One for the money

Twee konijnen had hij weten te vangen. Ja, het jagen op de Highlands was een vrij pittig klusje als je wist dat er adelaars boven je kop vlogen, klaar om jouw te doden. Hier in de bergen waren zij niet de enige jagers, maar waren zij ook de prooien. Raptorecho bracht zijn vangsten terug naar de Clan Cavern en bracht één van zijn konijnen naar Northdrift. Daarna zat hij nog even bij haar, gaf hij aandacht aan zijn minions en ging hij weer weg uit het deel van de grot waar de Queens met hun kittens verbleven. Zijn blik ging naar zijn poten waarbij hij besefte dat het alweer een poos geleden was dat hij een moord had gepleegd of onrust had gestookt. Hij miste het, hij verlangde er naar. Er waren genoeg katten die hem op zijn zenuwen werkte en waar Raptorecho maar wat graag vanaf wilde. Magpiehowler, Tigergaze, Oceanbreeze en andere zwakkelingen. En zo zat Raptorecho daar, in gedachten verzonken, nadenkend over wanneer hij weer iemand ging opruimen uit de Clan.

- Lionkit eerste post

Leren jagen. Dat wilde de kitten graag. Ze vond het zo'n fascinerend idee dat katten op hun prooi afslopen, dan een kort sprintje namen en met een snelle haal de buit binnen haalden. Even de nek doorbijten en klaar. Je had eten. De prooistapel daar kwam ze niet vaak, ze had nog niks aan al dat eten dat gegeten werd door 'volwassen katten'. Zelf dronk ze nog melk bij haar moeder, of nou ja, haar pleegmoeder Bronzemask. Maar toch probeerde de kitten het; dat concept jagen. Ze wilde het leren begrijpen, beter erin worden, zodat ze tijdens haar allereerste training een goede indruk zou geven op haar mentor en snel warrior kon worden. Hoe meer ze nu leerde, hoe beter ze later zou worden, of niet soms? De kitten was dan ook bezig met een mosballetje. Ze improviseerde wat, want ze kon natuurlijk niet nabootsen hoe het echt zou zijn om op een prooi af te sluipen. Ze had dan ook geen idee dat wind, plaatsing van je poten, houding et cetera zo'n grote invloed had op of het sluipen nut had of niet. Daarom sloop ze maar gewoon wat op het mosballetje af, sprong ze erop af en sloeg ertegen, zodat het bijna leek alsof haar prooi 'wegrende', om er vervolgens achteraan te sprinten. Helaas voor haar liepen er teveel katten soms in de cave en deze keer weer. Een vrij grote kater stond in haar weg, maar dat zag ze veel te laat, en met een klap kwam ze tegen zijn immens grote poot aan. OOF!

Deze gedachten werden echter onderbroken toen een kitten van Tigergaze tegen zijn poot aan knalde en meteen had Raptorecho zin om zijn klauwen in dat kleine lijfje te boren. Maar zoiets kon de kater natuurlijk niet flikken in de Clan Cavern, dus zette hij zijn licht maniakale grijns op en keek met sprankelende ogen naar de kitten. "Het is," begon hij ietwat angstaanjagend. "Belangrijk dat je goed oplet met waar je loopt tijdens het jagen," ging hij vervolgens verder en zijn toon veranderde van angstaanjagend naar feitelijk en... vriendelijk? Hij sloeg zijn grote staart onverwachts naast Lionkit neer. "Mijn staart is een muis en jij mag proberen deze te vangen. Probeer er voor te zorgen dat ik je niet hoor, terwijl jij mijn staart, de muis, probeert te vangen," hij sloeg het puntje van zijn staart tegen het lijfje van de jonge kitten aan. Zijn oomzegger. Wist ze dat hij haar oom was?

Vanaf de immense poot gleden Lionkit's ogen omhoog naar de kater zijn schouders, zijn nek en vervolgens zijn immense kop. Voor Lionkit torende hij nogal boven haar uit, waardoor ze een kort stapje achteruit deed. Ze wilde zich net verontschuldigen, toen de kater zijn mond opendeed en begon te spreken. Hoe het belangrjik was dat je goed uitkeek waar je liep wanneer je aan het jagen was. Oh, hoe wist hij dat ze aan het oefenen was met jagen? Bijzonder.. misschien.. misschien kon de kater haar wel iets leren? Ze was dan ook super blij, toen hij leek aan te bieden om haar te helpen. Ze kende de kater niet en zag hem dan ook niet aan als haar oom, ofwel de broer van haar vader; haar vader had het namelijk nog nooit echt over hem gehad, dus de relatie tussen de twee broers kende de jonge rood met witte kitten nog lang niet. Ze knikte en zette enkele stapjes achteruit, waarna ze in een jaaghouding zakte - of althans, een poging tot, al leek het er wel al steeds meer op - en op de staart afsloop. Met volle concentratie, zoals ze zich vaker op één ding kon concentreren. Haar pootjes kwamen echter nog steeds super onhandig neer, waardoor ze niet al te stil was. Ze probeerde het wel, maar als de jonge kitten die ze was, had ze het lopen en al helemaal het sluipen nog helemaal niet goed onder controle.

Of hij van kittens hield? Nee. Maar wanneer hij wist dat hij Tigergaze hier mee kon treiteren vond hij het geweldig. Daarbij, als de kittens van Tigergaze, Russetpaw, Lionkit, iedereen, Raptorecho leuk zouden vinden, dan ging Tigergaze het daar extra moeilijk mee hebben. Raptorecho zou namelijk nooit iets laten blijken van zijn slechtheid naar deze jongen toe. Tigergaze zou geen poot hebben om op te staan. Prachtig. Daarom ging hij Lionkit nu een klein lesje jagen geven. Raptorecho keek naar hoe Lionkit begon te sluipen en gaf haar vervolgens een tik met zijn staart. "Stop daar maar mee," miauwde hij. "Je kan beter oefenen om eerst een heel stuk te rennen zonder te vallen," sprak Raptorecho vervolgens en deed een paar grote stappen naar achteren. "Ren dus maar in een rechte lijn naar mij toe," miauwde hij vervolgens. Dit vond de jonge kitten vast wel leuk om te doen.

Ze wist dat er nog veel was wat geleerd moest worden op het gebied van jagen en het gebied van rennen, waardoor he dan ook natuurlijk niet als een verassing kwam dat de kater voor haar zei dat ze er maar mee moest stoppen en haar een tikje met zijn staart gaf. Ze liet haar helderblauwe oogjes op hem vallen en wachtte af wat hij nu ging zeggen. Zou hij bereid zijn haar verder te helpen? Of was dit de hulp die ze zou krijgen? Gelukkig had hij iets anders in de planning. Ze zou beter kunnen oefenen om eerst een heel stuk te rennen zonder te vallen. Oké, klonk logisch. De kitten knikte, maar sprak verder niet. Ze was niet iemand die je de oren van de kop afvroeg wanneer het niet nodig was. Deze kater was vrij duidelijk in wat hij van haar wilde. Ze moest in en rechte lijn naar hem toe rennen. Ze zette zich schrap en zette het op een rennen. Haar kleine pootjes kwamen nog onhandig neer, waardoor ze op een gegeven moment natuurlijk een beetje strompelde nog. Oops, maar dat was natuurlijk vrij normaal voor een kitten van haar leeftijd. Vallen deed ze echter niet, tot haar verbazing. Ze keek omhoog naar de kater. Nog een keer? Of had hij een ander idee?

Tot zijn grote verbazing lukte het Lionkit om zonder te vallen naar hem toe te rennen. Echter had ze hier en daar wel wat gestrompeld en Raptorecho begon te overwegen of hij haar daar op zou wijzen of verder zou gaan met een leuke training en haar complimenten zou geven. Raptorecho zou zijn broer natuurlijk het meeste stangen als Lionkit hem leuk ging vinden. Dus koos hij voor optie twee, waar de jonge kitten geluk mee had. "Dat ging goed en je viel niet één keer," prees Raptorecho en stapte vervolgens weer weg van haar en ging weer een eind verder op van haar zitten. "Probeer het nu nog eens en dan zonder te strompelen," sprak Raptorecho. Hij knikte naar de kitten en wachtte af. Ook keek de kater even om zich heen, zou hij al gespot zijn door zijn geweldige broer? Wel zag hij verschillende katten naar hem kijken en af en toe glimlachen om dat hij een spelletje speelde met de kitten, want dit was een kitten-vriendelijke training.