Mousewish ♥

Onderwerp: Mousewish ♥ wo 13 sep 2017 - 21:33

In the woods we return to reason and faith

where man of iron and dust be made

De kater was gaan jagen. De zon verbleekte bij elke dag dat het dichter bij Leafbare aanleunde. Ze scheen zwakjes op zijn zwart gevlekte rug. Hij had altijd zijn periodes. Dan mengde hij zich in het tumult, dan hield hij zich weer kalm. Toen hij Tigergaze had willen vertellen over zijn vader was hij angstig terug gekrabbeld. Wanneer hij Russetpaw redde en Mousewish voor zich zag had hij zichzelf gehaat. Het gedacht om met de dochter van... Magpiehowler zette zijn haren op. Zijn twee kleurige ogen staarde naar de grond. Het glooide naar boven. Als hij hard genoeg keek zag hij zijn oude territorium terug.

"Mwaawk nwie uiw." Magpiekit glimlachte voorzichtig, een glimlach die er zelden was. "Kom mee Magpiekit, dan doen we ook meteen wat aan die lip." Het was voor kittens niet goed om wondjes te hebben, die gingen bij hen veel sneller infecteren en dat moesten ze natuurlijk niet hebben. Het kleine kittentje voelde hoe de queen wegliep. "Kom mee Magpiekit, dan doen we ook meteen wat aan die lip." Hij dribbelde nog steeds angstig sniffend achter de kater aan. "Denk erom, niks aanraken of eten zonder mijn toestemming." Zijn oogjes spreidde zich zorgelijk open, waren ze dodelijk dan? Hij ging prompt zitten en hield zich voor om nooit meer te bewegen. Altans zijn poten niet. Hij draaide zijn hoofd naar Mousekit. "Gwa ikkej dwoowd?, mompelde hij angstig met een dikke stem.

Ze had hem gerustgesteld, Mousekit. Een steek ging door zijn hart. Hij kneep even zijn ogen hard dicht. Zijn ademhaling ging snel. Het bloed trok weg uit zijn lichaam. De jonge kater stopte. Hij bleef naar de grond kijken maar ging nu zitten. Magpie had zich misselijk gevoeld door Russetpaw, dacht hij. Net zoals vroeger wou hij nu zitten en nooit meer bewegen. Alleen maar zitten. Hij tilde zijn kop op van de lucht. Alles kolkte, hij zag de wereld door een deken van tranen. "Mousewish, ga ik dood?"

"Nweej hoow." Antwoordde ze en gaf geruststellend een klopje op de schouder van de andere kitten met haar voorpoot.

Maar het antwoord bleef deze keer uit. De misselijkheid voor Russet, was het blijkbaar niet. Want een paar dagen geleden kon hij plots niet meer klauwen openen. Zijn staart bleef ook maar slap naast zijn lichaam hangen. Gedachteloos keek hij toe hoe de hemel verkleurde naar een grijze massa. Het vocht in zijn ogen gleed naar beneden tot het net als de zon verdween. Magpiehowler zuchtte. Hij voelde het leven uit hem vloeien. Zijn liefde voor Russet was alleen maar omdat hij Mouse zo miste. Hij stortte zijn tranen voor haar en met elke druppel verdween een beetje van hem in de grond. Uiteindelijk zakte hij neer. Zijn spieren trilden en trokken samen. Magpies hart maakte rare sprongen. Het deed pijn.

Door die gedachte was hij bijna vergeten om een antwoord te geven op de kattin haar vraag... o, nee wacht... dame. "J-je hebt hele mooie ogen.", complimenteerde hij haar dan ook maar. Het was nog waar ook.

Zijn lip trilde, uit zijn oren droop iets warms en kleverig. "M-mouse" Hij zuchtte bibberig. Eigenlijk was hij bang. Zoals altijd, maar er plooide zich toch nog een laatste glimlach op zijn gezicht. Hij ging naar haar toe. Naar zijn mooie dame, die nooit echt van hem was geweest. Zijn ogen richtten zich nog naar de hemel. Daarna stierf hij.

{ o p e n }

missy

Onderwerp: Re: Mousewish ♥ wo 13 sep 2017 - 23:56

Turn ourselves into these ashes

I'm always wondering If it's ever gonna end. I can feel it in my bones, Standing in the dust Of what's left of us. Did we take too many chances Or did we let too many pass us? Did we light too many matches? Did we throw it all away? We walk through the fire. Is there a way out?

Russetpaw was bezig geweest met trainen. Soms glipte ze weg uit het toeziend oog van Barksound en haar vader - immers was ze een puber die ervan genoot om de regels die haar waren opgelegd te breken. Ze had een opstandig karakter en daar viel niet veel aan te doen. Wat de rossige kattin nog niet wist was dat na vandaag haar kijk op het leven drastisch zou veranderen. Dat dit de laatste dag zou zijn dat ze een onschuldig kind was.

De jonge kattin had geen idee hoe lang ze er gestaan had. Met grote ogen had ze naar het levenloze lijf van de kleine kater gekeken. Druppeltjes vers bloed kwamen nog uit zijn oren zetten, zijn tweekleurige ogen stonden naar de lucht gericht en op een vreemde manier zag hij er vredig uit. Langzaam begon het besef te komen dat het Magpiehowler was die daar lag. De kater die ze had gezien als haar enige vriend, de kater die haar leven had gered toen ze in de rivier was gevallen. Russetpaw was te jong om de band die de twee in een korte tijd hadden opgebouwd te snappen. Wat wist ze immers van liefde? Het was een kalverliefde geweest omdat ze hem als een voorbeeld had gezien. Heilige StarClan, hij had haar vader kunnen zijn. Maar het maakte ook allemaal niets meer uit. Want haar vriend was dood en dat betekende dat hij niet meer onder de clans was.

Terwijl ze haar oren naar achter draaide stapte ze dichterbij. Ze neusde zachtjes in zijn nek en keek treurig naar het koude lichaam van de kater. "Het spijt me dat ik jou niet kon redden zoals jij mij hebt gered.." mompelde ze zachtjes terwijl ze met haar poot zijn ogen voor altijd sloot. Toen schoof ze haar lichaam onder die van de kleine kater - immers was ze een redelijk flinke kattin voor haar leeftijd - om hem zo terug naar huis te brengen.

thanks lauren