The Silence Sounds So Loud Tonight

Haar poten rustten op de grond, als een soort steun voor haar kop. Haar ogen waren gesloten, maar haar andere zintuigen waren ingespannen. Ze wilde niets missen van wat er in het kamp gebeurde, enkel omdat dat haar herinneringen zou brengen, emoties en gedachten aan vervlogen tijden. De zwarte kat kon nu echter bijna niets horen; ze lag te geïsoleerd en veel katten waren uit jagen. Haar gehoor was slechter geworden de laatste tijd. Ze kon de pootstappen van katten niet meer onderscheiden, ze wist niet bij wie ze hoorden. Noch kon ze vertellen of een stem op afstand aan een bekende of een onbekende toebehoorde. Ze wist het; ze raakte in verval.
De stilte drukte tegen haar trommelvliezen, leek haar nog dover te maken dan normaal. Darkwing probeerde het te negeren, maar nu de nacht gevallen was leek de stilte slechts luider te worden, alleen maar dwingender, als een wekker waarvan het piepje versterkt tot je er wel op moet drukken. Er was alleen geen rode knop, niets dat de stilte zou stoppen.. Darkwing draaide zich moeizaam om; haar botten werden zelfs oud. Wat kon ze nu doen? De rest wekken? Wachten tot iemand wakker werd? Ze hield een zucht in en begon in stilte haar vacht te fatsoeneren, hoewel deze al wat dunner begon te worden. Er waren meerdere katten, ja, maar maakte dat de stilte draaglijker?

- Iemand :3-

Moonpaw trippelde vrolijk het kamp weer binnen en droeg een muis in haar bek, deze had ze zelf gevangen en daar was ze best wel trots op. Vrolijk trippelde ze naar de prooistapel om haar muis bij de rest te leggen. Maar een krijger stapte ineens voor haar neus en vertelde haar dat ze het naar de elders moest brengen. Ze knikte vrolijk en trippelde verder richting de Elders Den en keek ondertussen goed rond. Was haar ene muis wel genoeg voor de Elders. Ze schudde haar kop en liep terug naar de Prooistapel. Opnieuw stapte de zelfde krijger voor haar en keek op haar neer. ''Had ik niet gezegd dat je dat naar de Elders moest brengen?'' De stem van de krijger klonk geirriteerd en Moonpaw zwaaide met haar staart. ''Maar ik wil wat meer meenemen voor de zekerheid.'' Miauwde ze verlegen, dit antwoord leek goed te zijn want de krijger stapte opzij. Snel stapte het poesje naar voren en pakte nog een muis en greep toen alle prooi goed vast en trippelde weer terug in de richting van de Elders Den. Haar staart had ze hoog in de geheven, haar ogen glansden in het zonlicht. Snel trippelde ze door en bleef even voor de ingang staan. Toen stak ze haar kop naar binnen en keek rond. De eeste kat die ze zag was Darkwing, een zeer oude poes. Zachtjes boog Moonpaw haar kop en keek naar de poes. ''Hallo Darkwing, ik heb wat verste prooi mee.'' Miauwde ze verlegen en legde het voorzichtig neer voor de oude poes. Ze wachtte geduldig op een reactie van de poes.

-Mee =)-