Black as burned feathers

Is this the real life? Is this just fantasy? Caught in a landslide, no escape from reality. Open your eyes, look up to the skies and see I'm just a poor boy, I need no sympathyz. Because I'm easy come, easy go, little high, little low. Any way the wind blows doesn't really matter to me, to me

Het koude seizoen dreigde weer terug te komen, dat merkte je wel aan het weer. De warme zon werd vervangen door dikke grijze wolken die een ijzige wind met zich meevoerde terwijl er dikke druppels naar beneden spatte. Af en toe kon je nog eens genieten van de zon s'middags maar daarna was de pret ook wel over, s'nachts begon de kilte het gebied al over te nemen. Ravenfall lag in zijn nest, een rilling door zijn lijf heen toen een windvlaag van buiten af de grot binnen kwam. Hoewel het buiten langzaam aan begon te stormen was het eng genoeg erg stil in de clan cavern. Iets wat hij in moons niet meer gehoord had; complete stilte. De jonge tom mompelde wat in zichzelf, zijn gedachtens overal behalve in de realiteit. De afgelopen moon was enorm vreemd voor hem geweest, verschillende emoties stroomde door zijn lichaam heen waardoor hij steeds maar verwarder werd. Het was nog niet eens zo lang geleden dat hij Aurorapaw kwijt geraakt had, het nieuws van zijn overleden vriendin had zijn hart in duizend stukken laten breken, hoe kon hij haar nu al zo vergeten zijn? Hoe kon hij nu al de zelfde gevoelens hebben voor iemand anders terwijl zij nog steeds door zijn kop rond spookte? De tom voelde zich enorm schuldig over maar toch.. hij kan de gevoelens voor Rose niet onderdrukken. Ze waren er altijd al geweest, als kitten was hij al stapel gek op der geweest en sinds ze weer met elkaar omgingen werden zijn emoties heftiger. Het moest stoppen. Hij kon dit niet maken. Daarnaast had de elder genoeg andere problemen aan zijn kop dan wat kriebels in zijn lege maag.

Mama, just killed a man. Put a gun against his head. Pulled my trigger, now he's dead. Mama, life had just begun. But now I've gone and thrown it all away, Mama, ooh, didn't mean to make you cry

De jonge tom hief zijn kop op en strekte zijn poten uit toen hij voor eventjes zijn ogen had gesloten voor een korte dutje. Slapen was geen mogelijkheid voor hem s'nachts, dan kwamen namelijk altijd de nachtmerries. Een dutje was net genoeg om wat slaap te kort in te halen zonder de nachtmerries te krijgen die hem altijd kwamen treiteren. Al wist hij niet waarom hij altijd in de nacht last van hen had en niet overdag wanneer hij zijn uren slaap inhield. Misschien kwam het omdat het s'nachts zo stil was en dat hij dan beter het geluid kon horen van stervende katten waar hij omgaf, of het geklapper van vogels kon horen die hem bijna tot stukken had gescheurd. De elder zuchtte. Een verdrietig gevoel zijn lijf overnemend. Uhh, hij leek wel een emo zo jezus, wanneer stopte die klote gevoelens toch eens? Ravenfall stond op, geïrriteerd de mos stukken die aan zijn geklitte vacht hingen van zich afschuddend. "Klote zooi" Gromde hij voor hij zichzelf weer in zijn nest liet ploffen, de lucht ondertussen proevend maar de kat die hij zocht was er niet. Chivypaw was waarschijnlijk geneeskrachtige kruidens of iets dergelijks aan zoeken, ugh dit werd weer z'n dag dat hij niks kon doen dan enkel wegrotten in zijn nest. Gelukkig was het al tegen de avond aan en kon hij misschien zo maar wat papaverzaden stelen uit de voorraad van de medicine cats zodat hij toch eens een nacht kon doorbrengen zonder weer geshockeerd in zijn nest te liggen.

If I'm not back again this time tomorrow
Carry on, carry on as if nothing really matters. Too late, my time has come
Sends shivers down my spine, body's aching all the time

Zachte pootstappen klonken.

Goodbye, everybody, I've got to go. Gotta leave you all behind and face the truth. Mama, ooh, I don't want to die. I sometimes wish I'd never been born at all

Verassend keek hij langzaam op. Pootstappen die eerst zacht klonken begonnen steeds dichter te naderen. Kwam het op hem af? Ravenfall kneep zijn wenkbrauwen samen, zijn blinde ogen gericht op het niets terwijl hij afwachtte wat er ging gebeuren. Al hij had een soort voorgevoel wat hij niet helemaal kon plaatsvinden..

I see a little silhouetto of a man. Scaramouche, Scaramouche, will you do the Fandango. Thunderbolt and lightning, very, very fright'ning me