Wish I did differently

Onderwerp: Wish I did differently zo 10 sep 2017 - 18:34

Zijn fragiele lijf lag stil en zijn oogjes waren gesloten. Als je niet naar zijn buikje keek die op en neer ging, zou je denken dat hij dood was. Hij was graat mager en te klein voor zijn leeftijd. Dit kwam vooral door zijn eigen toedoen, de ziekte kwam ook deels door zijn eigen toedoen. En nu lag hij hier, te vechten voor zijn leven, terwijl de medicine cats ook hun best deden, maar niet wisten hoe dit opgelost moest worden. En toen schrok Snowkit wakker. Hij had gedroomd dat hij zijn vader dood had gevonden in het bos. Snowkit ademde snel en kwam overeind, waarbij het hem meteen duizelde in zijn kopje en hij zijn best moest doen om overeind te blijven. Snowkit kneep zijn oogjes dicht en vermande zich. Hij voelde zijn maagje knorren, hij had honger, maar ook dorst. Drinken durfde hij wel, maar eten was lastig, want dan was hij bang dat hij weer zou gaan overgeven en dat deed enorm veel pijn.

- Cedarpaw eerste post

Tussen zijn trainingen met Jayflame door wist hij de tijd te vinden om zijn familie en vrienden op te zoeken. Een mysterieuze ziekte deed ineens de ronde en Cedarpaw was als de dood dat hij wederom iemand zou moeten verliezen. Zijn moeder en zusje waren nog gezond, voor nu, maar het gerucht deed de ronde dat zijn goede vriend Snowkit wel ziek was geworden. En direct had Cedar zich ontzettend veel zorgen gemaakt. Het idee dat de al zwakke kitten nog meer pijn moest lijden, hield hem s'nachts wakker. Het had ervoor gezorgd dat hij er vanmiddag opuit was gegaan, vlak na zijn trainingen, met als doel iets lekkers voor de sneeuwwitte kater te vangen. Maar hij was nog maar net Apprentice geworden en jagen was toch iets moeilijker dan gedacht, dus kwam de cyperse kater met lege poten terug. Nou, niet helemaal. Hij had een bolletje mos meegebracht waar water in zat. Dat zou hem vast ook goed doen. Dus met het groene goedje in zijn bek liep hij naar de patiënt. "Hey, Snow," groette hij zijn vriend, de bezorgdheid duidelijk in zijn stem. "Ik weet niet of je dorst hebt, maar hier." Hij schoof het bolletje mos naar de ander toe. Hij grinnikte even binnensmonds. "Ik probeerde nog wat voor je te vangen, maar het ging niet echt. Ik ben twee keer op m'n bek gegaan," vertelde hij vervolgens, waarna hij naar de flinke schram op zijn snoetje wenkte. Ach ja, volgende keer beter.

_{Nieuwsgierig keek ze haar broer na, die in de ziekenboeg verdween. Ze wist wel dat hij daar een vriend had liggen, en besloot hem te achtervolgen. Zelf kende ze Snowkit nog niet zo goed, maar de vrienden van haar broer waren haar vrienden. Ze fronste toen ze zag in wat voor conditie de zieke was. Dat zag er niet goed uit. "Hallo," miauwde ze prompt en plofte naast Cedar neer, waarna de schram op zijn neus opviel. "Wat heb je nu weer gedaan?" vroeg ze hem grijnzend, en porde hem zacht in zijn ribben. Toen gleed haar blik naar de witte kater voor hen. "Hopelijk knap je snel op," wenste ze hem toe, bij gebrek aan een betere begroeting voor hem. Maar niets zeggen vond ze ook weer gek.}

Zwakjes keek Snowkit op bij het horen van een bekende stem. Cedark... Cedarpaw. Cedarpaw kwam op het afgelopen met een mosballetje. De bezorgdheid was Snowkit niet ontgaan en meteen vroeg het sneeuw bengaalse katertje zich af of zijn vriend dacht dat hij dood zou gaan. "Hey Cedar," reageerde Snowkit schor terug. Cedarpaw legde het mosballetje voor hem neer en Snowkit glimlachte dankbaar. "J-ja ik had dorst, dankjewel," murmelde hij en begon aan het mos te likken. Hij keek even vies op, want de smaak van mos bedierf het water, toch stilde het zijn dorst en dat was fijn. Snowkit keek weer zwakjes op toen Cedarpaw verder begon te spreken en zag vervolgens de schram op zijn snoet. Snowkit lachte, maar meteen ontstond er pijn op zijn gelaat toen de schokken van het lachen door zijn lichaam heen gingen. Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek weg van Cedarpaw. "Laat me niet lachen... dat doet pijn," piepte hij met opeen geklemde kaken, maar er zat een klein grijnsje op zijn gelaat. Toen plofte Avidpaw, het zusje van Cedarpaw naast zijn vriend neer. Snowkit lag weer in zijn nest, want dat vroeg minder energie en keek van kat naar kat. "Wat een gezelligheid hier," merkte Snowkit op. Avidpaw merkte de schram van Cedarpaw op, waarop Snowkit weer grijnsde. "Hij probeerde een prooi te vangen maar is twee keer op zijn bek gegaan," reageerde Snowkit hees. Toen wenste Avidpaw hem toe dat hij snel weer zou opknappen. "Ja dat zou fijn zijn," mompelde hij en begon te hoesten, waarbij hij meteen zijn kop weg draaide van zijn bezoekers.

Natuurlijk had Cedarpaw gehoopt dat hij en Snowkit over een maand samen konden zouden gaan trainen en jagen, maar deze plotselinge ziekte gooide zodanig roet in het eten dat het nog wel een eeuwigheid leek te duren voordat Snowkit Apprentice zou kunnen worden. Cedarpaw baalde, zowel voor zijn vriend als voor zichzelf. Niemand vond het leuk om meteen al achter te lopen op zijn trainingen. Cedarpaw schonk zijn vriend een schampere glimlach toen hij diens schorre stem hoorde. De witte kater moest de longen vast uit zijn lijf gehoest hebben. Gelukkig kon hij het water wel waarderen. Cedarpaw greens. "Drink maar helemaal leeg," zei hij met een knikje. Natuurlijk was het niet zo fijn als vers, stromend water, maar barre tijden vroegen om harde maatregelen. De opmerking over zijn mislukte jaagpoging deed Snowkit lachen, al zag het er niet bepaald plezant uit. In tegendeel, de schokken die door Snowkit's lichaam trokken, leken hem pijn te doen. Dat was ook weer niet de bedoeling, zeg. "Sorry," miauwde Cedar snel, om zich enigszins te verontschuldigen. Hij kon er niets aan doen dat hij zo hilarisch was. Uit het niets plofte Avidpaw naast hen neer en zijn zus vroeg meteen naar de schram op zijn neus. Eigenlijk was hij van plan haar te vertellen dat hij met een beer had gevochten of iets dergelijks, maar Snowkit speelde al open kaart en vertelde de ietwat genante versie van het verhaal. Beschaamd keek hij naar zijn poten. "Nou, zo is het niet helemaal gebeurd..." mompelde hij zachtjes. Al zijn hele leven was hij competitief bezig met Avidpaw. Nu ze van zijn mislukte jachtpoging wist, zou hij het vast nog lang blijven horen.

Onderwerp: Re: Wish I did differently