wel laaiend enthousiast als het ging over de ranks die haar vader en haar soort van oom hadden. Ze werden gezien als de gevaarlijkste katten binnen de Elite en dat was een beeld dat Razor toch zeker wilde behouden onder de kittens, dus kon ze het niet laten om af en toe dingen te zeggen zoals dat haar vader de kittens ging doden als ze zich niet gedroegen en dat soort dingen. De queens zouden het niet tegen haar vader vertellen omdat hij er waarschijnlijk toch niet veel om gaf en dat gaf Razor de vrijheid om te doen en laten wat ze wilde, zo lang ze zich maar een beetje aan de regels van haar vader hield natuurlijk. Ze was laatst met Jim in de den van hun vader gaan rondkijken, maar ze had niet het idee dat hij het hun echt kwalijk nam. Ze ging mogelijk nog rechter zitten toen haar vader haar op zijn eigen manier een compliment gaf en bijna wilde ze hem een kopje geven, maar ze bedacht zich en gaf een snel knikje naar hem. “Bedankt, papa.” Ze snorde zachtjes en haar groenige ogen keken hem wat afwachtend aan. “Papa, ik ben ouder nu en ik kan al veel meer dan toen ik nog jonger was.” Ze was nog maar twee en een halve moon oud, maar ze deed echt net alsof ze Chawl’s leeftijd was. “Zouden we alsjeblieft een keer samen het camp uit kunnen gaan? De queens durven niet mee en ik mag niet alleen gaan.” Ze legde haar oren in haar nek en keek hem zo lief mogelijk aan. “Ik beloof dat ik braaf ben.” Hm. Ze betwijfelde dat laatste. Maar hé, dat hoefde hij niet te weten, toch?

Razor wist dat er veel katten waren die niet tegen de strakke blik van haar vader konden en er algauw ongemakkelijk onder werden. Zij was misschien ook wel een beetje zo, maar ze weigerde om dat te laten merken. En dus keek ze terug naar haar vader zodat ze elkaar een tijdje aanstaarden. Toen zag ze de kop van haar vader langzaam op en neer gaan en maakte haar hart een sprongetje. Ze voorkwam nog net dat ze heel hard “yay!” riep en volgde in plaats daarvan braaf haar vader. Zijn tempo was snel, maar Razor had niet stilgezeten in de tijd dat ze niets te doen had en dus werd ze er ook niet moe van om hem bij te houden. Het kostte echter alles in haar om niet als een kleine kitten op grasbolletjes te gaan springen en achter die ene vlinder te jagen die door de lucht vloog en haar zowat uitdaagde om erachteraan te rennen. Nee, ze moest aan haar vader tonen dat ze volwassen was en… Een kleine lach ontsnapte haar bek toen ze haar aandacht op haar strenge gedachten verloor en zich op een takje stortte. Alsof ze vocht met een wilde kat rolde haar rug over de grond en duwde ze het takje omhoog met haar vier poten. Toen het ergens achter haar belandde, keek ze de kant op van het takje en herinnerde zich algauw weer dat haar vader op haar aan het wachten was. Snel kwam ze overeind en rende achter hem aan. “Papa, denk je dat ik later ook net zo veel hondentanden zal verzamelen als oom Shark?” Ze keek hem vragend aan. Het vooruitzicht om young one te worden maakte haar blij, maar ze vond dat het nog best lang zou duren eer dat ze een mentor toegewezen zou krijgen. “En mag ik door een belangrijke sterke kat getraind worden eer dat ik oud genoeg ben om young one te worden?” Haar ogen glommen. “Ik wil wel iemand die me fatsoenlijk kan leren moorden, niet iemand die schrik heeft van zijn eigen schaduw.” Ik wil jou als mentor, wilde ze eigenlijk zeggen, maar ze wist niet goed of ze dat hardop durfde uit te spreken.

Razor’s hart klopte iets sneller toen haar vader aangaf dat ze het wel zou kunnen mits ze zou aantonen dat ze zijn dochter was. Op dit moment kon ze niet blijer zijn met het feit dat haar vader de leader van de Elite was. Sure, een commander zoals oom Shark zou ook goed zijn geweest, maar ze wist dat katten voor haar vader veel meer ontzag hadden dan voor oom Shark, ook al zou ze dat nooit hardop tegen de tabby zeggen. Ze had het idee dat oom Shark voor dat soort opmerkingen redelijk gevoelig was, al beweerde hij dat hij nergens geen emotie om toonde. Razor had hem vaak met een verlangende blik in de richting zien kijken van een gebied die ze herkende als ThunderClan territory en vroeg zich af wat de emotie was die ze voor een paar seconden door zijn ogen zag flitsen telkens als ze vroeg wat er aan de hand was. Hij was dan nog iets botter tegen haar dan gewoonlijk en wilde het meestal niet meer over dat onderwerp hebben waarna hij iets anders voorstelde om te doen waardoor Razor, moest ze met een licht gevoel van irritatie toekennen, afgeleid raakte. “Goed, want ik wil later ook katten verjagen en botten breken!” Het waren uitspraken die ze vaak door het camp riep en hoewel ze soms het zwijgen op werd gelegd door de queens en ze met boze blikken bekeken werd door andere kittens die minder gewaagd gedrag durfden te vertonen als zij, bleef het meestal bij blikken. De dochter van de leader zijn had zo zijn voordelen en Razor kon precies zo ver gaan totdat haar vader zei dat ze moest stoppen. En dat gebeurde niet vaak omdat hij dikwijls bezig was met andere dingen waardoor zijn aandacht niet altijd naar haar gericht kon zijn; een reden om des te meer van dit uitstapje te genieten. Ze keek bewonderend toe hoe haar vader een mus voor haar ving en deze vervolgens voor haar legde. Razor was allang niet meer afhankelijk van moedermelk; ze legde haar pootje dankbaar op de mus en boog naar voren om haar tanden in de met veren bedekte huid te boren. Haar snoetje kleurde algauw rood en tot haar tevredenheid zag ze dat haar klauw diepere groeven achterlieten in de prooi dan de vorige moon. “Pap!” Ze keek hem opgewonden aan. “Misschien kun je me al een paar vechttechnieken leren!” Ze keek opgewonden om zich heen. “Of misschien kunnen we een kittypet- of roguenestje zoeken om aan te vallen.” Het avontuurlijke gevoel zat er duidelijk in en Razor kon zich nauwelijks concentreren op het rustige kauwen op haar eten terwijl ze haar vader nauwlettend in de gaten hield met haar groene ogen. “Dan kan ik Yoka eindelijk eens een bot van een echte kat laten zien!” Ze glunderde bij het idee dat ze Yoka jaloers kon maken door te laten zien dat zij al een echt bot van een kat had mogen grijpen tussen haar tanden.